Μάριος Χάκκας Νεκρώσιμη ακολουθία ΙΙ

 

ποιητικό ανθολόγιο 2014

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Ιούνιο: Νίκος Κεσσανλής

 

 

ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

II

Μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος

ότι όσοι έχουν οξύτατη όραση

θα επιζήσουν της πρώτης κρίσεως

των καρδιακών κρίσεων

της οικονομικής κρίσεως

ακόμη και της έσχατης κρίσεως

αρκεί ν` αντέξουν τις κρίσεις συνειδήσεως.

Κατά τα άλλα

πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι

γιατί δεν άρχισε να βρέχει βατράχια

αν και θα επινοηθούν ειδικά αλεξιβρόχια

αποσμητικά κατά της αηδίας

έως ότου εξοικειωθούμε  με την μπόχα

των νεκρών αισθημάτων και ελπίδων. 

 

 

 

 

 

Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ [1965], εδώ από την έκδοση του ΚΕΔΡΟΥ : ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ ΑΠΑΝΤΑ [τρίτη έκδοση, 1986]

 

Νίκος Κεσσανλής: Άτιτλο, 1961, κατασκευή, μεικτή τεχνική, 42 x 60 x 20 εκ.

 

 

O Mάριος Χάκκας γεννήθηκε το 1931 στη Μακρακώμη Φθιώτιδας, δευτερότοκο παιδί του Γιώργου Χάκκα και της Σταυρούλας Καρατσαλή. Το 1935 η οικογένεια ήρθε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην Καισαριανή, σε ένα πλινθόκτιστο, προσφυγικό σπίτι -κουζίνα και ένα μόνο δωμάτιο- στην οδό Σμύρνης 49. Το 1950 τελειώνει το Γυμνάσιο και φοιτά στη σχολή Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού με την οποία μεταβαίνει στα στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων στη Γυάρο ως Σαμαρείτης. Το 1951 πετυχαίνει σε εξετάσεις για τον ΟΤΕ αλλά δεν προσλαμβάνεται λόγω πολιτικών φρονημάτων. Γνωρίζεται με την μετέπειτα γυναίκα του και συνδέεται με αριστερές πολιτικές και πολιτιστικές ομάδες του Βύρωνα και της Καισαριανής. Το 1952 μπαίνει στην Πάντειο και το 1954 συλλαμβάνεται και δικάζεται με το νόμο 509. Τον πρώτο χρόνο μένει στις φυλακές Καλαμάτας και τους άλλους τρεις στις φυλακές Αίγινας. Το 1958 βγαίνει από τη φυλακή και στρατεύεται ως στρατιώτης Β΄ κατηγορίας, μουλαράς, μέχρι το 1960. Όταν αποστρατεύεται αρχίζει και δραστηριοποιείται στην ΕΔΑ. Το 1961 παντρεύεται και μένει στο Βύρωνα, σε ένα δωμάτιο που παραχωρεί στο ζευγάρι η πεθερά του.
 

Το 1965 τυπώνει με δικά του έξοδα την ποιητική συλλογή "Όμορφο Καλοκαίρι" και το 1966 τυπώνει με δικά του έξοδα πάλι την συλλογή διηγημάτων "Ο Τυφεκιοφόρος του Εχθρού". Το 1967 συλλαμβάνεται από την Χούντα και μένει ένα μήνα στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Παγκρατίου. Κατά τη διάρκεια του 1968 γράφει το μονόπρακτο "Ενοχή" και πολλά διηγήματα της δεύτερης συλλογής του. Την επόμενη χρονιά προσβάλλεται από καρκίνο και του αφαιρείται το ένα νεφρό. Το 1970 παρατηρείται μετάσταση του καρκίνου στον πνεύμονα. Εκδίδεται τον Νοέμβριο η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του "Ο μπιντές και άλλες ιστορίες" από τον Κέδρο. Το 1971 ταξιδεύει με τη γυναίκα του στο Λονδίνο, το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς μεταβαίνει σε νοσοκομείο στην Γερμανία. 

 

Στις 22 Δεκέμβρη του 1971 η Ελληνοευρωπαϊκή κίνηση νέων του αφιερώνει ένα βράδυ. Διαβάζει το "Κοινόβιο" κι ακολουθεί συζήτηση. Μερικοί κριτικάρουν την πολιτική πλευρά του έργου. Το 1972, το Φλεβάρη εισάγεται στο διαγνωστικό Πειραιώς και βγαίνει στις 29. Η κατάστασή του χειροτερεύει απελπιστικά. Κάθε μέρα σχεδόν ανεβαίνει στον Υμηττό, μοναστήρι Καισαριανής, Αστέρι και κάθεται σε πολυθρόνα που κουβαλούν μαζί. Γράφει το διήγημα "Ένοχος Ενοχής". Στις 10 Ιουνίου μπαίνει πάλι στο Διαγνωστικό, όπου γράφει το "Κώνωψ ανωφελής" και τυπώνεται στο μεταξύ η συλλογή διηγημάτων "Κοινόβιο" που δεν θα προλάβει να δει ολοκληρωμένη. 

 

Πεθαίνει στις 5 Ιουλίου, τα ξημερώματα.

 

 

Διαβάστε: Λίγα λόγια για τον Μάριο Χάκκα,  του Πάνου Τζίνου [ ηθοποιός, φέτος έπαιξε μαζί με την Δήμητρα Χριστογιαννοπούλου την «Ενοχή» και την «Αναζήτηση», δύο μονόπρακτα του Μ.Χ.]