Ανταμώνουν οι φίλοι,
αναζητούν οι ποιητές,
σε κάποιες γειτονιές ανάβουν
τα φώτα.
Η πόλη ξυπνάει
στο κορμί σου
Κυριακή πρωί.
ΥΓ.1 Καλό ταξείδι!
ΥΓ2. Διαβάζουμε πάντα την
Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ 31.01.2016
1. Ομομήτριοι αδελφοί Γράφω και γράφω ξανά ότι αυτοί είναι "οι δικοί μας άνθρωποι". Αυτό είναι -μέσα στην αριστερά μεγάλωσα, μάλιστα με τρόπο τυπικό, μέλος νεολαίας πέρασα στο Κόμμα- και γι`αυτό μας βαραίνουν οι πράξεις τους. Όσο κι αν γνωρίζω, όπως και εκείνοι βέβαια, ότι η ευθύνη είναι ατομική, τόσο αυτή η κοινή καταγωγή αφορά όλους που προερχόμαστε ή επιμένουμε να ανήκουμε στην αριστερά. Το τι είναι σήμερα αριστερά είναι μια άλλη, μεγάλη, οδυνηρή ιστορία. Ιστορία, που ξεφεύγει από τα όρια ενός μικρού και αποσπασματικού σχολίου. Εδώ, ας κρατήσουμε το ζήτημα της καταγωγής. Με την οδύνη της γέννας και το παράδειγμα της κοινής μήτρας. Αν και φοβάμαι ότι πολλοί φίλοι της κυβέρνησης και του Κόμματος το ξεχνούν. Αλήθεια, θα ήταν σκόπιμο να φέρουμε ξανά στην επικαιρότητα τη θέση του ΚΚΕ Εσωτερικού για την τρομοκρατία, τη δεκαετία του `80;
2. Νέες λέξεις Νέες λέξεις προστέθηκαν στο λεξιλόγιο. Ο κακός χαμός της εποχής, οι ψεύτες που διαρκούν όσο το μέλλον, ο καλός λύκος, η πονηρή γιαγιά. Υπήρξε Κοκκινοσκουφίτσα; Ηλεκτροσόκ οι απαντήσεις. Μηχανές, μέσα παραγωγής. Καλώδια, τα νέα χέρια. Λέξεις νέες. Εισαγωγή. Εξαγωγή. Συναλλαγές. Υγρά, απόβλητα. Μόνος μέσα στον κόσμο. Απουσίες. Παρουσίες. Εσύ.
3. Παραγγελία "Να φέρεις και μια αμπερόζα... Δεν δένει το γλυκό χωρίς τα φύλλα της!". Μάνα μου ήταν, μα η φωνή της τη γιαγιά μού θύμισε. Σε κείνα τα σοκάκια της μικρής γειτονιάς θα είχαν σίγουρα ανταμώσει. Στον κόσμο τον πραγματικό, στον κόσμο των παραμυθιών. Με μια ικανή διαφορά ηλικίας, θα τις ξεχώρισε κάποιος, μα τώρα με τα χρόνια μόνο η φωνή έμεινε. Η γιαγιά έχει χρόνια πεθάνει και η κύρια Αλκυόνη κινείται με δυσκολία. Το έχουν γράψει όλοι "οι κερασιές θ` ανθίσουν και φέτος", "η παλιά γαζία θ`ανθίσει". Θα πάω την αμπερόζα. Και φέτος θα μας τρατάρει από το γλυκό της...
4. Τετράδια Παλιές ιστορίες, νέα τετράδια. Παράδρομοι δρόμοι. Άλλωστε όλες οι ιστορίες έχουν ήδη συμβεί. Τα νέα τετράδια είναι κενά, λευκά και αμόλυντα. Έρχονται οι λέξεις από μακριά, από δίπλα, από κοντά. Εδώ, η διαδρομή ή μάλλον η απόσταση δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν οι ίδιες οι λέξεις. Καθεμιά ξεχωριστά, η σειρά τους βέβαια, το σύνολο που αναλαμβάνει το μέγεθος του φορτίου. Ο μύθος. Τι θα ήταν το Αιγαίο χωρίς τον Θησέα; Τι θα ήταν ο Θησέας χωρίς τα μαύρα πανιά; Που θα ήταν το καράβι; Ποια θα ήταν η θάλασσα, χωρίς το σώμα του Αιγέα; Όλες οι ερωτήσεις έχουν απαντηθεί. Επανέρχονται σε λευκές σελίδες. Ένα μικρό κορίτσι διαβάζει. Αναζητά. Παλιές ιστορίες, νέα τετράδια. Ενώνονται με αγάπη.
5. Παρότρυνση
στην Κ.
Θα ανοίξει η γραφή
Και θα χυθεί μελάνι.
Θα ανοίξει
Ή θα κλείσει
Το μυαλό
Και θα χυθεί η γραφή.
υγ. Βρέχε με/ Τούτη τη βροχή δεν θα τη βάλω σε κανένα ποίημα//
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου