Από την εκλογική συντριβή στην παρακμή...

γράφει ο Αλέξανδρος Καραγιάννης [1]

Η σημερινή κατάντια της ΔΗΜΑΡ ήταν για μένα απολύτως αναμενόμενη από το 2011 κιόλας. Το έβλεπα μέσα στην οργάνωσή μου, από τις τοποθετήσεις των μελών, την αλλεργία απέναντι σε όποιον τολμούσε να πει ότι έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα, σε όποιον έλεγε ότι το μνημόνιο περιλαμβάνει και πολλά σωστά πράγματα που έπρεπε να εφαρμοστούν εδώ και καιρό στην χώρα. Κάπου εκεί αποστασιοποιήθηκα, δεν είχα καμιά διάθεση να παραμένω σε έναν light ΣΥΡΙΖΑ που επαναλάμβανε τα κλισέ της ελληνικής αριστεράς απλά σε πιο ήπιες εκδοχές. Από αυτά είχα πάρει διαζύγιο την μέρα που βγήκα από το εκλογικό τμήμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009, τότε που υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ΜΗΝ ξαναψηφίσω στην βάση γελοίων συναισθηματισμών αλλά μόνο με την κοινή λογική. 

Παρόλα αυτά παρακολουθούσα τον χώρο απέξω. Είδα τις μεταγραφές βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (που σήμερα του λένε...σουλατσαδόρους) παραμονές εκλογών του 2012 μόνο και μόνο για να εμφανίσει η ΔΗΜΑΡ πλήρη κοινοβουλευτική ομάδα και να έχει την προβολή κοινοβουλευτικού κόμματος. Είδα την ΔΗΜΑΡ να βγάζει το πόδι της απέξω και να οδηγείται η χώρα σε δεύτερες εκλογές μέσα σε έναν μήνα, επειδή δεν υπήρχε το σθένος να παρθεί  η απόφαση συμμετοχής στην κυβερνηση. Την ψήφισα τον Ιούνιο του 2012 πιστεύοντας στην υπόσχεση της "αριστεράς της ευθύνης" και ότι θα έκανε το παν για να προκύψει κυβέρνηση και να μην οδηγηθούμε και σε τρίτες εκλογές.
 

Η ΔΗΜΑΡ μπήκε στην κυβέρνηση, αλλά το έκανε φοβικά, χωρίς πολιτικά στελέχη. Αντί να είναι η επισπέυδουσα δύναμη των μεταρρυθμίσεων ήταν εκείνη που κωλυσιεργούσε προβάλλοντας τα γνωστά "επιχειρήματα" της αριστερής πεπατημένης, ψηφίζοντας "παρών" και αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Όχι μόνο δεν προσπαθούσε να μεταρρυθμίσει το Κράτος, αλλά προσπαθούσε να το διασώσει, υπερασπιζόμενη την...νομιμότητα της κάθε "Κωπαϊδας",  με την οποία οι άλλοι 2 εταίροι είχαν γεμίσει την χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη και με τους επίορκους βλέπαμε μια απόλυση τον...χρόνο, οι υπουργοί ήταν ουσιαστικά συνήγοροι όλων αυτών με τον μανδύα της εφαρμογής της νομιμότητας.

Και φτάσαμε στην ιστορία της ΕΡΤ. Εκεί πλέον εθίγει ο πυρήνας, η καρδιά της κομματικής βάσης της ΔΗΜΑΡ. Έσπασε το ταμπού της μονιμότητας στο δημόσιο. Και πάλι με παλινωδίες και αφού το προηγούμενο βράδυ ο Κουβέλης είχε συμφωνήσει στην επαναλειτουργία της ΕΡΤ με άλλο όνομα και κάπως λιγότερο προσωπικό, ήρθε η αποχώρηση από την κυβέρνηση.

Από εκεί και μετά ο κατήφορος δεν είχε όρια. Άρνηση διαλόγου με τον οποιονδήποτε, άρνηση έστω και συζήτησης με τους "58", λοιδωρίες για τα στελέχη της που προσέγγισαν την ιδέα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, προσπάθεια δημιουργίας δικού της πόλου του ...δημοκρατικού σοσιαλισμού, συζητήσεις με τον Λοβέρδο κανένα τρίμηνο για να διαφωνήσουν στο όνομα, συγκρότηση της Προοδευτικής Συνεργασίας με 2-3 παπανδρεϊκούς (δηλαδή την Κοππά), παρουσιάσεις βιβλίων με τον Γιώργο Παπανδρέου. Τα γκάλοπ να δείχνουν την καθίζηση, αλλά η εξήγηση να είναι  ή ότι φταίει η συμμετοχή στην κυβέρνηση ή ότι τα γκάλοπ είναι στημένα.

 

Τελικά και ενώ τα "στημένα γκάλοπ" έδιναν 2% η ΔΗΜΑΡ γνώρισε τη συντριβή με 1.2%. Και ενώ θα περίμενε κανείς να ακούσει μια αυτοκριτική για όλα αυτά, αντίθετα όλα ήταν καλά απλά έβλαψε το ότι η ΔΗΜΑΡ δεν έδειξε από την αρχή τον δρόμο επιστροφής στο ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί κακά τα ψέματα τώρα πια κανένας ΔΕΝ θα ψηφίσει ΔΗΜΑΡ για να γίνει μετεκλογικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ (αυτή η πιθανότητα απορρίφθηκε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπως έγινε και με τους ΑΝΕΛ...οι πιθανοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ εξαφανίστηκαν).

Τώρα πια φταίνε τα διάφορα...κέντρα που φθονούν την ΔΗΜΑΡ. Χέστηκαν τα διάφορα κέντρα να ασχολούνται με το 1.2%. Ο ...μικρομεγαλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Κανείς ΔΕΝ ανέλαβε καμια ευθύνη, η ΚΕ είπε : "μείνε Πρόεδρε, να μας σώσεις" (όπως σας έσωσε 4 χρόνια τώρα).

Αγαπητοί φίλοι, η ΔΗΜΑΡ ειναι πλέον καμένο χαρτί...αφού δεν σκοπεύει στα σοβαρά να μετέχει στην υπόθεση της ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς το αποτέλεσμα ειναι ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ. Το συνέδριο θα υιοθετήσει την γραμμή της εκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν τα γκάλοπ χαζοδείχνουν ότι με αυτήν την γραμμή το κόμμα πιάνει το 3% θα το παλέψει μέχρι τις εκλογές. Αν πάλι ΔΕΝ, που ειναι και το πιθανότερο ΔΕΝ θα υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον της προεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτόνομη πορεία με δημοσκοπήσεις στο 1% θα είναι συνταγή ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ.

Όσο πιο γρήγορα καταλάβει η Μεταρρυθμιστική Τάση της ΔΗΜΑΡ ότι ΔΕΝ υπάρχει προοπτική εκεί μέσα, όσο πιο γρήγορα ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ από το συγκεκριμένο κόμμα, τόσο πιθανότερο είναι να διασωθεί ιδεολογικά και πολιτικά το ιστορικό ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς, όχι αυτόνομα πλέον, αλλά ως ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς.

ΔΕΝ χρειάζονται ούτε συναισθηματισμοί, ούτε αδιέξοδες συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να γυρίσουν σε λαϊκιστικά μορφώματα...

[1] Γιατρός- μικροβιολόγος. Φίλος και σύντροφος από τα χρόνια της Σαλονίκης. Ο τίτλος και οι φωτογραφίες είναι του "τετραδίου", το κείμενο αλιεύθηκε από την προσωπική σελίδα του Αλέξανδρου στο fb.