Τα δεύτερα, δικά μου! [30.08.2014]

Μείναμε στην πόλη. Δεν κάναμε καμιά διακοπή. Στην άδεια πόλη...Στο κέντρο της. Βόλτα στα όρια της παιδικής γειτονιάς...

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά.

 
υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα. 

υγ.2 τον καλό μήνα Σεπτέμβριο θα ανηφορίσουμε πάλι στην μικρή πλατεία...

Α.ΣΤΕΓΟΣ [30.08.2014]

1. Ο στρατηγός κι ο ηγεμόνας. Παραδείγματα προς μίμηση. Τον στρατηγό Λάμαχο έχουμε κατά νου. Από τους Αχαρνής του Αριστοφάνη και την μοναδική παράσταση που έστησε ο Διονύσης της πρώτης μας νιότης. Ο ποιητής που γύρισε από τα θυμαράκια... Εκεί -μέσα στην καρβουνόσκονη, μέσα στη φασαρία και την οχλαγωχή των καρβουναραίων, ο πόλεμος ηττάται, η ζωή νικά, αγόρια και κορίτσια στήνουν το χορό... Ο πολέμαρχος αντιλαμβάνεται το κλίμα και επιχειρεί με κάτι "ταρατατζουμ" να το ανατρέψει: "μπλα, μπλα, μπλα, δημοκρατία", "μπλα, μπλα, μπλα, με εκλέξανε...".  Στρατηγός ήταν όχι χαζός, νιώθει ότι όλα έχουν χαθεί και αποχωρεί... Ο Δικαιόπολις -αυτός ο βλάσφημος- κερδίζει, έχει τώρα με το μέρος του όλους τους πολίτες και ανοίγει παραπέρα το μαγαζί των ονείρων του...

Ο ηγεμόνας αμφισβητεί τα πάντα. Συμφέροντα οργανωμένα τον πολέμησαν με λύσσα. Ο ίδιος ήταν χρόνια πολλά κυρίαρχος στην πόλη. Τις εκλογές διαβάλει και κρίνει τους πολίτες ελαφρόμυαλους. Θα καταλάβουν το λάθος τους... Όλο το διάστημα, αυτό το καλοκαίρι, υπέγραψε συμβάσεις, έκαμε αναθέσεις έργων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, αλλάζει, με μετατάξεις, τον υπηρεσιακό μηχανισμό του δήμου, εγκαινιάζει μισοτελειωμένα έργα, αρνείται να ενημερώσει τον επόμενο ή να ανταλλάξει έστω μια χειραψία μαζί. Αυτός είναι το φως ο άλλος το σκοτάδι. 

Προσβάλει την πόλη και τους πολίτες. Προσβάλει τις εκλογές -ως ουσία της δημοκρατίας. Ούτε και αυτήν την στιγμή έχει καταλάβει ότι... έ χ α σ ε! Θα το καταλάβει κατά τη διάρκεια της σημερινής  ορκωμοσίας. Νέος -με ήθος και ύφος- δήμαρχος Ηρακλείου θα ορκιστεί ο κ. Βασίλης Λαμπρινός! Η δημοτική ομάδα της Δύναμης Πολιτών αναλαμβάνει τις τύχες της πόλης. Και έχει μπροστά της δύσκολη δουλειά. Πρώτα όμως,  να ανοίξει τα παράθυρα του δημοτικού καταστήματος. Να φύγει η μούχλα, νέος φρέσκος αέρας να μπει... 

2. Μια μικρή μειοψηφία. "Αν ρωτήσεις, στην Ελλάδα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις, που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κ α ν ε ί ς." Είναι χαρακτηριστική αυτή η φράση της κ. Αρβελέρ, για τον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουν την Ευρώπη και κατά απόλυτη συνέπεια  οι Ευρωπαίοι πολίτες κοιτάζουν την Ελλάδα. Μια στρεβλή σχέση, μια συμμαχία χωρίς αμοιβαιότητα, μια διαρκής προσπάθεια απομύζησης... Στο σαθρό αρχαιοελληνικό παρελθόν αναπτύχθηκε -"όλοι μας χρωστάνε"- έντεχνα καλλιεργήθηκε από τον λαϊκισμό των ελληνικών κυβερνήσεων.

Ο λόγος χάνεται στην επίκληση του...πολιτισμού, σε κάτι βελανίδια, πάντα οι άλλοι είναι κουτόφραγκοι. Εμείς ο λαός ο περιούσιος, Ακρόπολες και Παρθενώνες, χαμένες Καρυάτιδες. Χαμένες ευκαιρίες και κακομοίρηδες. "Κωλοέλληνες" -ας θυμηθούμε και τον ώριμο Σαββόπουλο, όσο κι αν ενοχλεί... Είναι μια αλήθεια. Χαμένα προγράμματα, καταδίκες και καταδίκες για το "όλα τα κιλά όλα τα λεφτά", για τα απορρίμματα, για το αντιρατσιστικό. Χρήματα που έκαναν φτερά, χρήματα που έγιναν κυβικά, έλεγχος ανύπαρκτος, κράτος ανυπόληπτο.

Σε αυτό το βούρκο ευδοκιμούν παπάδες, αετονύχιδες, μαυραγορίτες, ο κ. Νικολόπουλος, νταήδες του βουνού και του λόγγου. Ψεκασμένοι και ανθρωπάκια. "Αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά"... 

Μια ώθηση απαιτείται. Μια έμπνευση. Ένα καινούργιο όραμα. Πάνω από το διχασμό. Ένα μέτωπο λογικής. Με τα μάτια στραμένα στην Ευρώπη. Με τις πράξεις, τις καθημερινές, τις μικρές, να έχουν σαφή προσανατολισμό στην πολιτική της ενοποίηση. Μια μικρή μειοψηφία ας αναλάβει ξανά τις ευθύνες της. Για τον αγώνα τον καλόν...

3. Αφήγημα για τη Μεταπολίτευση Το νέο βιβλίο της Αγγέλας Καστρινάκη "Και βέβαια αλλάζει!" ήρθε και μας βρήκε σε δύσκολους καιρούς. Τώρα -όπως και η ίδια γράφει, και μεταφέρω από μνήμης, οι αμφιβολίες είναι περισσότερες από τις βεβαιότητες. Τότε -επιμένω στα χρόνια της αθωότητας- γεμάτοι από σιγουριά και πίστη- μέλη του ΡΗΓΑ, σύντροφοι με τις μεγάλες ιδέες. Το διάβασα σε ένα απόγευμα. Έβλεπα να περνούν και τα δικά μου χρόνια. Συνειδητοποίησα ότι εμείς ήμασταν η τελευταία φουρνιά των νεολαίων της ανανεωτικής αριστεράς. Όλη μας η πορεία στις σελίδες ενός βιβλίου; Όχι! Φαντάζομαι ότι ούτε η συγγραφέας του έχει αυτήν τη φιλοδοξία. Μια κατάθεση προσωπική επιχειρεί και κατορθώνει να αποδώσει το κλίμα της παρελθούσης εποχής. Με τρόπο θαυμαστό. Το σώμα της αφήγησης - την κύρια ιστορία ξεδιπλώνει η Ειρήνη- μπολιάζουν οι παρεμβάσεις των κοντινών της συντρόφων. Ας μου επιτρέψει να γράψω κι εγώ δύο λόγια. Αποσπασματικά. Μια ιστορία στη μνήμη του Λεωνίδα Κύρκου: 

"Μακριά από τα ναρκωτικά και το... Εσωτερικού". Ακόμα και σήμερα τον ακούω... Ειδικά σήμερα μετά την επιστροφή του στα άγια εικονίσματα του Πατερούλη.

Με τα ναρκωτικά δεν μπλέξαμε και κάναμε καλά! Εκείνο όμως το πρώτο ταξίδι με τις ιδέες της αριστεράς -με την κατήχηση και την διαφώτιση- "πηγαίνει και όλο πάει" και έφτασε στο σήμερα! Ένα ταξίδι γεμάτο άρωμα προσφοράς, αξιών και προσώπων... Οι ιδέες να γίνουν δυνατές, οι ιδέες να γίνουν πράξη, οι "ιδέες για να ζήσουν χρειάζονται οργάνωση". Εκεί κάπου στα 15 σου χρόνια να έχεις μπλέξει στα πολιτικά... με τους Ρηγάδες και τις Ρηγήτισες, με το Κόμμα μας... τότε "ελπίδα του λαού, ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ"...

Τώρα, σου είναι δύσκολο, σε λίγες ή και περισσότερες γραμμές να σκιαγραφήσεις την προσωπική σου ιστορία. Μια ιστορία κοινή και διαφορετική ταυτόχρονα, με [από] την ιστορία του Μανόλη, του Κωστή, της Στέλλας, του Παναγιώτη, της Γιωργίας, της Ρηνιώς. Κοινή και διαφορετική  με [από] την ιστορία του... με την ιστορία της... Μιας ιστορίας - κοντά τριάντα πέντε χρόνια - για την πορεία της ανανεωτικής αριστεράς...

Μονάχα μια στιγμή: "λίγο πριν ή λίγο μετά - κρυφογελά πρώτη φορά η μνήμη μου- από το 4ο συνέδριο του Κόμματος,  μα σίγουρα πριν τη δημιουργία της ΕΑΡ, είχαμε κάμει ή έτσι πιστεύαμε, το χουνέρι μας στον σ. Λεωνίδα. Σε μια μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία των Λιονταριών, ο ΡΗΓΑΣ σε απόλυτο και στοιχισμένο μπλοκ, είχε κατεβάζει ότι κόκκινο πανί και πανό βρήκε στα κομματικά γραφεία. Και τα περισσότερα σφυροδρέπανα..."

Το βιβλίο υπερασπίζεται τον τίτλο του. Η καταληκτική φράση "...η αισιοδοξία είναι κι αυτή ένα κληροδότημα της εποχής", είναι ένα μήνυμα προς ναυτιλομένους. Νέους και μεγαλύτερους. Όπως εκείνο που τροφοδότησε τα δικά μας [πρώτα ]νιάτα να αλλάξουμε ζωή!

4. Μοναξιά

Είχε πάντα στην τσάντα του ένα κουτάκι ασπιρίνες.

"Η πρώτη σου κίνηση αν κάτι δεν πάει καλά", του είπε ο γιατρός στην τελευταία του επίσκεψη.

Τηρεί ευλαβικά την εντολή του.

Μα, "ποιος", αναρωτιόταν, "ποιος θα μου δώσει ένα ποτήρι νερό, εκείνη την κακιά ώρα;" 

5.  Στη στροφή του μήνα.

"Κενός ο χρόνος / γέμισε με την ώχρα των φυλλωμάτων". Έχει περάσει αρκετός καιρός να λάβω επιστολή. Θυμάσαι; Κάποτε ήταν απόλαυση. Πάντοτε έγραφα. Πυκνά γράμματα ''γράμματα ομπρελίτσες'' κατά τον ποιητή, να μας καλύψουν την απόσταση, να μας προστατεύσουν από τη λήθη. Σελίδες αλληλογραφίας, κάποτε με καρμπόν, τώρα διατρέχεις τα αντίγραφα να βρεις μια χαραμάδα νεότητας. Πάλι ευαίσθητη χορδή, χτύπησες. ''Απόξενος από όνειρο και χάδι-αναζητώ - στην απόλυτη δύναμη της σκέψης μια χιονισμένη πολιτεία να ζεσταθώ.  Στην κυριαρχία του ατελεύτητου λευκού να χαθώ.'' είχα κάποτε γράψει. Τόσα γράμματα, η ίδια αγωνία. Ταξινομημένα όλα: το πρώτο, τα ύστερα, το τελευταίο και μετά πάλι η ζωή. Ο χρόνος που κυλάει, η βουή των πραγμάτων, οι ενοχλήσεις. Αστείρευτες εικόνες. Στα πρώιμα φοιτητικά χρόνια, στη Θεσσαλονίκη, έκαμα μια φίλη. Επέστρεψα στη γενέθλια πόλη, χωρίς τη διεύθυνση της. Πότε μέχρι τότε δεν μου είχε χρειαστεί. Γράφτηκαν επιστολές πυκνές σαν μια κλαδεμένη κάσσια, που χρόνο με το χρόνο πλέκει ολοένα τους νεαρούς βλαστούς με το παλιό της ξύλο. Ζήτησα τη διεύθυνση της την επόμενη άνοιξη και έλαβα απάντηση. Τώρα μιλάμε τηλεφωνικώς τρεις, πέντε ίσως και ένδεκα φορές το χρόνο, μεγάλης διάρκειας τηλεφωνήματα, να επιβεβαιώνουν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για σμίξιμο, ότι, '' κρατάει ακόμα τα όνειρα μας, από εκείνο το βραδινό του φθινοπώρου ... ''



υγ. Η πολιτική είναι διαχείριση συμβόλων. Φ. Μιτεράν

 

Αν ρωτήσεις έναν Έλληνα ποιες είναι οι υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κανείς».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/faces/face/289457/arveler-otan-moy-lene-oti-yparhei-krish-gelao.html
Πηγή: www.in2life.gr

Αν ρωτήσεις έναν Έλληνα ποιες είναι οι υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κανείς».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/faces/face/289457/arveler-otan-moy-lene-oti-yparhei-krish-gelao.html
Πηγή: www.in2life.gr