Η πολυδιάσπαση, ο κατακερματισμός, οι αμφισημίες, είναι στοιχεία, είναι η κακοδαιμονία του χώρου της δημοκρατικής αριστεράς. Χείλη και πένες καλύτερες από τη δική μου το καταγράφουν με τρόπο πειστικό και οδυνηρό. Μόλις εχθές ο Σπύρος Λυκούδης, μιλώντας για τη ΔΗΜΑΡ, έθεσε το ερώτημα: "Γιατί δεν λάμπει όσο θα έπρεπε η κληρονομιά, η δικαιωμένη κληρονομιά του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη;"
Δύσκολη ερώτηση, δύσκολη απάντηση. Στάθηκα όνομα το όνομα στη ευπρόσωπη λίστα των πολιτών, οι οποίοι με την υπογραφή τους στηρίζουν -πάλι, ξανά και ξανά- τη Δημοκρατική Αριστερά. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Το απάγκιο μας στους δύσκολους καιρούς. Οι ποιητές, οι εικαστικοί, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι επιστήμονες, οι ηθοποιοί, στους οποίους προστρέχουμε για να μάθουμε. Να σταθούμε δίπλα στη γνώση και στο ήθος τους, σε καιρούς σκληρούς και άγριους. Να αντλήσουμε στοιχεία της ζωής, να τα φέρουμε στην καθημερινότητά μας. Το έργο τους είναι η σημαντική προσφορά τους. Η υπογραφή τους εμβόλιο στο σώμα της αριστεράς.
Εγκλωβισμένη σε ένα σύστημα ιδεοληψιών δεν παράγει πια έργο η ίδια η αριστερά. Η δική μας αριστερά, η αριστερά του ορθού λόγου. Μολυσμένο το χωράφι, σάπιος ο παλιός σπόρος, ασθενή τα νεαρά φυτάρια, ισχυροί οι εχθροί. Σε αυτό το περιβάλλον είναι αδύνατη η επιτυχία του εμβολιασμού. Όσο ισχυρά, ανθεκτικά κι αν είναι -και στην περίπτωση αυτή είναι- τα "μπόλια" που χρησιμοποιούνται...
σημείωση:
Η φράση του σ. Λυκούδη από την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Δανέλλη. Ολόκληρη η ομιλία του ε δ ώ
(jd) Να μην ξεχνάμε και τον Κώστα Φιλίνη που μαζί θεμελίωσαν την ΕΑΡ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο σας. Συμπληρώνει την εικόνα. Φέρνει στην μνήμη την περίφημη 3η άποψη. Πρόδρομα στοιχεία από το μακρινό 1986.
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. Αν δεν σας δημιουργεί κάποιο ανυπέρβλητο πρόβλημα, θα επιθυμούσα να γνωρίζω με ποιον συνομιλώ.