Μάρκος Μέσκος: Η ποίηση σε κάνει πολίτη του κόσμου

Τον ποιητή Μάρκο Μέσκο τον γνωρίσαμε στα χρόνια της Σαλονίκης, στο βιβλιοπωλείο ΘΥΜΕΛΗ.  Τον θυμάμαι - έκτοτε οι συναντήσεις μας λίγες όλο και πιο λίγες - να μας προσφέρει πάντοτε μια εγκαρδιότητα και βαριά ΚΑΡΕΛΙΑ που κάπνιζε τότε...

Μένω στην ποίηση του... 

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η σημερινή, μια ανάγκη για την ποίηση της καθημερινότητας, για ανάγκη και η αγάπη για την πόλη και τους ανθρώπους της. Εκείνους που τώρα -και αυτό το τώρα διαρκεί- λείπουν...

Αναδημοσιεύω εδώ μια "συνέντευξή" του στην κα Εύη Καρκίτη από την εφημερίδα parallaxi. 

Ο Μάρκος Μέσκος, από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με το στοχαστικό του λόγο συνεχίζει να σκάβει στο ορυχείο της ζωής.

-Γεννήθηκα στην Έδεσσα, έζησα στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα χωρίς ποτέ να χωρίσω τους ανθρώπους σε «Βορείους» και «Νοτίους. Την ιστορία αυτή του σοβινισμού την έχω νιώσει στο πετσί μου, έχω πέσει θύμα της. Επιπλέον η επαφή μου με την ποίηση, όχι μόνο από την πλευρά του δημιουργού αλλά και εκείνη του αναγνώστη, με βοήθησε να γίνω πολίτης του κόσμου, να δεχτεί το μυαλό μου, μέσω του διαβάσματος, ερεθίσματα από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

- Η ποίηση είναι για μένα η αφετηρία όλων των τεχνών. Είναι δύσκολο να την προσδιορίσεις. Μοιάζει με μυστήριο πάνω στο μυστήριο. Μερικές φορές χρησιμοποιείται από κάποιους ο όρος «ποιητικό» για να δηλώσει το ωραίο. Στο βάθος της ποίησης όμως μπορεί κανείς εκτός από ομορφιά να ανακαλύψει πράγματα τερατώδη και τρομακτικά.

-Στη Θεσσαλονίκη έχει γραφτεί σπουδαία λογοτεχνία. Πάντοτε υπήρχαν τα «υπόγεια» στα οποία δημιουργήθηκαν σημαντικές δουλειές στη λογοτεχνία, τα εικαστικά, το θέατρο, ακόμη και το σινεμά. Μέχρι σήμερα υπάρχουν. Ο τόπος στον οποίο δρα ένας καλλιτέχνης έχει μεγάλη σημασία. Λειτουργεί ως συμπλήρωμά του. Αν έμενα στην Έδεσσα δεν θα είχα τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους ομότεχνούς μου. Ο ορίζοντας θα ήταν πιο κλειστός. Ωστόσο οι αναφορές στην πόλη που γεννήθηκα, είναι μέσα στην δουλειά μου, διαρκείς. Τη βλέπω πάντα σαν μια μικρογραφία του κόσμου.

-Πίστεψα, όπως πολλοί της γενιάς μου, στην Αριστερά, σε ένα διυλισμένο ουμανισμό, αλλά δεν εντάχθηκα σε κανέναν κομματικό μηχανισμό. Ο ιστορικός υλισμός με στιγμάτισε. Είναι η αξία που υπηρέτησα με κάθε τρόπο. Τον ανακάλυψα στα 1952 και διαβάζοντας ένοιωθα ότι αυτό με αφορά, ότι κάπου το ξέρω. Η ψυχή μου είχε ήδη πάρει τον δρόμο της.

-Το έργο μου περιλαμβάνει ποιήματα, πεζογραφήματα και προσωπικά κείμενα. Ο Σεφέρης προτιμούσε τέτοια προσωπικά κείμενα αντί για δοκίμια να τα χαρακτηρίζει «δοκιμές». Πράγματι, πιστεύω πως αν υπάρχει ένα μέλλον στο δοκίμιο αυτό είναι το προσωπικό κείμενο.

-Κανείς δεν γράφει για κρατήσει τα κείμενά του κλειδωμένα στα συρτάρια. Γράφει για να τα δείξει στον κόσμο, για να επικοινωνήσει. Μπορεί όμως να προκύψουν προβλήματα αν τσιμπηθεί από την δημοσιότητα, κυρίως την κενή, ανούσια δημοσιότητα. Τότε πρέπει να έχει το μέτρο. Εάν δεν το έχει, πάει χάθηκε.

-Το πολλαπλό εγώ φωλιάζει μέσα μας και εκφράζεται με τη φιλαυτία και τη διάθεση για προβολή. Η τέχνη όμως είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τέτοιο καμώματα. Το να τιθασεύσει κανείς τον εγωισμό και τη φιλαρέσκειά του είναι ένα πρώτο βήμα για να γράψει σπουδαιότερη λογοτεχνία.

-Μερικές φορές με ρωτάνε: «Τι τον έχεις τον Μάρκο Μέσκο;». «Είναι πρώτος μου ξάδελφος» απαντώ. Δεν είναι εύκολο να ομολογήσεις ότι είσαι ποιητής. Σε κοιτούν οι άνθρωποι παράξενα. Μάλιστα κάποιοι σε βλέπουν εντελώς απαξιωτικά, σαν να είσαι εξωγήινος ή ο περίεργος ένοικος ενός γυάλινου πύργου

-Σήμερα η προσφορά του τίποτα μας έρχεται από παντού. Γι αυτό και πρέπει κανείς να μπορεί να ξεχωρίζει το σκάρτο από το καλό, το κρέας από το κόκαλο. Μέσω της παιδείας μπορεί να κάνει με επιτυχία το διαχωρισμό. Η παιδεία είναι εκείνη που βοηθά τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που διέπουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και μετά να προσπαθήσει, έχοντας διαμορφώσει τις δικές του αρχές και αξίες, τον κόσμο αυτό να τον φτιάξει καλύτερο. Αν κάποιος δεν εκτεθεί σε μια τέτοια διαδικασία και ακολουθήσει τις ευκολίες και την ευτέλεια, θα φύγει κάποτε από τον κόσμο τούτο χωρίς να έχει γνωρίσει τις αξίες του και την ομορφιά του. Και η ζωή έχει μεγάλη ομορφιά, είναι ένα συγκλονιστικό ορυχείο.

- Την ψυχή μας δεν την παραδίδουμε στον οποιονδήποτε. Δεν είναι προς εκμετάλλευση από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Την παραδίδουμε όμως σε εκείνους που επιλέγουμε να αγαπήσουμε. Η επιλογή είναι επίσης μια από τις κορυφαίες διαδικασίες της ζωής, ακόμη και αν αποδειχτεί πως αποτύχαμε γιατί επιλέξαμε λάθος.

-Την αποτυχία δεν πρέπει να τη φοβάται κανείς. Είναι μεγάλο σχολείο. Γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι μέσα από την αποτυχία δημιούργησαν τα καινούργια τους οράματα, τα καινούργια τους όνειρα, έκαναν καλύτερη τη ζωή τους. Αυτό πράττουν στις δύσκολες στιγμές τους οι δυνατοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που θέλουν να αντέξουν.
 

 

Ο Μάρκος Μέσκος, από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με το στοχαστικό του λόγο συνεχίzει να σκάβει στο ορυχείο της ζωής.
-Γεννήθηκα στην Έδεσσα, έζησα στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα χωρίς ποτέ να χωρίσω τους ανθρώπους σε «Βορείους» και «Νοτίους. Την ιστορία αυτή του σοβινισμού την έχω νιώσει στο πετσί μου, έχω πέσει θύμα της. Επιπλέον η επαφή μου με την ποίηση, όχι μόνο από την πλευρά του δημιουργού αλλά και εκείνη του αναγνώστη, με βοήθησε να γίνω πολίτης του κόσμου, να δεχτεί το μυαλό μου, μέσω του διαβάσματος, ερεθίσματα από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
- Η ποίηση είναι για μένα η αφετηρία όλων των τεχνών. Είναι δύσκολο να την προσδιορίσεις. Μοιάζει με μυστήριο πάνω στο μυστήριο. Μερικές φορές χρησιμοποιείται από κάποιους ο όρος «ποιητικό» για να δηλώσει το ωραίο. Στο βάθος της ποίησης όμως μπορεί κανείς εκτός από ομορφιά να ανακαλύψει πράγματα τερατώδη και τρομακτικά.
-Στη Θεσσαλονίκη έχει γραφτεί σπουδαία λογοτεχνία. Πάντοτε υπήρχαν τα «υπόγεια» στα οποία δημιουργήθηκαν σημαντικές δουλειές στη λογοτεχνία, τα εικαστικά, το θέατρο, ακόμη και το σινεμά. Μέχρι σήμερα υπάρχουν. Ο τόπος στον οποίο δρα ένας καλλιτέχνης έχει μεγάλη σημασία. Λειτουργεί ως συμπλήρωμά του. Αν έμενα στην Έδεσσα δεν θα είχα τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους ομότεχνούς μου. Ο ορίζοντας θα ήταν πιο κλειστός. Ωστόσο οι αναφορές στην πόλη που γεννήθηκα, είναι μέσα στην δουλειά μου, διαρκείς. Τη βλέπω πάντα σαν μια μικρογραφία του κόσμου.
-Πίστεψα, όπως πολλοί της γενιάς μου, στην Αριστερά, σε ένα διυλισμένο ουμανισμό, αλλά δεν εντάχθηκα σε κανέναν κομματικό μηχανισμό. Ο ιστορικός υλισμός με στιγμάτισε. Είναι η αξία που υπηρέτησα με κάθε τρόπο. Τον ανακάλυψα στα 1952 και διαβάζοντας ένοιωθα ότι αυτό με αφορά, ότι κάπου το ξέρω. Η ψυχή μου είχε ήδη πάρει τον δρόμο της.
-Το έργο μου περιλαμβάνει ποιήματα, πεζογραφήματα και προσωπικά κείμενα. Ο Σεφέρης προτιμούσε τέτοια προσωπικά κείμενα αντί για δοκίμια να τα χαρακτηρίζει «δοκιμές». Πράγματι, πιστεύω πως αν υπάρχει ένα μέλλον στο δοκίμιο αυτό είναι το προσωπικό κείμενο.
-Κανείς δεν γράφει για κρατήσει τα κείμενά του κλειδωμένα στα συρτάρια. Γράφει για να τα δείξει στον κόσμο, για να επικοινωνήσει. Μπορεί όμως να προκύψουν προβλήματα αν τσιμπηθεί από την δημοσιότητα, κυρίως την κενή, ανούσια δημοσιότητα. Τότε πρέπει να έχει το μέτρο. Εάν δεν το έχει, πάει χάθηκε.
-Το πολλαπλό εγώ φωλιάζει μέσα μας και εκφράζεται με τη φιλαυτία και τη διάθεση για προβολή. Η τέχνη όμως είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τέτοιο καμώματα. Το να τιθασεύσει κανείς τον εγωισμό και τη φιλαρέσκειά του είναι ένα πρώτο βήμα για να γράψει σπουδαιότερη λογοτεχνία.
-Μερικές φορές με ρωτάνε: «Τι τον έχεις τον Μάρκο Μέσκο;». «Είναι πρώτος μου ξάδελφος» απαντώ. Δεν είναι εύκολο να ομολογήσεις ότι είσαι ποιητής. Σε κοιτούν οι άνθρωποι παράξενα. Μάλιστα κάποιοι σε βλέπουν εντελώς απαξιωτικά, σαν να είσαι εξωγήινος ή ο περίεργος ένοικος ενός γυάλινου πύργου
-Σήμερα η προσφορά του τίποτα μας έρχεται από παντού. Γι αυτό και πρέπει κανείς να μπορεί να ξεχωρίζει το σκάρτο από το καλό, το κρέας από το κόκαλο. Μέσω της παιδείας μπορεί να κάνει με επιτυχία το διαχωρισμό. Η παιδεία είναι εκείνη που βοηθά τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που διέπουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και μετά να προσπαθήσει, έχοντας διαμορφώσει τις δικές του αρχές και αξίες, τον κόσμο αυτό να τον φτιάξει καλύτερο. Αν κάποιος δεν εκτεθεί σε μια τέτοια διαδικασία και ακολουθήσει τις ευκολίες και την ευτέλεια, θα φύγει κάποτε από τον κόσμο τούτο χωρίς να έχει γνωρίσει τις αξίες του και την ομορφιά του. Και η ζωή έχει μεγάλη ομορφιά, είναι ένα συγκλονιστικό ορυχείο.
- Την ψυχή μας δεν την παραδίδουμε στον οποιονδήποτε. Δεν είναι προς εκμετάλλευση από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Την παραδίδουμε όμως σε εκείνους που επιλέγουμε να αγαπήσουμε. Η επιλογή είναι επίσης μια από τις κορυφαίες διαδικασίες της ζωής, ακόμη και αν αποδειχτεί πως αποτύχαμε γιατί επιλέξαμε λάθος.
-Την αποτυχία δεν πρέπει να τη φοβάται κανείς. Είναι μεγάλο σχολείο. Γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι μέσα από την αποτυχία δημιούργησαν τα καινούργια τους οράματα, τα καινούργια τους όνειρα, έκαναν καλύτερη τη ζωή τους. Αυτό πράττουν στις δύσκολες στιγμές τους οι δυνατοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που θέλουν να αντέξουν.
- See more at: http://www.parallaximag.gr/parallax-view/markos-meskos-h-poiisi-se-kanei-politi-toy-kosmoy#sthash.AFqmZjjK.dpuf

σημείωση:

Η φωτογραφία του ποιητή και η φωτογραφία των βιβλίων του αλιεύθηκαν από το διαδίκτυο και είναι επιλογή του "τετραδίου".

Ο Μάρκος Μέσκος, από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, με το στοχαστικό του λόγο συνεχίzει να σκάβει στο ορυχείο της ζωής.
-Γεννήθηκα στην Έδεσσα, έζησα στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα χωρίς ποτέ να χωρίσω τους ανθρώπους σε «Βορείους» και «Νοτίους. Την ιστορία αυτή του σοβινισμού την έχω νιώσει στο πετσί μου, έχω πέσει θύμα της. Επιπλέον η επαφή μου με την ποίηση, όχι μόνο από την πλευρά του δημιουργού αλλά και εκείνη του αναγνώστη, με βοήθησε να γίνω πολίτης του κόσμου, να δεχτεί το μυαλό μου, μέσω του διαβάσματος, ερεθίσματα από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
- Η ποίηση είναι για μένα η αφετηρία όλων των τεχνών. Είναι δύσκολο να την προσδιορίσεις. Μοιάζει με μυστήριο πάνω στο μυστήριο. Μερικές φορές χρησιμοποιείται από κάποιους ο όρος «ποιητικό» για να δηλώσει το ωραίο. Στο βάθος της ποίησης όμως μπορεί κανείς εκτός από ομορφιά να ανακαλύψει πράγματα τερατώδη και τρομακτικά.
-Στη Θεσσαλονίκη έχει γραφτεί σπουδαία λογοτεχνία. Πάντοτε υπήρχαν τα «υπόγεια» στα οποία δημιουργήθηκαν σημαντικές δουλειές στη λογοτεχνία, τα εικαστικά, το θέατρο, ακόμη και το σινεμά. Μέχρι σήμερα υπάρχουν. Ο τόπος στον οποίο δρα ένας καλλιτέχνης έχει μεγάλη σημασία. Λειτουργεί ως συμπλήρωμά του. Αν έμενα στην Έδεσσα δεν θα είχα τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους ομότεχνούς μου. Ο ορίζοντας θα ήταν πιο κλειστός. Ωστόσο οι αναφορές στην πόλη που γεννήθηκα, είναι μέσα στην δουλειά μου, διαρκείς. Τη βλέπω πάντα σαν μια μικρογραφία του κόσμου.
-Πίστεψα, όπως πολλοί της γενιάς μου, στην Αριστερά, σε ένα διυλισμένο ουμανισμό, αλλά δεν εντάχθηκα σε κανέναν κομματικό μηχανισμό. Ο ιστορικός υλισμός με στιγμάτισε. Είναι η αξία που υπηρέτησα με κάθε τρόπο. Τον ανακάλυψα στα 1952 και διαβάζοντας ένοιωθα ότι αυτό με αφορά, ότι κάπου το ξέρω. Η ψυχή μου είχε ήδη πάρει τον δρόμο της.
-Το έργο μου περιλαμβάνει ποιήματα, πεζογραφήματα και προσωπικά κείμενα. Ο Σεφέρης προτιμούσε τέτοια προσωπικά κείμενα αντί για δοκίμια να τα χαρακτηρίζει «δοκιμές». Πράγματι, πιστεύω πως αν υπάρχει ένα μέλλον στο δοκίμιο αυτό είναι το προσωπικό κείμενο.
-Κανείς δεν γράφει για κρατήσει τα κείμενά του κλειδωμένα στα συρτάρια. Γράφει για να τα δείξει στον κόσμο, για να επικοινωνήσει. Μπορεί όμως να προκύψουν προβλήματα αν τσιμπηθεί από την δημοσιότητα, κυρίως την κενή, ανούσια δημοσιότητα. Τότε πρέπει να έχει το μέτρο. Εάν δεν το έχει, πάει χάθηκε.
-Το πολλαπλό εγώ φωλιάζει μέσα μας και εκφράζεται με τη φιλαυτία και τη διάθεση για προβολή. Η τέχνη όμως είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τέτοιο καμώματα. Το να τιθασεύσει κανείς τον εγωισμό και τη φιλαρέσκειά του είναι ένα πρώτο βήμα για να γράψει σπουδαιότερη λογοτεχνία.
-Μερικές φορές με ρωτάνε: «Τι τον έχεις τον Μάρκο Μέσκο;». «Είναι πρώτος μου ξάδελφος» απαντώ. Δεν είναι εύκολο να ομολογήσεις ότι είσαι ποιητής. Σε κοιτούν οι άνθρωποι παράξενα. Μάλιστα κάποιοι σε βλέπουν εντελώς απαξιωτικά, σαν να είσαι εξωγήινος ή ο περίεργος ένοικος ενός γυάλινου πύργου
-Σήμερα η προσφορά του τίποτα μας έρχεται από παντού. Γι αυτό και πρέπει κανείς να μπορεί να ξεχωρίζει το σκάρτο από το καλό, το κρέας από το κόκαλο. Μέσω της παιδείας μπορεί να κάνει με επιτυχία το διαχωρισμό. Η παιδεία είναι εκείνη που βοηθά τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που διέπουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει και μετά να προσπαθήσει, έχοντας διαμορφώσει τις δικές του αρχές και αξίες, τον κόσμο αυτό να τον φτιάξει καλύτερο. Αν κάποιος δεν εκτεθεί σε μια τέτοια διαδικασία και ακολουθήσει τις ευκολίες και την ευτέλεια, θα φύγει κάποτε από τον κόσμο τούτο χωρίς να έχει γνωρίσει τις αξίες του και την ομορφιά του. Και η ζωή έχει μεγάλη ομορφιά, είναι ένα συγκλονιστικό ορυχείο.
- Την ψυχή μας δεν την παραδίδουμε στον οποιονδήποτε. Δεν είναι προς εκμετάλλευση από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Την παραδίδουμε όμως σε εκείνους που επιλέγουμε να αγαπήσουμε. Η επιλογή είναι επίσης μια από τις κορυφαίες διαδικασίες της ζωής, ακόμη και αν αποδειχτεί πως αποτύχαμε γιατί επιλέξαμε λάθος.
-Την αποτυχία δεν πρέπει να τη φοβάται κανείς. Είναι μεγάλο σχολείο. Γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι μέσα από την αποτυχία δημιούργησαν τα καινούργια τους οράματα, τα καινούργια τους όνειρα, έκαναν καλύτερη τη ζωή τους. Αυτό πράττουν στις δύσκολες στιγμές τους οι δυνατοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που θέλουν να αντέξουν.
- See more at: http://www.parallaximag.gr/parallax-view/markos-meskos-h-poiisi-se-kanei-politi-toy-kosmoy#sthash.AFqmZjjK.dpuf