Οι εντιμότατοι φίλοι μου... Αριστέα Πλεύρη

Στην νέα αυτή στήλη το λόγο θα έχουν… "οι εντιμότατοι φίλοι μου...". Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες  θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.

Κρατάμε για εμάς την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...[Α.ΣΤΕΓΟΣ]

 

Γεννήθηκα στο Ηράκλειο του 1951. Χωρίς πολλά αυτοκίνητα, με αυλές με λεμονιές, γεράνια και τριανταφυλλιές, με ήρεμους ανθρώπους που αντιμετώπιζαν την ανέχεια και τις δυσκολίες της ζωής με θάρρος και αισιοδοξία. Θυμάμαι την Πλατεία Ελευθερίας και τη μουσική του Δήμου να παίζει κάθε Κυριακή απόγευμα. Θυμάμαι τον Ναό του Σωτήρος στην Πλατεία Κορνάρου, τη "μικρή βουλή" να συνεδριάζει στου Ρεγγινάκη, τον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου, τον Λευτέρη και τον Στέλιο Αλεξίου, την Όαση και την εκπληκτική παράσταση με τα μινωικά δρώμενα της κ. Βάλιας. Θυμάμαι πολλά και χαίρομαι και θλίβομαι …

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι η έλλειψη ρεαλισμού. Συχνά ονειροβατώ και δυσκολεύομαι πολύ να προσγειωθώ στην πραγματικότητα.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα μου είναι η αδυναμία μου να διαχειριστώ το άγχος μου. Είμαι και τεμπέλα. Ο,τι δήποτε δεν με εμπνέει και δεν μου αρέσει, το κάνω με κόπο πολύ και γκρίνια.

Η αγαπημένη μου απασχόληση είναι το διάβασμα. Κάποιες φορές το αλλάζω με μια βόλτα στην εξοχή, ή με κουβεντολόι με φίλους, αλλά η φράση του Μοντεσκιέ, Δεν γνώρισα ποτέ θλίψη που να μη μου τη διέλυσε μιας ώρας ανάγνωση, έχει γράψει μέσα μου.

Η αρετή που θαυμάζω περισσότερο σε έναν άνθρωπο, είναι η λεβεντιά. Έτσι όπως την εννοούμε στην Κρήτη.

Θεωρώ σημαντικό στους φίλους μου να νοιώθω ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Μπορεί να μη τους χρειαστώ ποτέ, αλλά με ανακουφίζει να ξέρω πως μπορεί να τους έχω όποτε θελήσω. Θέλω να μου κάνουν καλόπιστη κριτική και να με ενθαρρύνουν.

Θα ήθελα να γίνω Δεν ξέρω τι θα ήθελα να γίνω. Μάλλον αυτό που είμαι σε πιο βελτιωμένη έκδοση…

Θα ήθελα να ζήσω σε έναν κόσμο χωρίς ανισότητες, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Έναν κόσμο που σου επιτρέπει να ονειρευτείς.

Το χρώμα μου είναι το πράσινο, το σκούρο πράσινο.

Συχνά αναρωτιέμαι, αν ξαναγεννιόμουνα, θα έκανα άραγε τα ίδια λάθη;

Θεωρώ ενδιαφέρουσα μια ωραία θεατρική παράσταση. Μια συζήτηση με ανθρώπους έξυπνους, μια καινούργια γνωριμία που μου δίνει ερεθίσματα και καινούργιες ιδέες. Ένα ταξίδι σε τόπους που η ιστορία τους με συγκινεί.

Αγαπώ τους δικούς μου ανθρώπους, τους ανθρώπους. Αγαπώ μια γωνιά του Ηρακλείου που μου θυμίζει τη γαλήνη των παιδικών μου χρόνων, τα μολύβια και τη μυρωδιά του χαρτιού. Αγαπώ την ηρεμία και πολύ συχνά τη μοναξιά. Ακόμα, μερικά βιβλία και κάποια μουσικά κομμάτια που μου θυμίζουν πρόσωπα και γεγονότα της ζωής μου.

Διάβασα τους Αδελφούς Καραμαζώφ και από τότε δεν διάβασα τίποτε άλλο που να μπορεί να τους ξεπεράσει. Είναι το βιβλίο σταθμός στη ζωή μου.

Ταξιδεύω συνήθως επί χάρτου. Με φαντασία και μελέτη. Αυτά είναι και τα καλλίτερα ταξίδια μου.

Μου αρέσει να γράφω, να διαβάζω, να κουβεντιάζω με ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Δεν μου αρέσουν πολλά πράγματα. Οι άνθρωποι χωρίς  χιούμορ. Η μιζέρια, η αδιακρισία και άλλα πολλά, ων ουκ έστι αριθμός…

Οι άνθρωποι γύρω μου θέλω να είναι ήρεμοι, γελαστοί και πάντοτε έτοιμοι για κουβέντα.

Θα ήθελα να συναντήσω τον Εριχ Χομπσμπάουμ. Θα πεθάνω με τον καημό ότι δεν τα κατάφερα, πριν φύγει.

Ήρωας μου είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος που οι δυσκολίες της ζωής δεν τον έχουν λυγίσει, δεν τον έχουν κάμει να παραιτηθεί από το όραμα του.

Φαντάζομαι έναν κόσμο χωρίς ανισότητες.

Ανησυχώ για απλά καθημερινά πράγματα, για το μέλλον αυτού του άστρου που κατοικούμε και δεν σεβόμαστε.

Μισώ τίποτα δεν μισώ. Αντιπαθώ την αδιακρισία, την υποκρισία, τον καιροσκοπισμό, τους ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι το κέντρο του κόσμου, εκείνους που προσπαθούν να επιβληθούν με μέσα αθέμιτα, τους εξυπνάκηδες, τους πλεονέκτες, τους ρατσιστές.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που βάζουν στόχους στη ζωή τους και τους διεκδικούν με πάθος.

Θέλω να πάω οπουδήποτε με καλή παρέα.

Από την ιστορία με συγκινεί η περίοδος από την επανάσταση στου Γουδή, μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Στην πόλη μου θα άλλαζα πολλά. Θα προσπαθούσα να την κάμω μια πόλη αντάξια της ιστορίας και του πολιτισμού της. Μια πόλη με ισόρροπη ανάπτυξη κέντρου-περιφέρειας, μια πόλη καθαρή, φιλική στο δημότη, με ίσες ευκαιρίες, φιλόξενη.

Στον κόσμο θα άλλαζα τα πάντα. Θα κρατούσα βέβαια τις θάλασσες, τα δάση, την πανίδα και τη χλωρίδα. Θα ήθελα  όμως να έχω τη δύναμη να βάλω στο μυαλό των ανθρώπων την ιδέα, ότι κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχής, όταν πεθαίνουν παιδιά από τη λειψυδρία, την ασιτία και τις ασθένειες. Ότι η μισαλλοδοξία, η πλεονεξία και ο ρατσισμός, είναι κακοδαιμονίες από τις οποίες πρέπει να απαλλαγούμε.

Εύχομαι υγεία, ειρήνη και χαρά στους ανθρώπους. Εύχομαι τα παιδιά μου, τα παιδιά όλου του κόσμου, να έχουν τη δυνατότητα να ονειρεύονται.

Πολιτική είναι η καθημερινή στάση ζωής.

Πολιτικοί δυσκολεύομαι να δώσω έναν ορισμό.

Μου ταιριάζει η φράση Βοήθα με να σε βοηθώ, να ανεβούμε στο βουνό.

 
Θα ήθελα να ρωτήσω τους ανθρώπους, Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;


Υστερόγραφο...

Η κ. Αριστέα Πλεύρη "είναι δικηγόρος με καταγωγή από οικογένεια αντιστασιακών. Είναι χαμηλών τόνων, έχει έντονη ενασχόληση με τα κοινά και τον πολιτισμό", διαβάσαμε στις ιστοσελίδες των ημερών. Αντιδήμαρχος πολιτισμού στην νέα διοίκηση της πόλης. Το δημόσιο αξίωμα απαιτεί και "ένα επίσημο βιογραφικό". Κρατώ τις συναντήσεις μας, από τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια του "Μικρού Ναυτίλου"... Κρατώ μια φωτογραφία που μου χάρισε. Διαβάζω: "...αν ξαναγεννιόμουνα, θα έκανα άραγε τα ίδια λάθη;"  Κρατώ αυτή τη φράση. Θα έδινε φως και σε μια άλλη πολιτεία... Με την φυσική παρουσία και τα λάθη της.  Συνεχίζω να διαβάζω...

Δεν θα ξεχάσω: Την Κυριακή 10 του Αυγούστου -μαζί με τα γενέθλια του μικρού μου- να της ευχηθώ "χρόνια πολλά!"