Τα δεύτερα, δικά μου! [06.03.2014]

Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 06. 03.2014 ]

1.Σε τεντωμένο καμβά συνεχίζουν να ασκημωνούν γνωστές καλοπληρωμένες πένες. "Πεφωτισμένοι και ελίτ" ο υποψήφιος δήμαρχος κ. Β. Λαμπρινός και όσοι -άνδρες και γυναίκες- έχουν ήδη συνταχθεί στο πλευρό της κίνησης. Ελπίζω να βρουν ένα ακόμα επιχείρημα αντιπαράθεσης μέχρι το τέλος των εκλογών. Άλλα να κλέβουν τη ρητορική του ΚΚΕ κάνει κακό στους ίδιους... [διάβασω όλες τις στήλες των εφημερίδων, εφηβικό κουσούρι και επαγγελματική διαστροφή]

πάνω στην πόλη 1918

Η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση "Δύναμη Πολιτών", συναντάει σήμερα τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου,  θα σταθεί στο πλευρό όλων των δημότων. Είναι όμως άξιας λόγου η προτεραιότητα που έθεσε να ασχοληθεί με τα προβλήματα των απόρων, των ανέργων και των αστέγων, αυτής της πόλης. Είναι αυτοί που έχουν πληγεί καίρια από την κρίση. Θα το κάνει έμπρακτα μόλις αναλάβει τη δημοτική αρχή καλώντας σε συνεργασία όλους τους φορείς. Ούτε τον σοσιαλισμό θα περιμένει ούτε μόνο το ΕΣΠΑ θα χρησιμοποιήσει. Παραδείγματα υπάρχουν, ευρωπαϊκοί πόροι μπορούν να αντληθούν, χρηστή διαχείρηση και πολιτική βούληση απαιτούνται. Στο επίκεντρο του προγράμματος της κίνησης «Δύναμη Πολιτών» βρίσκεται η τοπική ανάπτυξη, στην λογική όχι μόνο νέων αλλά και ποιοτικών θέσεων εργασίας.

Ο κ. Λαμπρινός δεν φοβάται να λερώσει το κουστούμι του. Θα είναι κοντά στους πολίτες του Ηρακλείου με το ήθος και το ύφος του. Θα επιβεβαιώνει την κάθε στιγμή τα λόγια του Κωστή Παπαγιώργη ότι "οι επαναστάσεις είναι επαναστάσεις ύφους..."

2.Τα χημικά όπλα της Συρίας, η καταστροφή τους και ο αργός θάνατος της πολιτικής. Οι πολίτες της Μεσογείου, εκείνοι που έχουν από τύχη ή και επιλογή το δώρο να ξυπνούν κάθε πρωί και το βλέμμα τους να αντικρίζει τα νερά της, οι λιγοστοί κάτοικοι της Γαύδου, αποφάσισαν να απέχουν από τις ευρωεκλογές. Δηλώνουν έτσι την αντίθεσή τους... Απέναντι σε ποιούς; Φοβάμαι απέναντι στα ίδια τα συμφέροντά τους... 

Μια ακόμα περισσότερο ανίσχυρη Ευρώπη θα μπορούσε να επιβάλει τους δικούς της όρους στον παγκοσμιοποιημένο χάρτη; Είναι σήμερα η αποχή από τις διεργασίες της Ε.Ε. ενδεδειγμένη πράξη αντίθεσης ή χαρτί ενσωμάτωσης στα παιγνίδια των πλέον ισχυρών παικτών; Η διάλυση της Ε.Ε. ενισχύει το ρόλο των εθνικών κρατών ή ακριβώς δυναμιτίζει την ύπαρξή τους; 

Ερωτήματα που θα έπρεπε να τεθούν στις ερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές, αλλά δεν τρέφω αυταπάτες. Ούτε ο δρόμος για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης είναι στρωμένος με καλές προθέσεις  [τελικά, μόνο ο δρόμος για την κόλαση είναι]... Εδώ, στην Ελλάδα, θα συζητάμε με όρους γηπεδικούς μνημόνιο -αντιμνημόνιο... Τρομάρα μας! 

[μιας και πήραμε τους δρόμους] Στην  επιστροφή στο μείζον ζήτημα των χημικών όπλων, συναντώ τη σοβαρή κοινοβουλευτική δουλειά των  Σπύρου Δανέλλη και  Νίκου Χρυσόγελου.   

Μπροστά στην κάλπη των ευρωεκλογών ας επιλέξουμε... δρόμο.

3.Τέσσερα [παρά τέσσερις μήνες] χρόνια χωρίζουν τα δύο κείμενα. Το πρώτο συγκέντρωσε 215 υπογραφές, το δεύτερο μόλις ξεπέρασε τις 100 και ως αλεπουδάκι έφτασε στις 101... Το πρόβλημα δεν είναι χρονικό [όλοι είμασταν τέσσερα - χρόνια νεώτεροι], ούτε πολύ περισσότερο ποσοτικό [αν και μέχρι την επόμενη...μαθηματική επανάσταση το 215 θα είναι μεγαλύτερο από το 101].

Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Το 2010 η Δημοκρατική αριστερά  συγκέντρωνε την ελπίδα πολλών από εμάς... Αποτελούσε, τότε, τη ιστορική συνέχεια της καταγωγής μας. Έναν σταθμό μιας πορτοκαλοκόκκινης κλωστής. 

Σήμερα ξέφτισε η κλωστή. Στα δικά μας μάτια οι διαφορές είναι τεράστιες. Τις πιστοποιούν οι απουσίες και οι παρουσίες. Στα πρόσωπα που είναι -όπως και να το κάνουμε- είναι φορείς συγκεκριμένων ιδεών. Δεν χρειάζεται να γράψουμε ονόματα. Όλοι υποψιασμένοι είμαστε.

 

 

4. Αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο της, στις 6 Μαρτίου 1994, παρουσιάζει από σήμερα έως τις 12 Μαρτίου, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Το αφιέρωμα πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, την Πρεσβεία της Ισπανίας, το  Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, το Υπουργείο Τουρισμού - Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού, το Εργαστήρι Οπτικοακουστικών Μέσων του ΕΚΠΑ, και την Πρεσβεία των ΗΠΑ, ενώ τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτς.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα προβληθούν συνολικά δέκα ταινίες, μερικές από τις ταινίες-ορόσημα στην φιλμογραφία της Μελίνας Μερκούρη από την δεκαετία του '60 (Ποτέ την Κυριακή, Φαίδρα), αλλά και κάποιες λιγότερο προβεβλημένες από την δεκαετία του '60 και του '70 (Η βασίλισσα του Σικάγο, Η δοκιμή).

Η ταινία έναρξης του αφιερώματος την Πέμπτη 6 Μαρτίου θα είναι τα Μηχανικά πιάνα / Los pianos mecánicos (1965, 94΄) του Juan Antonio Bardem. Μια ταινία όπου η Μελίνα Μερκούρη στο θρυλικό Καδακές ασκεί ακόμη μια φορά την ακαταμάχητη γοητεία της. Η βραδιά έναρξης θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας.

Οι ταινίες του αφιερώματος

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται / Celui qui doit mourir (1957, 122΄) του Jules Dassin
Ποτέ την Κυριακή / Never on Sunday (1960, 91΄) του Jules Dassin
Φαίδρα / Phaedra (1962, 115΄) του Jules Dassin
Οι Νικητές / The Victors (1963, 175΄) του Carl Foreman
Μηχανικά πιάνα / Los pianos mecánicos (1965, 94΄) του Juan Antonio Bardem
Στις 10.30 καλοκαίρι βράδυ / 10:30 P.M. Summer (1966, 85΄) του Jules Dassin
Η βασίλισσα του Σικάγο / Gaily, Gaily (1969, 107΄) του Norman Jewison
Η δοκιμή / The Rehearsal (1974, 92) του Jules Dassin
Κραυγή γυναικών / A Dream of Passion (1978, 110΄) του Jules Dassin
Η ιστορία της Λίλυ / Lilly's Story (2002) του Ροβήρου Μανθούλη 

Συζητήσεις στο πλαίσιο του αφιερώματος

Εκτός από τις προβολές των ταινιών, το αφιέρωμα περιλαμβάνει επίσης δυο συζητήσεις που θα γίνουν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπου οι ομιλητές θα στραφούν στην Μελίνα ως πρέσβειρα του πολιτισμού στο χώρο των ΜΜΕ. Στις συζητήσεις θα μιλήσουν διακεκριμένα πρόσωπα των γραμμάτων, των τεχνών και της πολιτικής.

5. Ένα νανούρισμα. Πόσο μας τρόμαζε κάποτε το "δεν ξέρω"; Υπερβολικά! Πόσο μας άγχωνε κάποτε το "δεν ξέρω"; Υπερβολικά! Θέλαμε να τα μάθουμε όλα. Για να μην τρομάζουμε, για να μην αγχωνόμαστε με το "άγνωστο"...

Μια προσπάθεια την κάναμε. Μια προσπάθεια κάνουμε ακόμα, μέρα με τη μέρα! Στο μεταξύ μάθαμε δυό πράγματα: ότι δεν θα τα μάθουμε όλα ποτέ και ότι κάθε φορά που θα συναντάμε το άγνωστο θα ψάχνουμε!  Στο μεταξύ μάθαμε να μην φοβόμαστε το "δεν ξέρω".

Ξαφνικά  ανακαλύψαμε ένα νανούρισμα. Να απαντάμε σε ερωτήσεις που δεν ξέρουμε με ένα παιδικό τραγούδι! 

ΥΓ. [απόσπασμα] Εμένα οι φίλοι μου ξεχάστηκαν στον εαυτό τους/ Όργωσαν αλλά δεν έσπειραν/ Έσπειραν αλλά δεν θέρισαν/ Θέρισαν αλλά δεν πούλησαν τη σοδειά τους/ Σάπισε ο σπόρος/ Δεν ήταν μόνο το χωράφι μολυσμένο.