ποιητικό ανθολόγιο 2016
Αντίδωρο στον Δημήτρη Κανελλόπουλο
και τον Αντώνη Μιχαηλίδη
Είναι τα βράδια
Είναι τα βράδια κάτι θόρυβοι που με τρομάζουν,
κάτι σαν τζάμια που τρίζουν,
κάτι σαν τα πατώματα που συστέλλονται
και που να το πεις
σε ποιον να μιλήσεις,
γι`αυτό τα γράφω τούτα τα ποιήματα τα κακορίζικα
γι`αυτό τις νύχτες θα δείτε
ν`αναβοσβήνουν τα φώτα στα παράθυρια μου.
Χρίστος Ρουμελιωτάκης Ξένος ειμί και άλλα ποιήματα, εκδόσεις τυπωθήτω Αθήνα 2002
Ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης [1] γενήθηκε στην Αργυρούπολη του Ρεθύμνου το 1938.
Σπούδασε νομική, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Έλαβε μέρος στους
κοινωνικούς αγώνες της εποχής του και συμμερίσθηκε τη μοίρα της
Ελληνικής Αριστεράς. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το ποίημα "Πίσω από τα
βλέφαρα" στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης", το 1958. Εκδότης του
λογοτεχνικού περιοδικού "Σχεδία", δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές:
"Κλειστή θάλασσα", 1979, "Βαρούτην χανόμεθα", 1988, "Ο ανεπίληπτος βίος,
ο λόγος και η τελείωση της Λευκοθέας", 1989, "Ξένος ειμί και άλλα
ποιήματα", 2002, "Δεν είναι τίποτα και άλλα ποιήματα", 2008, και τη
συλλογή δοκιμίων "Ασκήσεις αυτογνωσίας", 2008, που τιμήθηκε με το
Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής.
[1]: Το «nevermore του Ρουμελιωτάκη» αποτελεί συμβολή του Δημήτρη
Ραυτόπουλου στο αφιέρωμα στον ποιητή του λογοτεχνικού περιοδικού
ΟΡΟΠΕΔΙΟ –τεύχος 16. Στο αφιέρωμα συνεργάζονται επίσης οι Κώστας
Σοφιανός, Πολύκαρπος Πολυκάρπου, Αντιγόνη Βουτσινά, Άλκης Άβερμαχ,
Ιωάννα Αλεξοπούλου, Λάμπης Καψετάκης, Αμαλία Κονδυλάτου και ο σκηνοθέτης
Στέλιος Χαραλαμπόπουλος.
Σημειώνουμε την παρατήρηση του Ραυτόπουλου για την ποίηση του
Ρουμελιωτάκη: «Μπορούμε αδίστακτα να πούμε ότι βρισκόμαστε σε μια σπάνια
ποιητική κράση, στεφανωμένη με πνευματική αρετή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου