Μη πετάξεις τίποτα...#3

[...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του καπνού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που τελείωσαν ποτέ. Δύο πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά...

 

Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το...καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί.  Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ.  Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του...

Α.ΣΤΕΓΟΣ

"Μη πετάξεις τίποτα..."  Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".

Αληθώς, ο κύριος Σαββόπουλος
γράφει ο Σταμάτης Φασουλής

Ύστερα από πολύ καιρό άφησα την  Αθήνα και έφυγα για την Ελλάδα. Έλειψα γύρω στις 15 μέρες κι όλο αυτό το διάστημα είχα για συντροφιά μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους το δίσκο του Διονύση "μη πετάξεις τίποτα". Δίσκος ιπτάμενος και φωσφορίζων, δίσκος ουράνιο τόξο τέλειο. Άκουγα και ξαναάκουγα τα τραγούδια στο ταξίδι. Τ` ανακάλυπτα σιγά σιγά, νότα νότα, λέξη λέξη, και δέθηκα μαζί τους, πράγμα σπάνιο τα τελευταία χρόνια. Το "μην πετάξεις τίποτα" έγινε αυτό που λέγαμε μικροί "ο δίσκος μου". Αλλά φαντάζομαι όχι μόνο δικός μου, αλλά και όλων αυτών που ακόμα: "αισθάνονται τη μοναξιά 

που Έλληνες ενώνει"

Και είναι μεγάλη παρηγοριά ν` ακούς τον παλιό σου φίλο, ακούρετο ξανά, να τραγουδάει με το γνώριμο βραχνό βελούδο της καρδιάς του και να φορτώνεται το βάρος ολονών μας, αρθρώνοντας το: "Και εμείς που αριστερίσαμε

ποιο τάχα ήταν το λάθος

εφιάλτης ήταν το είδωλο

αλήθεια όμως το πάθος"

Καιρός να καθαρίσει κάποιος για όλους μας. Να `χουμε και εμείς ένα πρόσωπο να βγούμε στην κοινωνία του μέλλοντος μας. Γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να μείνουμε στην Ιστοράι σαν οι "Προδομένοι ευφυείς μαλάκες". Όμως περ` απ` αυτά ακούστε τα τραγούδια του Διονύση. Τα τραγούδια του είναι τα "Μουσικά εικονογραφημένα"του σήμερα. Είναι τραγούδια που αχρηστεύουν όλα τα video clip, γιατί τρέχουν με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του (ελληνικού) φωτός. Λέξεις εκρήγνυνται, εκτινάσσονται εικόνες έγχρωμες, εφοδιασμένες με χιλιάδες προβολείς ρομποτικούς και ουράνιους που διασταυρώνονται στο θόλο της νύχτας και του ελληνικού τραγουδιού και το ξαναγενάνε. 

 εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στήλη α ν ά π α υ λ α ,  09.05.1994