γράφει ο Νίκος Μπίστης
Σαν σήμερα πριν 41 χρόνια έγινε η
εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όσοι πήραμε μέρος σε αυτήν και στην κατάληψη
της Νομικής δικαιολογημένα τις θεωρούμε κορυφαίες στιγμές της ζωής μας
και συμβολή μας οχι μόνο στην πτώση της Δικτατορίας αλλά και στην
εγκαθίδρυση της καλύτερης ποιοτικά και μακροβιότερης Δημοκρατίας που
γνώρισε το ελληνικό κράτος.
Οτι και να λένε οι απόντες, οι ακροδεξιοί
και οι ανιστόρητοι η γενιά του Πολυτεχνείου έγραψε την δική της Ιστορία.
Κάθε γενιά έχει δικαίωμα και υποχρέωση να γράψει Ιστορία, να
φτιάξει "τα δικά της Πολυτεχνεία" όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Μόνο
που το "Πολυτεχνείο κάθε γενιάς" ´εχει τα χαρακτηριστικά της εποχής
της, δεν μπορεί να είναι μια κακόγουστη απόπειρα επανάληψης των
εξωτερικών στοιχείων μιας δράσης επιβεβλημένης στις τότε συνθήκες αλλά
απολύτως παράλογης σήμερα. Γιατί υπάρχει μια τεράστια διαφορά που καμιά
κρίση, καμιά δυσκολία δεν μπορεί να παρακάμψει. Τότε είχαμε Δικτατορία,
τώρα έχουμε Δημοκρατία και όποιος δεν κατανοεί την διαφορά και μιλάει
για χούντες και κατοχή δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Στην
Δικτατορία η κατάληψη Πανεπιστημιακών χώρων ήταν κραυγή ελευθερίας
γιαυτό και είχε την συμπαράσταση του λαού. Η σύγκρουση με τις δυνάμεις
καταστολής ήταν άμυνα, δεν ήταν επιδίωξη. Και πάνω απο όλα - και αυτή
είναι η κορυφαία διαφορά- είχε κόστος προσωπικό, μπορούσες να βρεθείς
στην φυλακή, να χάσεις τις σπουδές σου, πολλοί να υποστούν ανήκεστο
βλάβη στην υγεία τους μερικοί να χάσουν και την ζωή τους. Σε μια
Δημοκρατία προφανώς και διαμαρτυρίες και απεργίες και εντάσεις και
συγκρούσεις θα υπάρχουν. Αλλα όλα αυτά και στην πιο ακραία τους μορφή
αυτοπεριορίζονται στο πλαίσιο της Δημοκρατικής νομιμότητας.
Η
μονότονη εδώ και χρόνια προσπάθεια να συνδυαστεί ο εορτασμός της
επετείου με καταλήψεις και μόνιμη επωδό τις φωτιές και τις συγκρούσεις
αναρχικών και ακροαριστερών με την αστυνομία δεν έχει την παραμικρή
σχέση με το γεγονός που υποτίθεται οτι θέλουμε να τιμήσουμε.
Εδώ
και χρόνια πολλά δεν παίρνω μέρος σε αυτό που κατ' ευφημισμό αποκαλείται
εορτασμός του Πολυτεχνείου. Δεν βρίσκω κάποιο λόγο να το κάνω. Η
προσπάθεια σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων να κόψουν και να ράψουν
το Πολυτεχνείο στα μέτρα τους και τις σημερινές τους ανάγκες με απωθεί.
Εξάλλου όπως εύστοχα ελέχθη " εμείς το κάναμε, δεν το γιορτάζουμε ".
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ την Δευτέρα 17 Νοέμβρη 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου