Η κυρία Μωβ #6

κάθε Κυριακή απόγευμα στο "τετράδιο εξόδου"... 

[με απόφαση του αρχισυντάκτη]

[ περίληψη προηγουμένων] 

Μια μηχανή μεγάλου κυβισμού παραβιάζει ένα φανάρι κόκκινο, ο Θανάσης Κόκκινος δέχεται ένα ισχυρό κτύπημα στην αριστερή πλευρά, η κυρία Μωβ χάνει τις αισθήσεις της. Καταλήγουν σε κεντρικό νοσοκομείο της πόλης -για τις πρώτες βοήθειες. Ο βοηθός Λ. τους ακολουθεί, "με επαγγελματική σιωπή και τάξη..."

- " Αρχηγέ! τα σέβη μου!", με τρεμάμενη φωνή ο αστυνόμος Κ. απευθύνει τον χαιρετισμό υπηρεσίας. "Φοβάμαι ότι σας ενοχλώ..."

- "Τι τρέχει; Άσε τις σαχλαμάρες. Στο ψητό!"

- "Είναι κτυπημένη -μια μηχανή έπεσε πάνω τους. Είναι και οι δυό στο νοσοκομείο. Απ`έξω σας τηλεφωνώ!"

- "Ρε Κ. θα με τρελάνεις! Πάρτο ρε από την αρχή! Ποιοι είναι στο νοσοκομείο; " 

Πρώτη φορά τον άκουγε να του φωνάζει έτσι! Κοιτάξε το ρολόι του. Δέκα παρά τέταρτο..."Δεν φταίει η ώρα" σκέφτηκε...  Άλλαξε θέση, κοίταζε τώρα την κεντρική λεωφόρο, έφερε στο μυαλό του όλες τις εικόνες που προηγήθηκαν. Ο τηλεφωνικός θάλαμος ήταν ένα καλό παρατηρητήριο...

- "Να με συγχωρείτε! Είμαι λίγο αναστατωμένος!"

- "Να πας στο διάβολο!", ούρλιαξε ο αρχηγός, ταράχθηκε ο Κ. Πιρουέτα μέσα στον θάλαμο, χάρμα στα μάτια των περαστικών! 

- "Ακούστε! Στο αεροδρόμιο την υποδέχθηκε ένας γυαλάκιας, γύρω στα εξήντα! Με το αυτοκίνητο του κατέβαιναν στην πόλη. Έξω από το πανεπιστήμιο τράκαραν με μια μηχανή. Κτύπησαν. Τώρα είναι στο νοσοκομείο..."

- "Ώστε, είχαμε συναντήσεις! Θαυμάσια!", η φωνή του αρχηγού μαλάκωσε! "Άκουσε Κ. παιδί μου! Η ιστορία πηγαίνει μια χαρά! Σε μια βδομάδα το ατύχημα θα είναι παρελθόν. Θα έχει ξεχαστεί! Άλλες ειδήσεις θα σε ταράξουν!"

Ο Κ. είχε χάσει το χρώμα του. Σε τι ιστορία να έχει μπλέξει! Ο Αρχηγός με τις δύο φωνές...Τι δουλειά να έχει αυτός -ένας κατώτερος υπάλληλος- σε αυτό το παιχνίδι! "Πόσο καιρό θα μείνω στη Σαλονίκη;", ψιθύριζε στον εαυτό του...

-"Όσο καιρό χρειαστεί", τον επανάφερε στην πραγματικότητα η...ήρεμη φωνή από την ΑΘήνα! "΄Εκανες πολύ καλά που με πήρες αμέσως. Μπράβο, Κ!" 

"Ο θάλαμος έχει αυτιά, εγώ κοριό ή ο Αρχηγός υπερφυσικές ικανότητες;" σκέφτηκε εντελώς από μέσα του αυτή τη φορά και δεν μίλησε. Όσο τον ήξερε, θα έδινε τώρα νέες οδηγίες. 

- "Μείνε εκεί! Έξω από τον θάλαμο! Θα σε βρει -σε μισή ώρα ακριβώς- ο Ξ. Συνεχίστε μαζί! Α, και να χαρείς την πόλη. Είναι ωραία αυτήν την εποχή!"

-"Στις διαταγές σας! Καληνύχτα, Αρχηγέ!". Είχε ξεπάρει και πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του πριν ακούσει το πεθαμένο σήμα της άλλης πλευράς. 

Πήρε μια βαθιά ανάσα και το δροσερό αεράκι του δρόμου του φύσηξε μια νότα αισιοδοξίας στο κατακόκκινο του πρόσωπο. Δύσκολη επικονωνία μα πέρασε, η υπόθεση που τώρα αρχίζει τον φοβίζει εξακολουθητικά! 

Είχε ακόμα είκοσι τρία ολόκληρα λεπτά μέχρι το νέο ραντεβού του. Σκέφτηκε να διαβεί την πόρτα του πανεπιστημίου -κάποτε, πολύ παλιά ονειρευόταν ζωή φοιτητική - μα δίστασε. Η διαταγή ήταν σαφής "Μείνε εκεί!" 

Αυτό και έκανε! Ένας κακοντυμένος κύριος έξω από τον τηλεφωνικό θάλαμο. Σε εικοσιένα λεπτά τον περίμενε μια έκπληξη ακόμη... 

[συνεχίζεται]