ποιητικό ανθολόγιο 2014
[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]
για τον Σεπτέμβριο: Αλέξης Ακριθάκης
[Τα πρωινά περνούν φωτεινά και έρημα]
Τα πρωινά περνούν φωτεινά
και έρημα. Έτσι άνοιγαν
τα μάτια σου κάποτε. Το πρωινό
διάβαινε αργά, ήταν μια άβυσσος
από ακίνητο φως. Σώπαινε.
Εσύ ζωντανή σώπαινες. Τα πράγματα
ζούσανε κάτω απ` τα μάτια σου
(όχι πόνος, όχι πυρετός, όχι σκιά)
όπως μια καθαρή θάλασσα το πρωί.
Όπου είσαι εσύ, φως, είναι το πρωινό.
Εσύ ήσουνα η ζωή και τα πράγματα.
Μέσα σου ξύπνιοι, αναπνέαμε
κάτω από τον ουρανό που είναι ακόμα μέσα μας.
Τότε δεν ήταν πόνος, δεν ήταν πυρετός
δεν ήταν αυτή η βαριά σκιά της μέρας
πλημμυρισμένης από κόσμο,
ασθμαίνουσα ανάσα,
αναστρέφεις τ` ακίνητα
μάτια σου πάνω μας.
Είναι σκοτεινό το πρωινό που περνά
χωρίς το φως των ματιών σου.
[30.Μαρτίου.1950]
Cezare Paveze ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ εισαγωγή Massimo Cazzulo, μετάφραση Γιάννης Η. Παππάς, εκδόσεις Printa, Αθήνα 2009
Αλέξης Ακριθάκης Άτιτλο 1966-`67
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου