Τα δεύτερα, δικά μου! [06.09.2014]

Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη θέλει να βάλει τα καλά της. Μια γιορτή να `ρθει στο φως. Στην αρχή του φθινοπώρου απομονώνω το Θήτα...  Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά.

 
υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα. 

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

 

Α.ΣΤΕΓΟΣ [06.09.2014]

 

 

- Πούσκιν; τη ρωτάω.

- Πούσκιν, μου απαντάει.

- Ρωσίδα; Της κάνω.

- Ουκρανή, διορθώνει.

Πουτάνα, σκέφτομαι

- Όχι ˙ ποιήτρια, μου λέει. [σελ. 10]

Διαβάζει ένα βιβλίο

1. Μια βραδιά με ποίηση στον κήπο του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης οργανώνει τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014, ώρα 21.00΄, η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, με τον ποιητή Μιχάλη Γκανά, τον οποίο θα παρουσιάσει η Μαρία Σαββάκη. Ο Μιχάλης Γκανάς θα διαβάσει ποιήματά του. Επίσης, ποιήματά του θα τραγουδήσουν ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης.

Ο Μιχάλης Γκανάς γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε βιβλιοπώλης. Αργότερα συνεργάστηκε με την κρατική τηλεόραση ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και σεναριογράφος. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, ενώ στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες και ξένους συνθέτες (Μ. Θεοδωράκης, Ν. Μαμαγκάκης, Ν. Ξυδάκης, Δ. Παπαδημητρίου, Ν. Κυπουργός, G. Bregovic, Α. Dinkjian κ.ά.). Μετέφρασε τις Νεφέλες του Αριστοφάνη για το Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν και τους Επτά επί Θήβας του Αισχύλου για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πατρών. Το 1994 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του Παραλογή.

Η Μαρία Σαββάκη γράφει για τον Μιχάλη Γκανά: «Ποιητής που εξελίσσεται και συνοδοιπορεί μ’ όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, και φυτεύει στα μάτια του αναγνώστη εικόνες σπαρακτικές που εξακτινίζονται στην καρδιά του και κατοικούν το στήθος του για μέρες και ξανάρχονται ακάλεστες για να τον εξανθρωπίζουν εκ νέου να τον συνδέουν με τα δάση, τα κλαριά, τη φωνή των ζωντανών που μουγκανίζουν έξω απ’ τις πόλεις και των ανθρώπων που καπνίζουν, ζαλίζονται, ερωτεύονται, ή καταλαβαίνουν μέσα τους. Η συγκίνηση της Ποίησης, ή η Ποίηση της συγκίνησης; Ο Μιχάλης Γκανάς συγκινεί και η συγκίνηση παιδεύει. Τα ποιήματά του ταξιδεύουν μέσα σε τραγούδια πάμπολλων συνθετών. Τρικάταρτα, πειρατικά, ταξιδεύουν, σαν παληά τραίνα. της υπαίθρου, καμμιά φορά σαν άτια σε χέρσους κάμπους, ανάμεσα σε τοίχους πέτρινους, ταξιδεύουν.. Μερικοί τα λένε στίχους μερικοί ποιήματα.. όπως και να τα πεις ταξιδεύουν»

Όσοι βρεθούν με αυτήν την ευκαιρία στο Ιστορικό Μουσείο θα έχουν τη δυνατότητα να περιηγηθούν τους εκθεσιακούς χώρους του ΙΜΚ και τη νέα του περιοδική έκθεση Ο Δ. Θεοτοκόπουλος μεταξύ Βενετίας και Ρώμης (21.6-25.10.2014).

"Ευτυχώς που υπάρχουν και συνετοί στην ηγεσία της ΕΔΑ"

Η Χαμένη Άνοιξη [σελ.190] Δέκατη Ένατη έκδοση

2. " Ωριμάσαμε..." γράφουν σε τοίχο και...υπογράφουν "οι συνθήκες". Έτσι συμβαίνει στη ζωή, στον έρωτα, στην πολιτική. Οι ταχύτητες -τώρα αναφέρομαι σε πρόσωπα- διαφέρουν. Είναι το προσωπικό βάρος που ο καθένας κουβαλά. Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τις διεργασίες στην Δημοκρατική Αριστερά. Κατά την προσωπική μου άποψη όσοι βρεθήκαμε γύρω από την Μεταρρυθμιστική Τάση του Κόμματος θα έπρεπε να είχαμε -και μαζί- διαχωρίσει τη θέση μας, από τις αδιέξοδες επιλογές της ηγεσίας, εδώ και αρκετό καιρό... Αλλά, μόλις γράψαμε αυτό το καθορίζουν πολλοί παράγοντες, είναι σε κάθε περίπτωση μιαν άλλη ιστορία. Σήμερα κρατώ την απόφαση αποχώρησης, στην οποία φαίνεται να έχουν καταλήξει οι φίλοι της τάσης. Από πολύ κοντά σε νέους δρόμους θα πορευθούμε. Ο ίδιος ο Σπύρος Λυκούδης, επικαλούμενος τον Βενέζη, είχε πει "στους πικραμένους ανθρώπους έμεινε το προνόμιο να κυνηγούνε χίμαιρες".

3. Από την ειδησεογραφία του μέλλοντος ή και του παρελθόντος. Μετά την συνεργασία του πρωθυπουργού με τον υπουργό Θρησκευμάτων [στην χώρα επικράτησαν οι μουλάδες όλων των πτερύγων της εθνικής αντιπροσωπείας, το Παιδείας ούτε καν υποσημειώνεται] ο τελευταίος δήλωσε ότι ξεκινάει η πρώτη σχολική χρονιά χωρίς προβλήματα, τα βιβλία περιμένουν τους μαθητές και ότι χίλιες τόσες αίθουσες θα είναι έτοιμες το 202[;]. Σχολίασε δε,  πάντα ο  υπουργός, τη Θεία Χάρη, την επιφώτηση της θαυματουργής εικόνας, το Άγιο Πνεύμα και τον Άγιο Ονούφριο. "Αυτοί είναι προστάτες και σύμμαχοι", δήλωσε και έκαμε το σταυρό του. Στο θερινό τμήμα της Βουλής είχε συντελεσθεί ένα μικρό θαύμα. Κλίμα κατάνυξης κυριαρχούσε, η επίκληση των θείων άμβλυνε τις διαφορές και όξυνε αβυσαλλέα ντεκολτέ...

Ας επανέλθουμε όμως στις "καθ` ύλην" δηλώσεις του κου Θρησκευμάτων: Καμμία πρωτοτυπία. Όποιος -α ανατρέξει στην ειδησεογραφία του παρόντος θα βρεθεί στα ίδια ακριβώς λόγια: Οι αίθουσες, τα βιβλία, τα κενά... Την κοινοτυπία επέλεξε και ο σημερινός.

Είθε να ισχύει η διαβεβαίωση του Υπουργού και όντως τα βιβλία να βρίσκονται ήδη σε όλα τα σχολικά συγκροτήματα της επικράτειας, οι χτίστες ενός λαμπρού αύριο θα βρίσκονται στις σκαλωσιές και θα οικοδομούν, οι αναπληρωτές θα έχουν ήδη τσεκάρει το εισητήριο της αναχώρησης. Τις επόμενες ημέρες θα ξέρουμε. Σίγουρα όμως γνωρίσουμε ήδη από σήμερα, πόσο ενοχλητικό είναι το αυτονόητο να συνοδεύεται από τόσο στόμφο... Θεόπεμπτο!

Η τελευταία του φράση γεννάει έντονο προβληματισμό. Ο πολιτικός του 202[;] ακολουθεί τόσο εύκολα την πεπατημένη του Μαυρογιαλούρου [ανατρέξτε σελίδες του παλιού ελληνικού σινεμά]. 

Περιμένω πάντα, δηλαδή εξακολουθητικά, τον όποιον Υπουργού, που θα προτάξει τις ανάγκες και θα σταθεί απέναντι τους. Με άλλα λόγια να βρεθεί αντιμέτωπος με τη λογική. Μια φράση "σεμνή και ταπεινή", μια πολιτική ανάλυση, ίσως να έπειθε περισσότερο: "Εκτιμώντας ότι οι ανάγκες για αίθουσες το 2120 θα ανέρχονται σε τόσες χιλιάδες, τα βιβλία απαιτούν ένα φωτισμένο ιερέα να προβεί στην επιμέλειά τους, οι αναπληρωτές να επιμορφωθούν,  ετοιμαζόμαστε να παραδώσουμε τις χίλιες τόσες, να ανατυπώσουμε τα παλιά του συνωστισμού, να διορίσουμε αμόρφωτους στην τάξη. Θα κάμομε τόσα όσα  ο τετραετής προγραμματισμός μας επιτρέπει".

Όταν την Πέμπτη σε όλα τα σχολεία της χώρας, δείτε πολιτικούς και αγιαστούρες να τρομάξετε. Είναι η εικόνα της Ελλάδας της κρίσης. Είναι η ίδια εικόνα του 1900, του 2100...

Όταν στην ανάλυση και στον σχεδιασμό της πολιτικής καταφέρουμε να αγγίξουμε τη λογική τότε ίσως να μιλήσουμε ξανά για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό. Μέχρι τότε με τον παρόντα λαϊκισμό και το Άγιο Πνεύμα πορευόμαστε...

4. Αντίδωρο στον δήμαρχο Βασίλη Λαμπρινό. Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Οι αάρατες πόλεις" του Ίταλο Καλβίνο. Ένα βιβλίο που έχει σίγουρα στη βιβλιοθήκη του τώρα είναι μια καλή στιγμή να βρεθεί πάνω στο δημαρχιακό του γραφείο. Η πόλη θα `ρθει στο φως, ο δήμαρχος θα βάλει τη βάση για μικρές καθημερινές αλλαγές... 

"Τι είναι όμως σήμερα  η πόλη για μας; Σκέφτομαι ότι έγραψα κάτι σαν τελευταίο ποίημα αγάπης για τις πόλεις, τη στιγμή που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τις ζήσουμε. Η κρίση της πολύ μεγάλης πόλης είναι η άλλη όψη της κρίσης της φύσης[...]Αυτό που ο δικός μου Μάρκο Πόλο θέλει να ανακαλύψει είναι οι κρυφές αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους να ζήσουν στις πόλεις, αιτίες που μπορούν να ισχύουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε κρίση. Οι πόλεις είναι ένα σύνολο πραγμάτων: απομνημονεύσεων, επιθυμιών, σημείων της γλώσσας` οι πόλεις είναι τόποι ανταλλαγών, όπως εξηγούν όλα τα βιβλία της οικονομίας, αλλά οι ανταλλαγές αυτές δεν είναι μονάχα ανταλλαγές εμπορευμάτων, είναι ανταλλαγές λέξεων, πόθων, αναμνήσεων. Το βιβλίο μου ανοίγει και κλείνει με εικόνες ευτυχισμένων πόλεων που συνεχώς αλλάζουν σχήμα και χάνονται κρυμμένες μέσα σε δυστυχισμένες πόλεις..."

Ταξίδευα -χωρίς να μετακινηθώ ούτε ένα μέτρο. 

Το στήθος σου με βασανίζει.

5.  Ημέρες φθινοπώρου

στην Κ.

"Γενέθλια;"
Την είχε ρωτήσει στις πρώτες μέρες της γνωριμίας τους...
"Κάθε τέσσερα χρόνια",  του απάντησε με ένα γλυκό χαμόγελο!
"29 Φεβρουαρίου..."
" Όχι! 8 του Σεπτέμβρη"!

ΥΓ.  Με τα χρώματα παλεύει μια ζωή. Σαν το ζωγράφο-έφηβο που άφησε στη Σαλονίκη. Σαν τον ποιητή με τις λέξεις, που δεν έχει πατρίδα...