Σελιδοδείκτης [30.06.2014]

Ο σελιδοδείκτης -μια νέα στήλη- κάνει τα πρώτα της βήματα. Κάθε Δευτέρα θα συναντάει βιβλία και θα μεταφέρει μια πρόταση ανάγνωσης. Βιβλία που διαβάσαμε ή και εκείνα που μας περιμένουν υπομονετικά. Έτσι, για να αποφύγουμε τον υποκειμενισμό της δικής μας ανάγνωσης, καταξιωμένες πένες της κριτικής οδηγούν την παρουσίαση.

Σελιδοδείκτης 2ος: Χριστόφορος Λιοντάκης Εικόνες που επιμένουν εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012

γράφει η κ. Νίκη Τρουλινού

Βιβλιοδείχτης, όπως σελιδοδείχτης, όπως οδοδείχτης, μαζί το δρόμο να πάρουμε στις σελίδες των βιβλίων. Των καλών βιβλίων. Γιατί ήρθε καιρός να ακουστεί ένα καθαρό όχι στα κακά βιβλία, αυτά που μας (σας) τάισαν με την κουτάλα, κυρίως το γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Και στο όνομα των μπεστ σέλερ διαμόρφωσαν στρατιές αναγνωστών/ριών που αναρωτιούνται συχνά: Τολστόι; Αυτό πάλι τι είναι;

Ή, και πιο λάιτ η εκδοχή, βιβλία σοβαροφανή που δεν άφησαν το αποτύπωμά τους στην ψυχή του αναγνώστη. Δεν τον έκαναν τόσο, μα τόσο λίγο καλύτερο, σοφότερο, έστω πιο ευαίσθητο δέκτη και πομπό ευγενών συναισθημάτων.

Ακούω τη δυνατή βροχή του Σαββάτου, ψάχνω τη Βροχή του Μάνου Χατζηδάκη από την ‘’Τζοκόντα’’ του, σκύβω το κεφάλι, Χριστόφορος Λιοντάκης, ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, και διαβάζω: «Σε μικρό καθρέφτη ώς το ύψος των ματιών / Κοιταζόταν / Τώρα το καπέλο / Κρύβει τα σφάλματα του καθρέφτη / Κόβοντας στη μέση τον αλλεργικό χαιρετισμό / Άσκοπα την υγεία σου περιφέρεις / Τηλεφωνείς και το σύρμα σε τυλίγει / Μιλάς με ιδιωματισμούς / Σε παραμονεύουν τραπεζίτες / Λογιστές ασφαλιστές κι η αστυνομία / Γλιτώνεις δε γλιτώνεις / Αφού κι η νύχτα / Τα συμφέροντά τους πρακτορεύει» .

Η Δευτεριάτικη στήλη στην Πατρίδα – πάνε χρόνια από κείνη την άλλη, Επί τα ίχνη, ψάχνει και προτείνει βιβλία που... δεν αλλάζουν τον κόσμο, πότε τον άλλαξαν άλλωστε, νομίζει απλώς ότι ίσως χαρίζουν λίγες ή περισσότερες ώρες αναγνωστικής απόλαυσης, μιας κάποιας ανάτασης (αν και η λέξη ακούγεται παλιομοδίτικη), τη γνωριμία με τον Άλλον, το ταξίδι προς τα μέσα να προχωρεί με τις λέξεις και τις εικόνες των λέξεων και τους ήχους των σημείων της στίξης λιγότερο ατελέσφορο και πάντως πιο γόνιμο.

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης, γεννημένος στο Ίνι Μονοφατσίου τον Φλεβάρη του ’45, μεγαλωμένος στον αρχαίο λόφο της Κεφάλας, ‘’ο πένθιμος περίγυρος και η τρυφερότητα κρυμμένη’’, ύστερα στο Μεγάλο Κάστρο, στην Αθήνα κατόπιν, στο Παρίσι μετά, η ποίησή του καρποφορεί το 1973 στην πρώτη εκείνη έκδοση: ‘’Το τέλος του τοπίου’’. Θα ακολουθήσουν και άλλες ποιητικές συλλογές, μεταφράσεις, ανθολόγια, δοκίμια, καταξιωμένος σήμερα, και πολυβραβευμένος επιστρέφει στην αρχή.

Το παρόν βιβλίο συναθροίζει τις τρεις πρώτες του ποιητικές συλλογές υπό τον τίτλο ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ σε μια αναθεωρημένη οριστική έκδοση, όπως ο ίδιος γράφει στον εισαγωγικό του Απόλογο. Το βιβλίο φέρει και την ξεχωριστή έκπληξη, δηλ. συνοδεύεται από cd όπου ακούγονται πέντε τραγούδια σε στίχους Χ. Λιοντάκη για φωνή και πιάνο, μελοποιημένα από τον Θάνο Μικρούτσικο με την φωνή του Κώστα Θωμαΐδη και τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο (εκδόσεις Γαβριηλίδη - ήδη στα βιβλιοπωλεία της πόλης).

πηγή:εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ και την βραχύβια στήλη της κ. Νίκης Τρουλλινού με τίτλο "Βιβλιοδείκτης".