.jpg)
[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες
οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά
του καπνού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα
μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που τελείωσαν ποτέ. Δύο
πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα
που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά...
Αν αποφάσιζε κάποτε να
τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε
φάκελο πορτοκαλί. Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ. Με μια σειρά
που έχει στο κεφάλι του...
Α.ΣΤΕΓΟΣ
"Μη πετάξεις
τίποτα..." Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο
εξόδου".
Αυτογνωσία αποστάζει το
φθινόπωρο
Ας χαμηλώσουν πια τα φώτα. Οι μακρινοί μας πρόγονοι ας ξαναγεννηθούν.
Γευτήκαμε τα γυμνά μας όνειρα ενώ απλώναμε εξαφτέρουγα ιστία καταντίκρυ στο
άγνωστο. Γοητευτικές ανάσες φιλούσαν τα χείλη μας, το αίμα θηλάζαμε. Εκπλήξεις
σπαρακτικές οι παλμοί στο κρανίο μας. Γυμνές σάρκες χαϊδεύονται στ` απέραντα
όνειρά μας. Κρυφοκοιτάμε από τηλεοπτικές
κλειδαρότρυπες το ματωμένο λεπίδι. Ακρωτηριασμένες ελπίδες σαλεύουν στη γη που
μόλεψαν τα χνώτα μας. Σε φέρετρα μεταφέρουμε τις πόρνες εν τω γενάσθαι,
δουλεμπόριο ηδονής σε κρουαζιέρες πολυτελείας. Στην αιχμή της πείνας
εκατομμυριούχοι στεγάζουν την προπετή τους αφθονία. Χαριτωμένα υποκλίνεται η πολιτική στου τάφους των
δολοφόνων. Τηρεί θανάτου σιγή μπρος στην απόγνωση των θυμάτων της. Γευστικές
αοριστίες οι ερωτικές αναμνήσεις. Ασκήσεις λεκτικές αναπαράγουν τον όλεθρο. Γυμνάσματα
αναισθησίας καταπιέζουν τα άγχη. Αυτογνωσία αποστάζει το φθινόπωρο στον αιθέρα.
Ο ήλιος αυθαδιάζει τη γονιμότητα της
νύχτας. Βρέφη νανουρίζουν την αθανασία των πυραμίδων. Σχήματα μάταια επικαλούνται
τον ουρανό. Πλάσματα της φαντασίας στηρίζουν στους ώμους τους τις μάταιες ελπίδες
μας. Άτλαντες και Πλούτωνες αντιπαλεύουν εντός μας. Εκστασιαζόμαστε στις μεταλλαγές
του χρόνου. Υμνολογούμε τη ματαιότητα του αέναου. Κινούμεθα ανεπίστροφα.
Εκτινασσόμεθα σπειροειδώς. Ο κόσμος μας ξεκούρδιστο παιγνίδι. Ποιος θεός θα τον συντρίψει
στις φούχτες του; Όταν η τιμή του τετιμημένου στο χρηματιστήριο του κόσμου
μηδενιστεί, ο ήλιος θα σωπάσει.
εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, στήλη ε ξ α φ ο ρ μ ή ς , 25.09.1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου