[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του καπνού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι.Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που τελείωσαν ποτέ. Δυό πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά...
Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί. Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ. Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του...
Α.ΣΤΕΓΟΣ
"Μη πετάξεις τίποτα..." Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".
Ακακία γράφει η κ. Άννα Δαμιανίδη
ΑΚΟΜΑ και στους δρόμους της Αθήνας ευωδιάζουν τα λουλούδια της ακακίας. Και σίγουρα χειάζεται πολλή ακακία για να αντέχεις ως δέντρο την πόλη αυτή, που διάφορες νεανικές φωνές σε σταθμούς "χωρίς λόγια", όπως οι ίδιοι παινεύονται, προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο.
Στην πραγματικότητα είναι ξαφνιασμένη απ` τις λιακάδες ως συνήθως, σαν να της συμβαίνουν πρώτη φορά και κάθε χρόνο έτσι γίνεται, αν εξαιρέσουμε τα αιρ κοντίσιον τα οποία αυξάνονται και πληθύνονται και παραμένουν η μόνη υλική και ψυχολογική προετοιμασία.
Είναι ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τις φουσκοδεντριές που στον νεαρό πληθυσμό μεταφράζονται σε κοντά, στενά μπλουζάκια που δεν φτάνουν στον αφαλό. Αποκαλύψεις σφικτής αναίδειας. Κυκλοφορούν εν μέσω διαφημίσεων για παγωτά και γιγαντιαία χάμπουργκερ έφηβες που δύσκολα τις φαντάζεσαι στο μέλλον να φορούν αυτές τις πουκαμίσες με τους σχιστούς ώμους και την κουρτινένια ραφή που χρησιμοποιούν οι μητέρες τους για να κρύβουν τις καμπύλες οι οποίες καμπυλώσανε περισσότερο απ` όσο επιβάλλουν οι αφίσες.
Χρειάζεται πολλή ακακία και δεν την έχουμε. Αντίθετα, περισσεύει η μιζέρια και η αγανάκτηση. Επιθετικοί οδηγοί κυνηγούν μέρα νύχτα τους πεζούς οι οποίοι ασφυκτιούν στους δήθεν προβλεπόμενους χώρους. Κανένας χώρος δεν έχει προβλεφθεί στην πραγματικότητα για τίποτα, κι όμως στοιβαζόμασατε όλο και περισσότερο. Ξεχασμένα υπόγεια ξανανοικιάζονται, βιτρίνες ανακαινίζονται, θα γίνει εδώ νέο σούπερ μάρκετ και ο γείτονας πουλάει το υπόστεγό του μερικά εκατομμύρια ως θέση πάρκινγκ.
Η ακακία της γωνίας έγειρε με τον αέρα και την άλλη μέρα κάποιος άκακος την είχε ξαναβάλει στη θέση της με κομμάτια από το ίδιο το σπασμένο κλαρί της για στήριγμα. Έπιασε. Τώρα γέμισε τσαμπιά άσπρα λουλούδια που η μυρωδιά της σε συναντάει ανάμεσα σε δύο ριπές βρωμοκαπνού από εξατμίσεις.
Ανάμεσα σε τόσους και τόσους στριμωγμένους βρίσκονται και οι σιωπηλοί άκακοι. Πιάνουν με τα χέρια τους κάνουν μια δουλίτσα, στηρίζουν ένα δέντρο, Αλλά δεν του προσέχουμε και ποτέ δεν μιλάμε γι` αυτούς.
εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, στήλη ε ξ α φ ο ρ μ ή ς , 08.05.1998
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου