Τα δεύτερα, δικά μου! [26.10.2014]

Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη βάζει τα καλά της. Μια βροχή ζωογόνα, λυτρωτική. Το χώμα μουσκεύει, η σκόνη χάνεται, μια λεμονιά υποδέχεται το φθινόπωρο. Μια γιορτή έρχεται στο φως. Το καλοκαίρι, φέτος, έκρυβε πολλά μυστικά. Ο γενέθλιος μήνας πολλές αλήθειες. Τώρα, η καθημερινότητα είναι ωχρή.

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ [26.10.2014]

1. Υπαίθριες δημοτικές αγορές Αρχανών-Αστερουσίων Το φθινόπωρο φέρνει μαζί του συντροφιές, όρεξη για μαγειρέματα και μικρές αποδράσεις, μουσικές και παιχνίδια. Κι επειδή όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν, σας προσκαλούμε ξανά να περάσετε τις Κυριακές σας, στις υπαίθριες, δημοτικές αγορές του Δήμου Αρχανών-Αστερουσίων. Τις επισκεφτήκατε και τις αγαπήσατε από την αρχή: είδατε τις ομορφιές της περιοχής δοκιμάζοντας τα εκλεκτά προϊόντα και θαυμάζοντας τις χειροτεχνίες των ντόπιων.

Ελάτε ξανά, για να κάνετε τα ψώνια σας, άμεσα, από τους παραγωγούς, χωρίς μεσάζοντες. Παράλληλα, πραγματοποιούνται ενδιαφέρουσες δραστηριότητες για όλους. Τα παιδιά θα μάθουν να σπέρνουν, θα δουν θέατρο και θα διασκεδάσουν με ένα σωρό εργαστήρια. Οι μεγάλοι θα παρακολουθήσουν σεμινάρια και θα ακούσουν καλές μουσικές.

Η πιο γιορτινή, κοντινή ‘απόδραση’ για τα κυριακάτικα πρωινά μας. Την περασμένη Κυριακή στα Πεζά, σήμερα στις Αρχάνες και την επόμενη Κυριακή, την πρώτη του Νοέμβρίου, στον Πύργο. Οι...αγορές ανοίγουν στις 10:00 το πρωί και κλείνουν στις 4:00 το απόγευμα. Μια γεμάτη μέρα. 

2. "Στην εποχή μας η αληθινή επανάσταση είναι οι μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν και βελτιώνουν την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων". Μένω με την πραγματική απορία: γιατί αυτή η μικρή, αλλά δυνατή φράση του φίλου Σπύρου Λυκούδη, γιατί δεν μπόρεσε να γίνει η σημαία όλου του χώρου της κεντροαριστεράς [το γράφω έτσι για οικονομία]. Μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα, την φορολογική πολιτική, την δημόσια διοίκηση, τα ασφαλιστικά ταμεία, στην παιδεία. Εκεί, που στενάζει ο πολίτης αντιμέτωπος με ένα ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό και μια τραγική και αδηφάγα γραφειοκρατία. Έτσι, με βήματα απλά άλλα ουσιαστικά θα είχαν τεθεί στην εξέδρα της πολιτικής σκηνής, εδώ και χρόνια, ή καλύτερα δεν θα είχαν εμφανιστεί απόψεις και θέσεις "με ένα άρθρο και ένα νόμο...". Όμως, και είναι αυτή μια πικρή κατάληξη, αργήσαμε πολύ σύντροφοι.

3. "Οι λοιποί συγγενείς" κατεβαίνουν στο Ηράκλειο. Για την ακρίβεια η Κατερίνα Επιτροπάκη έρχεται μαζί με το πρώτο της βιβλίο. Θα συναντηθούμε, η Μαρίνα Σπανάκη και η αφεντιά μου, και θα επιχειρήσουμε να το παρουσιάσουμε στην πόλη μας. Την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, εκεί μετά τις 7:00 μμ και στο καφενείον του ΤΣΙΟΥ θα συζητήσουμε με τη συγγραφέα και με αφορμή τα δώδεκα διηγήματα του βιβλίου της.

Αφηγήσεις μικρού μήκους μαζεύει και απλώνει στις σελίδες της συλλογής η Επιτροπάκη. Ιστορίες της καθημερινότητας, του πρόσφατου ή και απώτερου παρελθόντος δανείζονται τη φωνή του αφηγητή και έρχονται να συναντήσουν το σήμερα. Αναπολήσεις και πραγματικότητα. 

Ετοιμάζουμε ένα όμορφο απόγευμα. Το αλκοόλ θα παραμονεύει. Α, και για τους φίλους της Αθήνας ένα καράβι βόλτα είναι η απόσταση. 

4. Κλαράκι μόνο... Η είδηση από τον τοπικό τύπο φέρνει στο φως ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη, τη δημιουργική δράση μιας νέας ομάδας και την απήχηση που έχει σε σκηνή του Λονδίνου. Συμπηρώνονται αύριο πενήντα επτά χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου συγγραφέα. 

Ας τον διαβάσουμε με την απαιτούμενη προσοχή. Είναι η εξωτερίκευση του βιώματός του: [...] Υπάρχει και κάτι άλλο στην Κρήτη, υπάρχει κάποια φλόγα -ας την πούμε ψυχή -κάτι πιο πάνω από τη ζωή κι από το θάνατο, που είναι δύσκολο να το ορίσεις, δηλαδή, να το περιορίσεις. Υπάρχει αυτή η περηφάνεια, το πείσμα, η παλικαριά, η αψηφισιά και μαζί τους κάτι άλλο, ανέκφραστο κι αστάθμητο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος[...]

Το μέγεθος, η αξία, η οικουμενικότητα του Καζαντζάκη, εδράζονται στην πατρίδα που γνώρισε, που έζησε, στον τόπο που κουβάλησε στα ταξίδια του και στα γραπτά του... Ο τάφος του -πάνω από την πόλη- βλέπει σήμερα τα κακέκτυπα όλων αυτών των χαρακτηριστικών που αναγνώριζε ο συγγραφέας και σημάδεψαν το έργο του. Εγωϊσμός, άρνηση, καπετανιλίκι, αδιαφορία... καλύπτουν, αμαυρώνουν, ακυρώνουν, αυτό το "ανέκφραστο κι αστάθμητο"... Δεν χάθηκε, μα δυσκολεύεται και να υπάρξει... Κλαράκι μόνο αντιμάχεται τα επιβλαβή ζιζάνια...  Ζιζάνια που δεν φύτρωσαν μόνα τους -η καθολική αντίφαση με τη φύση- αλλά καλλιεργήθηκαν από ακόρεστους πολιτικούς και άφρονες πολιτικές. Για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών...

Η είδηση για την επέτειο του Νίκου Καζαντζάκη στα "ψιλά". Ας ξαναγυρίσουμε στην Ασκητική του: "[...]Απ΄ όλες τούτες τις γενεές, άπ΄ όλες τις δυστυχίες και τις χαρές, από τους έρωτες, από τους πολέμους, από τις Ιδέες, αναδίνεται μια φωνή αγνή και γαλήνια· αγνή και γαλήνια, γιατί περιέχει όλες τις αμαρτίες και τις ανησυχίες του αγωνιζόμενου ανθρώπου και τις ξεπερνάει κι ανεβαίνει.[...]"

5. [Είσαι]

Το φεγγάρι στη γέμιση και στη χάση του

Ήλιος που καίει και φωτίζει

Η μυρωδιά του νυχτολούλουδου

Παιδί

Γυναίκα

Χαρά

Πόνος

Ηδονή

Ξυπόλητα αλητάκια που παίζουν ευτυχισμένα σε λασπόνερα

Η σκανδάλη και το σκόπευτρο 

Περίπατος στην παιδική μου γειτονιά

Οι προηγούμενοι δρόμοι μου

Τα φύλλα του φθινοπώρου

Τ` άνθη της προδοσίας

Η σχεδία και τα σχέδια μου. 

υγ. Αν καταφέρεις -θέλει κότσια- να δεις τη ζωή διαφορετικά, ανοικτά, πάνω στα φτερά αποδημητικού πουλιού θα σε περιμένω.