Ανταμώνουν οι φίλοι,
αναζητούν οι ποιητές,
σε κάποιες γειτονιές ανάβουν τα φώτα.
Η πόλη ξυπνάει
στο κορμί σου
Κυριακή πρωί
ΥΓ.1 Καλό ταξείδι!
ΥΓ2. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ 10.01.2016
1. Κάθε πρωί είχε την κρυφή ελπίδα να την βρει δίπλα του. Θα ήταν το ιδανικό ξύπνημα. Να ακουμπήσει στο στήθος της, να γευτεί το κορμί της, να κοιμηθεί μαζί της ξανά. Μα πόσο μακριά είναι η ευτοπία του; Όσο μακριά ήταν κάθε μέρα Εκείνη, που ξύπναγε πρώτη και έφευγε... Κάθε πρωί κάτω από το ζεστό ντουζ φανταζόταν ότι αύριο θα είναι μαζί της. Κάθε πρωί φανταζόταν το επόμενο. Μια αδιατάρακτη έλλειψη που έβρισκε πλήρωση σε ένα βαρύ espresso. Ήταν περήφανος για τον καφέ του. Κάθε εβδομάδα ανακάλυπτε ένα νέο χαρμάνι, με μια νέα γεύση ξεκινούσε τα μεσημέρια του. Τακτικός πελάτης στα καφεκοπτεία της γειτονιάς του. "Ξέρω τον καπνό θα μάθω τον καφέ", έλεγε τακτικά και μύριζε ποικιλίες, διάλεγε αρώματα, δοκίμασε νέες εμπειρίες. Ήταν μια αλλαγή. Τώρα που δεν υπάρχει ο τούρκικος της μάνας του, ο ήχος από το μπρίκι τον ταξιδεύει σε άλλες χώρες. Ξόδευε την ώρα του με καπνό, καφέ και βιβλία! Στο πικάπ θα βρισκόταν μόνιμα ένας δίσκος του Fabrizio De Andre' και όλο το μικρό του σπίτι θα γέμιζε από την απουσία της και τις μουσικές του.
2. Ποτέ δεν ξεχνούσε τον καθηγητή του. Τον επισκεπτόταν στο γραφείο του. Ήταν μια όαση μέσα στο πνιγηρό κλίμα της σχολής. Τον είχε γνωρίσει χρόνια πριν, ένα καλοκαίρι στην Θάσο, φίλος και σύντροφος του πατέρα του, από τα χρόνια της χούντας. Μειλίχιος και καλοσυνάτος. Αυστηρός μαζί του αλλά διακριτικός με ιώβεια υπομονή.
- "Έχεις όλα τα προσόντα να διαπρέψεις ως αρχιτέκτονας. Μυαλό, δομή και φαντασία. Μόλις αποφασίσεις να στρωθείς στη δουλειά, γιατί χρειάζεται πολλή και σκληρή, θα το δεις και εσύ"
- "Μα Professore, η ζωή είναι τόσο ωραία για να την κλείσεις σε τέσσερις τοίχους"
- "Μα ακριβώς αυτή είναι η δουλειά μας. Να φτιάξουμε τοίχους που να μην κλείνουν τη ζωή αλλά να την αναδεικνύουν. Το λέει σοφά ο δικός σας ο Κωνσταντινίδης "τα έργα μου είναι δοχεία ζωής". Έργα και ζωή. Μη ξοδεύεσαι με ψευδαισθήσεις. Κάπου πιο κοντά είναι η επανάσταση".
3. Κάθε τρίτη μέρα, την ίδια ώρα, ακριβώς στις οκτώ, και σε άλλο σημείο της πόλης, συναντούσε τον σύντροφο Μ. Αγνώστων λοιπών στοιχείων, πέρα του ότι είχε χρεωθεί την καθοδήγηση του Greco. Αν υπήρχαν νέα θα τα έλεγαν για λίγα λεπτά. Θα έπαιρνε οδηγίες δράσης, ίσως τα χαρακτηριστικά εκείνων που θα συναντούσε και βέβαια θα όρισαν τον νέο τόπο συνάντησης. Αν ο Μ. δεν είχε κάτι να του πει, τότε θα έφευγε από την συνάντηση με ένα τσιγάρο στο χέρι. Δεν θα το κάπνιζε ποτέ. Στο εσωτερικό του θα υπήρχαν νέα, που δεν έπρεπε να ακούσει ούτε ο αέρας.
4. Έφερε μαζί της τα νέα της καθημερινότητας. Ζυμώσεις στη σχολή για τα εκπαιδευτικά προβλήματα, μικρή ανατίμηση στα εισητήρια των λεωφορείων, η Ordine Nero χτύπησε μια ειδικευόμενη μαύρη οδοντίατρο... Ο καθηγητής της τής ζήτησε να τον συνοδέψει σε ένα συνέδριο στην Γαλλία. Έφερε μαζί της ψωμί, σκληρό τυρί και ζαμπόν για το βραδινό τους.
5. Όπως κάθε βράδυ, αγκαλιασμένοι και με τα πόδια θα γύριζαν σπίτι του. Θα της ζητούσε να μείνει γυμνή για μια μόνο στιγμή. Η μορφή της η μισή του ζωή. Θα της έπλυνε τα πόδια. Θα έκαναν έρωτα. Εκείνη, κουρασμένη θα έκλεινε τα μάτια. Η αγκαλιά του ήταν ζεστή. Θα κοιμόταν εκεί...
Εκείνος, με αθόρυβες κινήσεις, σηκώθηκε από το κρεβάτι. Κάτω από το λεπτό φως του γραφείου του άνοιξε το τσιγάρο. Αρχίζει τώρα η υπόλοιπη ζωή του.
υγ. "Ο θάνατος θα έρθει και θα `χει τα μάτια σου", της ψιθύριζε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου