Τα δεύτερα, δικά μου! [14.06.2014]

Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... 

Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

   

Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 14. 06.2014 ]

1.Η αδήριτη ανάγκη αναδημιουργίας του μεσαίου χώρου -οι τρικλοποδιές των "ηγεσιών" να θεωρούνται δεδομένες, η αμηχανία και η αδημονία των στελεχών να είναι παρούσες- σκοντάφτει, ενίοτε πέφτει και ματώνει, πάνω στις διαδικασίες. Πάνω στη συζήτηση περί των διαδικασιών, για την αλήθεια. Κάπου στη γωνία περιμένουν τα θέματα. Οι ερωτήσεις έχουν τεθεί. Οι απαντήσεις αργούν... 

Κι όμως, και την αδυναμία μιας συνολικής απάντησης έχουμε κατά καιρούς επισημάνει -ακριβώς γιατί έχομε αρνηθεί την αναγκαιότητα μιας νέας ψευδεπίγραφης "μεγάλης αφήγησης". Εδώ ενσκήπτουν τα πρώτα σύννεφα. Ποιά να είναι τα πρώτα ζητήματα, που οφείλουν όσοι με ειλικρίνεια προσέρχονται στο διάλογο, να απαντήσουν;  Η κρίση και οι αιτίες της. Η αδυναμία να σκεφτούμε με τρόπο ριζικά διαφορετικό από εκείνον που δημιούργησε τα σημερινά. Σωστές επισημάνσεις αρκεί να εστιάζουν -κάθε φορά- πάνω στο συγκεκριμένο. Σήμερα, η διευθέτηση του χρέους, η εφαρμογή της αξιολόγησης, η ολική επαναφορά του νόμου Διαμαντοπουλου στα πολύπαθα πενεπιστήμια, η ανάπτυξη είναι καίρια πολιτικά πεδία. Εκεί, οφείλει η συζήτηση και οι συμμετέχοντες να επικεντρωθούν. 

[με την ευκαιρία: οι παραπάνω σκέψεις είχαν καταταθεί σε μια πρώτη συνάντηση στο Ηράκλειο... Είχαμε τότε σημειώσει την ανάγκη οι διαδικασίες να είναι ανοικτές σε όλους -με το παρελθόν και το παρόν τους- η συζήτηση να γίνεται επί συγκεκριμένων θεμάτων και ότι προχωράμε χωρίς άγχος, είχαμε ήδη από την πρώτη φορά εισάγει στο λεξιλόγιο μας "το... χάος"].

Κατά τη γνώμη μας, και κλείνουμε εδώ,  με αυτόν τον τρόπο οφείλουμε να συνεχίσουμε. Συμπτώσεις και συμμαχίες. Θέσεις ταυτισμένες με τη λογική. Είδος εν ανεπάρκεια. Φαινόμενο που ενδημεί ολόκληρο το χρόνο στην Ελληνική επικράτεια. 

2.Κάθε χρόνο από το πρώτο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας του 2005 οι διοργανωτές επιλέγουν να το αφιερώσουν σε ένα θέμα που απασχολεί την LGBT κοινότητα. Ο σεβασμός στην αγάπη, τον έρωτα και τη ζωή, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, το άνοιγμα στην κοινωνία, η μάχη κατά των στερεοτύπων αλλά και η οικονομική κρίση είναι μερικά από τα θέματα των περασμένων διοργανώσεων.

Φέτος ο αποκλεισμός ζευγαριών του ιδίου φύλου από το Σύμφωνο Συμβίωσης, για τον οποίο η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βρίσκεται στον πυρήνα του Φεστιβάλ.

Φεστιβάλ και Παρελάσεις Υπερηφάνειας διοργανώνονται στις περισσότερες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου για να γιορτάσουν τη Λεσβιακή, Γκέι, Αμφιφυλοφιλική και Τρανσεξουαλική (LGBT) διαφορετικότητα.

Η δήλωση του δημάρχου Γιώργου Καμίνη μας γεμίζει περηφάνια:  "[...] θα παραστώ και θα απευθύνω χαιρετισμό στο 10o Athens Pride. Μια σημαντική εκδήλωση που τιμά τα ατομικά δικαιώματα και την ισονομία όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους και την ταυτότητα φύλου τους. Οι προκαταλήψεις και η δυσανεξία στη διαφορετικότητα δεν ταιριάζουν στην πόλη μας. Στην Αθήνα ταιριάζουν η ανοχή, ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η ελευθερία επιλογών, χωρίς αυθαίρετους αποκλεισμούς".

Με αυτά τα  θέματα ανοικτά, τι άραγε γίνεται στις άλλες πόλεις της χώρας;  Με την ιδέα να απλωθεί το Φεστιβάλ θα παρελάσουμε και φέτος. Κρατώντας τις πολύχρωμες σημαίες των διαφορετικών επιλογών σε κάθε επίπεδο. Α, και την υπόσχεση ότι δεν θα χαθούμε τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Ίσως, έτσι, να μας δοθεί μιαν ευκαιρία να διοργανώσουμε μια ανάλογη γιορτή -τον Ιούνιο του 2015- και στο Ηράκλειο.  Με τον κ. Λαμπρινό στην κορυφή της παρέλασης... 


3. Ο φετεινός τίτλος προόδου του Δημοτικού Σχολείου Φουρφουρά. Το σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων...

4. Απόπειρα πράξης

Στην Μαρία Τ.

Μιλάγαμε ως τον έρωτα  και το τέλος του παραμυθιού.
Έξω μακριά σε δρόμο άγνωστο,  με ανθισμένες ακακίες.
Σε ξέφωτο.
Στο πρόσωπο της οδύνη και θλίψη.
Πήρε το χρώμα της προσμονής
Καθρεπτίστηκε στα μάτια μου
Μείναμε βουβοί- 
Σε απόσταση.

Τώρα θαμμένοι αντιστεκόμαστε στην άκρη της ιστορίας.
Ετοιμάσου.
Αύριο θα διαβούμε την αγάπη.
Κινήσαμε ...

Η  απόπειρα πράξης   γράφτηκε στις 05.09.99 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά  στην μηνιαία εφημερίδα   ΠΥΞΙΔΑ  τχ.9,  Δεκέμβριος 2002. 

5.  Σκαλίζω. Το πρωί τις γλάστρες, το βράδυ τα συρτάρια μου. Να πάρουν αέρα. Να μην  πνιγούν στην υγρασία των ημερών. Με τους σπόρους, οφείλεις να έχεις υπομονή. Να περιμένεις την Άνοιξη. Με τα παλιά μου γραπτά... θύμησες και αναδρομές και ερωτήσεις...

ΥΓ. Μια μωβ ιστορία.