Η κυρία Μωβ #2

κάθε Τετάρτη απόγευμα στο "τετράδιο εξόδου"...

[ περίληψη προηγουμένων] 

Ο αστυνόμος Κ. αναλαμβάνει την παρακολούθηση της κυρίας Μωβ κατόπιν διαταγής του ίδιου του αρχηγού. Είναι η πρώτη αποστολή της...καριέρας του. Επιλέγει τον νεαρό Λ. για βοηθό του και ακολουθούν με ακρίβεια, προσοχή και μυστικότητα τα βήματά της. Δίνει αναφορά απευθείας στον αρχηγό...

Αναφορά δεύτερη

[...] Ο Κ. δεν παραξενεύτηκε καθόλου. Η μέρα της στο κέντρο της πόλης τον οδήγησε από το πρακτορείο εισιτηρίων σε κατάστημα ειδών ταξιδίου. Πλήρης εξοπλισμός: βαλίτσα, τσάντα, νεσεσέρ ["αυτό που οι γυναίκες βάζουν τα άπειρα καλλυντικά τους", σημείωσε για να θυμάται λέξη και έννοια...]

Τα βήματα της..."τους" έφεραν στο γνωστό καφενείο. "Ταξίδι; Ταξίδι;" τη ρώτησε η μικρή του μαγαζιού και δεν έφυγε μέχρι να πάρει την απάντηση: "Θα ανέβω για κάποιες δουλειές στη Σαλονίκη. Μπορώ να έχω έναν καφέ; "...

Ο Κ. τηλεφώνησε στον Λ. "Πάρε δυό αλλαξιές μαζί σου, βγάλε εισιτήρια. Φεύγει απόψε για Θεσσαλονίκη."

Ο Λ. –ο μικρός του γραφείου- αναλάμβανε τις εύκολες δουλειές. Πήρε στο κατόπι την κ. Μωβ και στάθηκε κάτω από το σπίτι της. Πρόλαβε να συνεννοηθεί με τους πληροφοριοδότες των TAXI… Καμία κίνηση. Ενόχλησε τον Κ. στο σταθερό. Το ήξερε ότι θα τα ακούσει αλλά έλπιζε να πάρει μια μικρή άδεια για να ετοιμαστεί…

"Ξέρω ότι δεν έχεις τίποτα το σοβαρό να μου πεις. Γι` αυτό αρχίζω και τελειώνω εγώ: το τηλέφωνο του σπιτιού μου να το ξεχάσεις… Μόνο αν τη χάσεις και ετοιμάζεσαι να χρησιμοποιήσεις την τελευταία σφαίρα του όπλου σου, να το χρησιμοποιήσεις ξανά. Το κατάλαβες!".

"Μια ώρα άδεια για να ετοιμαστώ, αφεντικό!"

"Σιγά την προετοιμασία… Δύο μέρες θα μείνουμε. Θα σε αλλάξω στις 4 το απόγευμα. Προλαβαίνεις!"

Του έκλεισε το τηλέφωνο… Η Σούλα τον κοίταξε με απορία… "Άσκημα του μιλάς του μικρού. Θα τον κατσιάζεις…"

"Εσύ τη δουλειά σου! Άντε τελείωνε με το ξύρισμα να φτιάξουμε και τα μαλλιά μου…"

Έμπειρη κομμώτρια η φιλενάδα του, τον περιποιήθηκε! Ζεστές πετσέτες, φαλτσέτα ακονισμένη, στην "κόντρα" αξεπέραστη… Το μαλλί κοντό, αυστηρά υπηρεσιακό!

"Μη ξεχάσεις την καμπαρτίνα μου! Κάνει κρύο στη Σαλονίκη αυτόν τον καιρό. Ξυπνά με στις 3:30…"

Το κοφτό του ύφος και ο βαρύς τόνος της φωνής του, της ήταν αρκετά. Χάδια –αν όλα πάνε καλά- σε τρεις μέρες. Με την επιστροφή…

"Τώρα αναλαμβάνω εγώ! Τρέχα να ετοιμαστείς και θα σε δω στο αεροδρόμιο. Δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις…". 

Ο Κ. ήταν εκνευρισμένος. "Δεν θα μάθει ποτέ να ψήνει ελληνικό", μονολογούσε…

[συνεχίζεται…]