Τα δεύτερα, δικά μου! [04.10.2014]

Κλείνουν κύκλοι και μένουν σημάδια. Η πόλη βάζει τα καλά της. Μια βροχή ζωογόνα. Το χώμα μουσκεύει, η σκόνη χάνεται, μια λεμονιά υποδέχεται το φθινόπωρο. Μια γιορτή έρχεται στο φως. Το καλοκαίρι, φέτος, έκρυβε πολλά μυστικά. Ο γενέθλιος μήνας πολλές αλήθειες. Τώρα, η καθημερινότητα είναι ωχρή.

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

 
 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ [04.10.2014]

1.  Bar Theatre

 
Μία ιδιαίτερη θεατρική βραδιά οργανώνει το Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου, σήμερα  Σάββατο 4 Οκτωβρίου στις 21.00. Πρόκειται για την παρουσίαση του θεατρικού έργου (Bar Theatre) του Διονύση Κοριανίτη "2bar" από την Ασπασία Μεταξάκη και τον Αντώνη Παλιεράκη σε σκηνοθεσία της Ελένης Δαγκά.

Bar Theatre του Διονύση Κοριανίτη Μετά την επιτυχημένη πορεία του σε Θεσσαλονίκη, Ρέθυμνο και Χανιά το 2bar ταξιδεύει και πάλι, αυτή τη φορά στο Ηράκλειο, στο Πολύκεντρο Νεολαίας. [με είσοδο στα πέντε [5] ευρώ]

Κωμωδία με συνεχείς ανατροπές και έντονα στοιχεία θρίλερ; Ή θρίλερ με κωμικά στοιχεία; Το "2bar" είναι ένα θεατρικό έργο, γραμμένο όχι για τη σκηνή, αλλά για τη μπάρα ενός βραδινού μαγαζιού!

Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται σε ένα μπαρ. Δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Μια σειρά συμπτώσεων και γεγονότων όμως μοιάζει να τους συνδέει. Τελικά...ποιος προκάλεσε αυτήν τη συνάντηση; γιατί τους οδήγησε εκεί; τι κρύβουν οι ίδιοι οι ήρωες; Η απάντηση επί της μπάρας!

Δυό μήνες πίσω, στις αρχές του Αυγούστου και σε τούτη τη στήλη γράφαμε: "Η ζωή λοιπόν, είναι μια μπάρα. Υπάρχουν στιγμές, μέρες, χρόνια που κάθεσαι απ` έξω και πίνεις, κουβεντιάζεις, φιλοσοφείς, φλερτάρεις. Υπάρχουν στιγμές, μέρες, χρόνια που είσαι από μέσα και δουλεύεις, πίνεις, κουβεντιάζεις, φιλοσοφείς, φλερτάρεις." Σήμερα το βράδυ θεατές θα βρεθούμε απέναντι από ένα μπαρ. Να δεχτούμε  προκλήσεις για τις αναζητήσεις στα μπαρ των ξενυχτιών μας. [Μάθαμε ότι η χθεσινή παράσταση ήταν άκρως μεθυστική!]


2. Ταξίδι στα μάτια της

[...] Είχε εξασκηθεί σε μια δυσπρόσιτη διαδρομή. Από εδώ ως τα μάτια της. Με δυσκολία ανηφόριζε, έχανε συχνά τα παλιά πατήματα, μα ίσως να μην μπορούσαν να τον βοηθήσουν στο ελάχιστο. Η διαδρομή ήταν -είναι- εκεί. Μια εικόνα, μια λέξη, ένα βήμα  άμετρο μπροστά του. Άφηνε τις μέρες να κυλούν, τις νύκτες έμενε μόνος ... και κάπου εκεί σε ένα τρυφερό ενδιάμεσο ξεκίναγε στιγμή τη στιγμή ... Ξεκίναγε χωρίς αποσκευές ταξίδι στα μάτια της. Έμπλεκε σε κλαδιά, χανόταν στις φυλλωσιές της και αρώματα τον αποπροσανατόλιζαν. Χωρίς πυξίδα ...ψηλαφώντας άγνωστα περάσματα γύρναγε πάλι και πάλι πίσω.

Φορά τη φορά άλλαζε η διαδρομή. Όλα τα στοιχεία της - έδαφος , κλίση, ανάγλυφο , έκθεση, - από την αρχή απροσδιόριστα. Τον καλούσαν πάλι και πάλι να χαθεί, την κάθε στιγμή που επιχειρούσε να τα ανακαλύψει. Το έκανε ξανά και ξανά ... μεταξύ ημέρας και νύκτας υπήρχαν τρυφερά ενδιάμεσα. Άφηνε πίσω του τη γνώση, προχωρούσε με την αίσθηση να σμίξει το άνοιγμα της. Να διατρέξει το μονοπάτι ... Άφηνε πίσω του τη λογική, προχωρούσε με πάθος να μπει μέσα της. Να γευτεί τους χυμούς της. Άφηνε πίσω του παλιά ταξίδια, προχωρούσε, προχωρούσε ...

Στα πιο υγρά της μέρη δεινοπαθούσε σαν τα στάχια σε θερινή καταιγίδα. Στις ξηρασίες της επιστράτευε εμπυρεύματα να φουντώσει τις στάχτες ξανά και ξανά. Επιζητούσε τη φλόγα να χαθεί μια ακόμα φορά  μαζύ της.

Την επόμενη μέρα ξυπνούσε γαλήνιος. Στα πρώτα τσιγάρα ο μύθος έσβηνε ... η πινακίδα παρέμενε λευκή - κανένα στοιχείο - είχε πάλι γυρίσει πίσω χωρίς να προσδιοριστεί η πορεία του. Κρατούσε αρχείο για κάθε απόπειρα σχεδιασμού, καταγεγραμμένες όλες οι αφετηρίες, οι σκέψεις, οι ιδέες, οι επιθυμίες ...'Όμως κανένα στοιχείο. Δεν είχε καταφέρει ακόμα να  «αγγίξει»  τη διαδρομή. Στο πρώτο φως της μέρας ανακάλυπτε -με κόπο πάντα- λεπτές γρατζουνιές στο σώμα. Μα αίμα πουθενά. Η πινακίδα πάντοτε λευκή , απρόσωπη με τα μικρά της τετραγωνάκια τακτικά και ακίνητα!!

Η διαδρομή είναι εδώ! Απαιτητικό θηλυκό ζητά την ολοκλήρωση ... Στο μεταίχμιο της μέρας με  την νύχτα -στο αποψινό τρυφερό ενδιάμεσο- ενυπάρχει  η πιθανότητα του οργασμού[...] 

3.  Κενός ο χρόνος / Γέμισε με την ώχρα των φυλλωμάτων

Έχει περάσει αρκετός καιρός να λάβω επιστολή. Θυμάσαι; Κάποτε ήταν απόλαυση. Πάντοτε έγραφα. Πυκνά γράμματα ''γράμματα ομπρελίτσες'' κατά τον ποιητή, να μας καλύψουν την απόσταση, να μας προστατεύσουν από τη λήθη. Σελίδες αλληλογραφίας, κάποτε με καρμπόν, τώρα διατρέχεις τα αντίγραφα να βρεις μια χαραμάδα νεότητας ... Πάλι ευαίσθητη χορδή, χτύπησες. ''Απόξενος από όνειρο και χάδι-αναζητώ - στην απόλυτη δύναμη της σκέψης μια χιονισμένη πολιτεία να ζεσταθώ.  Στην κυριαρχία του ατελεύτητου λευκού να χαθώ'',  είχα κάποτε γράψει. Τόσα γράμματα, η ίδια αγωνία. Ταξινομημένα όλα: το πρώτο, τα ύστερα , το τελευταίο και μετά πάλι η ζωή. Ο χρόνος που κυλάει, η βουή των πραγμάτων, οι ενοχλήσεις. Αστείρευτες εικόνες. Στα πρώιμα φοιτητικά χρόνια, στη Θεσσαλονίκη, έκαμα μια φίλη. Επέστρεψα στη γενέθλια πόλη, χωρίς τη διεύθυνση της. Πότε μέχρι τότε δεν μου είχε χρειαστεί. Γράφτηκαν επιστολές πυκνές σαν μια κλαδεμένη κάσσια, που χρόνο με το χρόνο πλέκει ολοένα τους νεαρούς βλαστούς με το παλιό της ξύλο. Ζήτησα τη διεύθυνση της την επόμενη άνοιξη και έλαβα απάντηση. Τώρα μιλάμε στο τηλέφωνο τρεις, πέντε ίσως και ένδεκα φορές το χρόνο, μεγάλης διάρκειας τηλεφωνήματα, να επιβεβαιώνουν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για σμίξιμο, ότι, '' κρατάει ακόμα τα όνειρα μας, από εκείνο το βραδινό του φθινοπώρου ... ''

4. Βραδιάζει πιο νωρίς

Βραδιάζει πιο νωρίς τώρα 

Όχι, δεν είναι που αλλάζει 

-καθώς λένε- η εποχή. 

Δεν είναι ο χρόνος που κυλά

χωρίς να νοιάζεται.

Βιάζεται ο ήλιος να σε συναντήσει

Εκείνος την αρνήθηκε την υπομονή

Αρνήθηκε την καρτερία.

5. Φυλλοβόλοι έρωτες

Οι κουτσουπιές φύλλωσαν και φέτος.  
Να συγκαλύψουν θέλησαν την νέα προδοσία.



υγ. "Θα μείνω με αδημοσίευτα χειρόγραφα, ανεπίδοτα γράμματα και ανεκπλήρωτους έρωτες", έγραψα πρόσφατα. Σκέφτομαι τώρα να εξόφλήσω το γραμμάτιο.