Τα δεύτερα, δικά μου! [16.11.2014]

Κλείνει η παρένθεση.

Ανοίγει τις μικρές φτερούγες του 

πάνω απ` το πέλαγος.

Με μια κρυφή πληγή

στην λευκή κοιλιά του.

Δ. Αργυράκης

Τα δεύτερα, δικά μου!...Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

υγ.1 διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

υγ.2 Ακόμα πιο κοντά στην γενέθλια γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου.

Α.ΣΤΕΓΟΣ [16.11.2014]

1. Πλάνα δρόμου

Πράξεις

Ανήσυχα μυαλά  

Ανήσυχα  κορμιά και δόσιμο

Ρουφάει η κάμερα πλάνα δρόμου

Πορεία τραγική

Δικαίωση

Λέξη  απόμακρη

Ιδεών πλοκή   

Προσδοκιών διαπόμπευση.

Ανάμνηση 

Απόσταση 

Σήματα καιρών τωρινών.

Είμαστε εδώ;

[πάνω σε μια ιδέα του 1994]

2. Ποτέ θα δω μιαν επανάσταση στον ύπνο μου

στον  Ματθαίο Φραντζεσκάκη

[ ... ]
Κάθε Νοέμβρη γυρίζω στο κοινό μας παρελθόν. Αντιστεκόμαστε ή  είμαστε δέσμιοι  συλλογικών  ψευδαισθήσεων; Μικρές και αποσπασματικές καταθέσεις...

Μοναχική πορεία. Επιλογή. Σύνθημα: 'ΑΓΑΠΗ-ΚΗΠΟΙ-ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ'(1)
 
Στην πορεία αυτήν  - των πραγματικών  συντεταγμένων της γενέθλιας  πόλης μου -κάναμε πάντα μια στάση στα γραφεία του Κόμματος. Φέτος σε μια στάση ξένη και απόμακρη, πέρα από τη Ρηνιώ, την Στέλλα, τον Μανόλη, την Ελένη, την Μαρία, τον Στάθη, τον Γιώργο, τον Νίκο, τον Τζίπση και την Γιωργία, θα τα θυμηθώ όλα.
 
[...]

Οι μνήμες  έχουν κυριαρχήσει  ξανά και ξανά - πόσο κοινότυπο - μα είναι αλήθεια. "Τυχαίες συναντήσεις, επαναφέρουν τον παρελθόντα χρόνο. Σκόρπια σπίρτα, ικανά να δώσουν φως, σε αποσυνάγωγες συμπεριφορές, δάνειου ενεστώτα" Θα φωνάξω λοιπόν  'εκτός από τον ιμπεριαλισμό  υπάρχει και η μοναξιά '


Τώρα πια κρυώνω τις νύχτες.
 
Έχω κρατήσει ένα υστερόγραφο της Μ. Γ.  Ήδη από το `87 στεκόταν με νοσταλγία : ' ... αχ, Σ. πόσο μου λείπεις με την κονκάρδα στο πέτο που έγραφε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στα πολωνικά '.
 
Το `88 ήμουν κεντρικός ομιλητής- για το Πολυτεχνείο. Θυμάμαι με συγκίνηση τον  Γ. Μ. γραμματέα της ΚΝΕ, στην προσπάθεια του να συναντηθούν οι απόψεις μας. Θυμάμαι ακόμα όλους εκείνους που ακολούθησαν την πορεία, να κάνουν τεράστια  υπομονή να τελειώσει η ομιλία, στην πλατεία της Φλώρινας με χιονόνερο...
 
Τι ωραία ματαιοδοξία κρύβεται σε ένα όνειρο.
 
Ποιος θα στήσει μια νέα ...............................  ; (συμπληρώνεται κατά κρίση και κρίνεται).
 
Πάντα σκέφτομαι το στίχο του Σαββόπουλου ' θύρα 7 και θύρα κάτω από τις ερπύστριες'.
 
Στις 18 Νοεμβρίου του 1990, σινεμά με τον Μάρκο ' Η ιστορία μιας καμαριέρας '. Αργότερα στο ΟΝΑΡ πίναμε μέχρι το πρωί ρούμι, παρέα με τη Ματίλδη.
 
Η βουκαμβίλια - φυτό φυλλοβόλο στη βιβλιογραφία - άνθισε τώρα στη ζαρντινιέρα της εξώπορτας μου.
 
Θυμάμαι πάντοτε μια φράση σου: ' έχω επενδύσει σ` αυτήν την Ιστορία. Ηθικά.'
 
Άντε  γαμηθείτε  πολιτικάντηδες της αριστεράς.
 
Την ίδια νύχτα - ξύπνησα πρώτος εγώ.
 
[...]
 
Η σπείρα, όπως τη διαβάσαμε στον Τσίρκα, σταμάτησε την εξέλιξη της. Κατέληξε σε έναν πεπερασμένο κύκλο και έκλεισε.
 
[...]
 
Μένω μόνος στο χάος του κόσμου/
Ψάχνω τα λόγια του καιρού  να βρω.
Ξεχνώ μαζί σου τη βαριά ανάσα/
Καταργεί τη μοναξιά το φωτεινό του δρόμου σου.  Γράφω και κλείνω τούτο το κείμενο ...

(1) : Τίτλος βιβλίου του Α.Μαραγκόπουλου.

Το κείμενο " ποτέ θα δω μιαν επανάσταση στον ύπνο μου;"  

γράφτηκε στο Ηράκλειο στις 12. 11. 03 

και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά  στην μηνιαία εφημερίδα   ΠΥΞΙΔΑ  τχ.19  

Με μικρές αλλαγές " ανεβεί "  στο "τετράδιο εξόδου".  

Η  "ζωγραφιά" φτιάχθηκε το Σεπτέμβριο του 2009...

3. Παραμονές του Πολυτεχνείο...*

Οι μαθητές του Πειραματικού Λυκείου Ηρακλείου αξιοποίησαν  τον καθιερωμένο μηνιαίο περίπατο τους - παλιότερα την λέγαμε εκδρομή - και καθάρισαν τον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου...
Διαβάζω ότι το ζήτησαν οι ίδιοι από τους καθηγητές τους...

Αμφιβάλει κανείς ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι... 

*Νοέμβριος του 2008

4. Μνήμες [ένα κείμενο του φίλου Σωτήρη Λεβέντη]

[...] "Ακόμα μεγαλύτερο ερώτημα όμως, που δεν αντιμετωπίζεται μέχρι στιγμής επαρκώς είναι το τι έγινε επί χούντας, για 7 ολόκληρα χρόνια. Το ερώτημα έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς η γενιά των 40ρηδων, η ατμομηχανή της σημερινής Ελλάδας, είναι τα παιδιά της χούντας. Η άγνοιά τους για τη χούντα είναι ουσιαστικά άγνοια για τον εαυτό τους. Η χούντα τους συνδιαμόρφωσε, αφού τα πρώτα τους βήματα τα έκαναν με το πουλί στα σχολικά βιβλία και με το κάδρο του Παπαδόπουλου στους τοίχους των δημόσιων κτιρίων."

Ολόκληρο το κείμενο [20.04.`10]  ε δ ώ  

5. Η γλώσσα...

των ΜΕΤΑρρυθμιστών καθάρια και  λιτή. 

Νοέμβριος του `14

ΥΓ. "Δεν ξέρω αν είναι μελαγχολικοί οι έρωτες. Χαρμόλυποι θα 'λεγα. Και το ένα και το άλλο. Δηλαδή άγρια χαρά και άγρια λύπη. Χαρά γιατί καίγεται ο εαυτός σου, κινητοποιείται ο οργανισμός σου, τα κύτταρά σου τρέχουν, προχωρούν με μεγάλα άλματα ή τρέχουν. Λύπη γιατί ποτέ δεν κατακτάς εκείνο που θέλεις. Εγώ πάντα είχα την αίσθηση, ήθελα τον Θεό και έβρισκα τους αγγέλους... 

Κωστής Μοσκώφ 15.11.1939-1998