Τα δεύτερα, δικά μου! [18.10.2014]

Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη βάζει τα καλά της. Μια βροχή ζωογόνα. Το χώμα μουσκεύει, η σκόνη χάνεται, μια λεμονιά υποδέχεται το φθινόπωρο. Μια γιορτή έρχεται στο φως. Το καλοκαίρι, φέτος, έκρυβε πολλά μυστικά. Ο γενέθλιος μήνας πολλές αλήθειες. Τώρα, η καθημερινότητα είναι ωχρή.

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ [18.10.2014]

1. Η επέτειος. Με τον Οκτώβρη, σχέσεις και μνήμες αντιφατικές.  Διαρκώς ένα διάστημα στη μέση φθινοπώρων.  Μια προσωπική αρχή, μήνας μετά το γενέθλιο. Ξεπερνώ, πόση  η ευκολία να το λες, έναν μεγάλο Οκτώβρη,  που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Για τους δικούς μας  μιλώ, τους καθημερινούς, τους κοντινούς στα νιάτα μας, πεζοί, κουτσοί. Κάτι να τους λείπει ή να είναι  μόνο η σειρά τους, στο ημερολόγιο;

Στέκομαι μια στιγμή, πόση η ευκολία να είναι μόνο τόση,  στον Οκτώβρη του "εδώ και τώρα",  που στα αυτιά ενός δεκαπενταετή δεν σημαίνε τ ί π ο τ α , είχε την καρδιά αριστερά και το πάθος για σύντροφο. Μα και τώρα δεν μιλώ για τους ξένους, τους απόλυτους της εξουσίας μήνες, πεζοί, κουτσοί,  για τους δικούς μας μιλώ, τους μικρούς των φθινοπώρων. 

2. Το νέο αργεί, το παλιό πεθαίνει, όπως έγραψε, σε ελεύθερη απόδοση,  ο Γκράμσι. Ο κύκλος   δεν υπάρχει. Ο κύκλος, μια ατοπία. Μια φίλη δανείστηκε, προχθές, τ η  χ α μ έ ν η  ά ν ο ι ξ η (αφού προηγούμενα επέστρεψε σε άριστη κατάσταση τ ο  κ ι β ώ τ ι ο .) Ξεσκόνισα, μόνος, τη σκόνη του καλοκαιριού, χρόνος λιγοστός για  μετακομίσεις. Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του, κάθε φορά και ένα άχγος: τώρα μένω μόνος και τρέμω στην ιδέα μη ξεχάσω τα κλειδιά. Χρόνος λιγοστός για παραβιάσεις.Στέλνω κιβώτια σχήματα. Μια σπείρα τυλίγεται και ανοίγει, η δική μου ευτοπία.

3. Δρόμος φθινοπώρου

Μια αναπάντεχη στιγμή ήσουν

Μικρά σκοτεινά δωμάτια φιλοξένησαν  τα όνειρα μου

Σε ποια συνέχεια ξοδεύτηκα ; Σε ποια συνέχεια ξοδεύτηκες;

Πήραμε, χρόνια τώρα, αμέτρητα βήματα, δύσκολο δρόμο

Πήραμε, χρόνια τώρα, αμέτρητα βήματα, μοναχικές πορείες

Το σβήσιμο του γέλιου σου, στο πρόσωπο του Άλλου, 

η απώλεια και η απουσία, είναι.

Αχ τι να κάνω˙ την αγωνία μου που να κρύψω όταν, αραιά διαλείμματα,  

στο στήθος σου τόσο κοντά βρεθώ. 

4. Αποδημητικό πουλί

Βγαίνω από το σπίτι με ένα λουλούδι για καπέλο. Κατεβαίνω στο δρόμο και ζητώ από τους περαστικούς να το ποτίσουν για να ζήσω. Είμαι τρελός; Είναι αδιάφοροι. Αδιάφοροι για τη ζωή. Αδιάφοροι για τη ζωή μου. Προχωρώ λοιπόν, με βάρος αυξανόμενο. Είμαι μόνος.  

Έρχεσαι από μακριά

Διστάζεις για μια και μόνο στιγμή

Ξεριζώνεις το λουλούδι 

Ελευθερώνεις τη φύση μου. 

5. Φθινοπωρινή βροχή

Οι πρώτες σταγόνες της βροχής 

πότισαν τα χαρτιά των ποιημάτων

Έτρεξε το μελάνι, άπλωσαν τα γράμματα.

Άλλαξαν την ημερομηνία. 

Ταξίδεψαν οι λέξεις ξανά στο παρελθόν

Έγινε ο ξένος εραστής

τα φιλιά πάθος

Έγινε η απουσία οδυνηρή

η σκέψη αγκαλιά

Έγινε η αγάπη έρωτας. 

ΥΓ. Να ξεχάσεις το αύριο…