Τα δεύτερα, δικά μου! [27.09.2014]

Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη βάζει τα καλά της. Μια βροχή ζωογόνα. Το χώμα μουσκεύει, η σκόνη χάνεται, μια λεμονιά υποδέχεται το φθινόπωρο. Μια γιορτή έρχεται στο φως. Το καλοκαίρι, φέτος, έκρυβε πολλά μυστικά. Ο γενέθλιος μήνας πολλές αλήθειες. Τώρα, η καθημερινότητα είναι ωχρή.

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

 
 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ[27.09.2014]

1. Μια συνάντηση παλιών συμμαθητών μπορεί να καταλήξει σε θλιβερές διαπιστώσεις; Μπορεί στ’ αλήθεια μια αρρώστια να εξαφανίσει τις μνήμες μιας ζωής; Μπορεί η εν υπνώσει σεξουαλικότητα ενός μεσήλικα να ξυπνήσει από ένα τυχαίο γεγονός; Γιατί οι singles δέχονται έναν ιδιότυπο ρατσισμό; Ο φόβος του χρόνου και του θανάτου μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην αέναη ματαιοδοξία ή την αυτοκαταστροφή; Κι η απώλεια; Πόσο οδυνηρή είναι η έλλειψη για μια γυναίκα που δεν έχει από-καταστήσει τη σχέση με τη μητέρα της; Και πόσο πιο οδυνηρή για έναν άνδρα που οι άλλοι δεν έχουν αποδεχτεί τον ρόλο του στο πλάι ενός αγαπημένου συντρόφου;

Στιγμές και ερωτήματα, μέσα από ζωές ανθρώπων που μπορεί να είναι γνωστοί μας, φίλοι μας, άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, αλλά και εμείς οι ίδιοι. Δώδεκα μικρά διηγήματα που καταπιάνονται με -τι άλλο;- ανθρώπινες καταστάσεις, σχέσεις και συναισθήματα. 

Οι εκδόσεις Πολύτροπον και η φίλη Κατερίνα Επιτροπάκη μας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της "Οι Λοιποί συγγενείς". Η εκδήλωση θα λάβει χώρα την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου στις 7:30μμ στον φιλόξενο χώρο του Polis Art Cafe... Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Χρίστος Χωμενίδης και ο Αντρέας Παπαδόπουλος. Η ευθύνη της παρουσίασης έχει δοθεί στα στιβαρά χέρια της Μυρσίνης Λιοναράκη... 

Θα έβγαινα από το σπίτι μου το απόγευμα της Τετάρτης. Μια βόλτα στην πόλη, μια διαδρομή. Αντιπαθώ τις μετακινήσεις. Τέσσερις φίλοι μαζεμένοι σε ένα χώρο, ένα βιβλίο, πρώτη προσπάθεια, κι ένα ποτό, είναι λόγοι σοβαροί να ξεσκουριάσουν τα πόδια μου. Μπαίνει ένα μικρό θέμα απόστασης... Α, και η θάλασσα στη μέση... Γυρνάω λοιπόν, στο γραφείο μου και ανοίγω ξανά το βιβλίο, σελίδα 79:  

"Η Βιβή ήταν η μεγάλη διαδρομή του στα χρόνια τα φοιτητικά. Τη γνώρισε στο δεύτερο έτος. Ήταν ο λόγος που έφυγε από το σπίτι των γονιών του για να μείνει μαζί της. Ήταν ο λόγος που γράφτηκε στον Ρήγα Φεραίο, που πολιτικοποιήθηκε στα χρόνια της νιότης του, κάτι που εγκατέλειψε μετά, στην ενήλικη ζωή του, αλλά που συχνά το ανέφερε σε συζητήσεις κοινωνικοπολιτικές, όταν προσπαθούσε να πιστοποιήσει το προοδευτικό παρελθόν του". 

"Τυχαίες συναντήσεις, επαναφέρουν τον παρελθόντα χρόνο. Σκόρπια σπίρτα, ικανά να δώσουν φως, σε αποσυνάγωγες συμπεριφορές, δάνειου ενεστώτα", είχα γράψει παλιότερα.Η Επιτροπάκη αποδίδει μια τέτοια στιγμή... Όπως η ζωή, η πολιτική, ο έρωτας δεν είναι ευθείες διαδρομές, μα τεθλασμένες, έτσι η σύζυγος του ήρωα τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. [σελίδα 79]:

"Αποφάσισες να μάθεις ιταλικά στα γεράματα; Χαχαχα! τον κορόιδεψε η Νόρα, καθώς κοιτούσε το βιβλίο εκμάθησης ιταλικής που ο άντρας της είχε αγοράσει όση ώρα τον είχε αφήσει μόνο. Πως έτσι; Θυμήκηκες που είχες ξεκινήσει τότε στα νιάτα σου, που μου έλεγες κάποτε;" 

Καλή επιτυχία στην παρουσίαση. Ευπώλητο το βιβλίο! 

[Τα αποσπάσματα είναι από το διήγημα La lingua italiana per stranieri]

2. Festival del cinema italiano. Οκτώβριος 2014 στο Ηράκλειο. Μια ενδιαφέρουσα θεματική-χρονολογική (επαν)ανακάλυψη του ιταλικού κινηματογράφου, από τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα, παρουσιάζει ο εκπαιδευτικός οργανισμός Καζάλι, που δραστηριοποιείται στην εκμάθηση ξενών γλωσσών. Σε ένα ταξίδι μέσα στην ιστορία, τον πολιτισμό, τα συναισθήματα, τις ελπίδες, τους φόβους της ‘Belpaese’, με οδηγούς μεγάλους σκηνοθέτες και ερμηνευτές που διαμόρφωσαν την ιστορία της μεγάλης οθόνης στην Ιταλία και πέρα απ’ αυτήν. Στην δημοτική αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, στην παλιά λαχαναγορά, οι Πέμπτες του δέκατου θα έχουν γεύση ιταλική...

Αν κατορθώσουν να μεταθέσουν την ώρα έναρξης -κατά τριάντα λεπτά, χρόνος αναγκαίος για μια ιδιωτική υπάλληλο να μεταφερθεί από την κουραστική εργάσιμη ημέρα στην μαγεία της σκοτεινής αίθουσας- τότε όλα θα είναι τέλεια. Θα δούμε σινεμά με το κορίτσι μας

3. Αύριο όλα θα έχουν ξεχαστεί

Αύριο όλα θα έχουν ξεχαστεί
Τα σήμαντρα των εκκλησιών
Το φιλί της προδοσίας
Η απουσία.
Αύριο όλα θα έχουν ξεχαστεί.
Η μέρα θα σηκωθεί και θα κινήσει
Θα είναι πάλι η πρώτη μέρα
Μετά την καταστροφή.

4. Αυτήν την εποχή μου λείπουν Εσύ και οι λέξεις. Σε δρόμους γνωστούς και ξένους περπατάς, σε μυστικά περάσματα κρύφτηκανε Εκείνες. Αέρινη, παρά το φορτίο που κουβαλάς, την απόφαση μόνη να μείνεις, βαριές, δυσκίνητες χαθήκανε θαρρείς σε αρχινισμένα ποιήματα εντός μου. 

Κρυφοκοιτάζω το κοινό μας παρελθόν. Ένας ήλιος θαλασσινός στον ορεινό όγκο των συνηθειών μου. Οι λέξεις προσπερνούν τη μέρα μου, Εσύ αρνήθηκες και μέρα και νύχτα, τώρα σε μέρες ψίχουλα ζω.

Δεν έχω που αλλού να ακουμπήσω. Γυρνώ μέσα μου. Σε ένα παιδί που μεγαλώνει. Τα φύλλα του φθινοπώρου επουλώνουν τραύματα και μνήμες. Στην εσωτερική μου διαδρομή, αγύρευτες λέξεις αναζητώ κι ένα χαμόγελό σου. Για τα χρόνια που θα `ρθουν, τα φιλιά που θα δοθούν, το πρόσωπό σου.

Συλλέκτης στιγμών σε κιβώτια σχήματα απουσίας. 



5. Εργασίες αποκατάστασης

Εσείς που έχετε γράψει στο παγκάκι που κάθομαι Κ+Α=love for ever.... αγαπιέστε ακόμα ή να το σβήσω;
   

ΥΓ. [...] Με τα πρώτα απογεύματα του φθινοπώρου, θα συναντηθούμε. Να ταιριάξω τρία σύννεφα σε ένα στεφάνι. Τρεις σταγόνες βροχής σε ένα φιλί. Να αφήσει το χέρι μου ένα χάδι στο στήθος σου...