Τα δεύτερα, δικά μου! [27.03.2014]

Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 27. 03.2014 ]

 

 

 

 

1. Πεθύμησα... Παρέα με φίλους σε καφενείο της πόλης. Ώρες ατέλειωτες γύρω απ` το τραπέζι. Φρέσκο ψωμί, κόκκινο κρασί και τα όνειρα της πρώτης νιότης...

 

Πεθύμησα... Κυριακάτικο τραπέζι στο σπίτι. Στρωμένο σιδερωμένο τραπεζομάντηλο και λουλούδια στο βάζο. Να σε παίρνουν οι μυρωδιές. Ησυχία να μην βρίσκεις... 

 

Πεθύμησα... Μια εκδρομή. Ψηλά στις κορυφές. Κόκκινο μήλο να γευτείς. Του νησιού, με την αλμυρά ποτισμένο.

 

Μα που να είναι οι φίλοι;

 

 

2. Αντί να αφεθεί στις άοκνες προσπάθειες του καθηγητή Λ. παραδόθηκε στα χείλη της.  Αντί να πιάσει το ρυθμό μιας γλώσσας τραγουδιστικής, έστω δυό λέξεις να μάθει - χαμένος ο ιδρώτας του δασκάλου τους- ανακάλυπτε το κορμί της. 

 

Τριγύριζαν στα μπαρ της εποχής και τα μεσάνυχτα τους έβρισκαν πιωμένους, ευτυχισμένους, στην πλατεία της γενέθλιας πόλης. 

 

Στην δική του καρδιά, εκείνο το φωτεινό καλοκαίρι του 2027 είχε φωλιάσει ο έρωτας.  

 

 

3. Μια υπηρέτρια κτίζει τη ζωή της με υπομονή και καλοσύνη και ανταμείβεται με αγάπη, στο χορό των φεγγαριών. [Διαβάζω κλασικά παραμύθια στην κορούλα του ζευγαριού που ερωτεύτηκαν το καλοκαίρι του 2027]

 

 

4. μνήμη Γιάννη Μπανιά [1939-28.03.2012]

[…] Ξαναγύρισα στο ποτό και τις σκέψεις μου! Φάνηκε ότι το ίδιο έκανε και ο τύπος στην άλλη άκρη του μπαρ.

Ξέρω καλά τι θα έλεγε τώρα η Κλειώ. "Παντού σε κυνηγάει αυτό το Κόμμα!". Σκληρή, με την ατάκα έτοιμη, φορεμένη από καιρό. Αν ήμασταν στις γλυκές μας θα με έπαιρνε αμέσως αγκαλιά. "Μικρέ μου!".  Στην άλλη φάση, ένα ακόμα άφιλτρο Σαντέ θα "βάρυνε" την ατμόσφαιρα.

Το σπίτι  είχε μεγάλα παράθυρα που έβλεπαν στην πλατεία. Θα έπαιρνα τα πόδια μου για το γραφείο και εκείνη θα άνοιγε την  πρωϊνή εφημερίδα.  Να βρει κάτι να με πικάρει…

"Θα βγάλετε και πρόεδρο στο… κόμμα σας, τώρα!  Ε, βέβαια αυτό είναι το πρόβλημα σας… Πρόεδρο ή γραμματέα; ".

Άσε μας ρε Κλειώ ! Από πότε σε ενδιαφέρει η αριστερά. Μείνε με τα σχέδια και ταξίδια σου […]

5. ΚΡΕΣΕΝΤΟ

Τσιγάρο, καφές πρωινός παγωμένος
Δυό λόγια αταίριαστα, μουντά

[ Κοιτώντας τις σημειώσεις της σκέψης μου
θυμήθηκα` έπινες πάντα ζεστό τον καφέ σου]

Κρίμα!
Μια στιγμιαία αμφιβολία, μια δική μου απροσεξία,
σου στέρησε ετούτη τη συνήθεια.
Η πλάστιγγα έγειρε στη δική σου μεριά.

Αύριο θα σερβίρεις το χωρισμό.




υγ. Για το βιβλίο του φίλου Βαγγέλη Τζούκα...