Η Χ.Α. δεν είναι μόνη της

γράφει ο Γιάννης Καρακάσης

Πολλοί δημοσιολογούντες έχουν αποπειραθεί να εξηγήσουν αν υπάρχουν ή όχι φασίστες στην Ελλάδα ή τουλάχιστον αν οι ψηφοφόροι της ΧΑ είναι πραγματικά ναζί ή απλώς πολίτες διαμαρτυρόμενοι για την άδικη κρίση.
Ισχυρίζομαι ότι η κρίση δεν παράγει αναγκαστικά ούτε ρατσισμό, ούτε εθνικισμό, ούτε μισαλλοδοξία. Δεν έγιναν όλοι οι άνεργοι ναζί ούτε όλες οι φτωχές χώρες έχουν αυξημένα ποσοστά φασιστικών κομμάτων. Στην περίοδο της ακραίας φτώχιας της Κατοχής του 1941-44 υπήρχαν άνθρωποι που διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να σώσουν εβραίους συμπατριώτες μας καθώς και δίκτυα αλληλεγγύης ανάμεσα σε φτωχούς και φτωχότερους. Όχι, τα στοιχεία του μίσους δεν είναι αναγκαίο παράγωγο της οικονομικής μας κατάστασης. Στις περιόδους της κρίσης ο καθένας βγάζει από μέσα του εκείνο που έχει: είτε το μεγαλείο, είτε την βαρβαρότητα. Φυσικά αυτό που έχει κανείς μέσα του δεν είναι γενετικά καθορισμένο. Το έχει σμιλέψει η κοινωνία, η οικογένεια, το σχολείο, οι φίλοι. Ας δούμε λοιπόν πόσο έχουμε ανεχθεί ή υποβοηθήσει, όχι τον ναζισμό απαραίτητα, αλλά τα στοιχεία που τον τροφοδοτούν. 

Οι έλληνες δεν είναι ρατσιστές θα μου πείτε. Ναι, αλλά όλοι θυμόμαστε πώς στον δημόσιο λόγο, αλλά και στον ιδιωτικό η λέξεις «ληστής ή διαρρήκτης» είχαν γίνει συνώνυμες με τις λέξεις «Αλβανός» ή «αλλοδαπός». Πόσοι και πόσοι, κατά τα άλλα φυσιολογικοί άνθρωποι, δεν είναι πεισμένοι ότι τον κόσμο κυβερνούν οι εβραίοι, που τους ειδοποίησαν να μην πάνε στη δουλειά τους όταν έγινε η επίθεση στους δίδυμους πύργους. Η χώρα που καίει κάθε Πάσχα στις μισές εκκλησίες της τον «Εβραίο», που της σηκώνεται η τρίχα όταν ακούει για τζαμιά και που απεχθάνεται τους «γύφτους».

Οι έλληνες δεν είναι εθνικιστές αλλά πατριώτες. Πόσους, φυσιολογικούς ανθρώπους, δεν έχετε ακούσει να υμνούν την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής, που είναι πιο έξυπνη, πιο δημιουργική, που έφτιαχνε Παρθενώνες όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια; Πόσους δεν έχετε ακούσει να «στολίζουν» τους «Τουρκαλάδες», τους «Γυφτοσκοπιανούς», τους «Γερμαναράδες» κ.ο.κ. Ο πατριωτισμός μας αποστρέφεται τον πατριωτισμό των άλλων, και σχεδόν περιφρονεί τα έργα ειρήνης, ακόμα και τα «δικά μας». Είμαστε πιο περήφανοι για τους πολέμαρχους παρά για τους γιατρούς μας! Και όσοι προσπάθησαν με τον δημόσιο λόγο τους να μιλήσουν άλλη γλώσσα για την Ιστορία μας, συμβατή με τα επιστημονικά ευρήματα, βρήκαν απέναντί τους ένα συμπαγές τείχος από πολιτικούς, δημοσιογράφους και κληρικούς.

Οι έλληνες δεν είναι μισαλλόδοξοι. Μόνο που δεν ανέχονται τον διπλανό τους! Οι πολιτικές διαφορές δεν λύνονται με διάλογο και λογικά επιχειρήματα αλλά με την απαξίωση του άλλου. Οι μόνες καλές κουβέντες που ακούμε για κάποιον είναι από τον επικήδειό του και μετά. Η δημοκρατία, μια αληθινή προσφορά της Αρχαίας Ελλάδας στην ανθρωπότητα, αμφισβητείται περιφρονητικά ως «αστική» δηλαδή ατελής. Κατά τα άλλα οι έννοιες της εθνικής μειοδοσίας, προδοσίας, διαφθοράς και πάει λέγοντας εκτοξεύονται με τέτοια συχνότητα που δεν προκαλούν πια εντύπωση παρά μόνο στους πολύ νέους και τους αλλοδαπούς.

Και βέβαια όλα τα παραπάνω βασίζονται στην μόνιμη αδυναμία μας να δούμε τα λόγια και της πράξεις μας με τα μάτια του άλλου. Η βία του άλλου είναι τραμπουκισμός, η δική μας αγώνας. Ο σεβασμός στον άλλο, στις αξίες του, στις ιδέες του, στο περιβάλλον του, στις ανάγκες του δεν διδάσκονται πουθενά, ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο, ούτε σε κανένα άλλο κοινωνικό θεσμό. Και όμως ο σεβασμός στον άλλο είναι η ουσία του πολιτισμού, περισσότερο και από την τέχνη, τα γράμματα ή την επιστήμη. Και είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη σεβασμού για τον άνθρωπο και την κοινωνία συνολικά που βρίσκεται στη ρίζα της κρίσης που μαστίζει την χώρα. Πηγαίνει μαζί με την παραβίαση των νόμων, την φοροδιαφυγή, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, την διαφθορά.

Σκεφτείτε έναν, μη δηλωμένο, Χρυσαυγίτη σε συνοικιακό καφενείο να βρίζει τους εβραίους που κυβερνούν τον κόσμο, όλους αυτούς τους ξένους που τους έφεραν οι Ευρωπαίοι για να μας καταστρέψουν επειδή μας μισούν και τους κλέφτες πολιτικούς που θέλουν όλοι κρεμάλα. Μαζί του θα συμφωνήσουν όλοι σχεδόν οι θαμώνες έστω και αν ψηφίζουν 5-6 διαφορετικά κόμματα. Σαν το ψάρι στο νερό, έ; Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αναρωτηθείτε γιατί ανέβηκε η ΧΑ, μην ψάχνετε για έκτακτους λόγους. Γιατί απλά, στον ρατσισμό, στον εθνικισμό, στη μισαλλοδοξία και στην περιφρόνηση του διπλανού μας, η ΧΑ δεν είναι καθόλου μόνη. Επικοινωνεί με πλειοψηφικά ρεύματα της ελληνικής κοινωνίας που τα χάιδεψαν όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, τα ΜΜΕ και οι εκπαιδευτικοί μας θεσμοί. Και δυστυχώς ως προς αυτά παίζει στο γήπεδό της!

Το ξερίζωμα της ΧΑ δεν θα γίνει με δικαστική δίωξη. Θα γίνει με αλλαγή της νοοτροπίας μας, με ουσιαστική παιδεία από την παιδική ηλικία. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα: ποιος αλήθεια εγγυάται ότι κατά πλειοψηφία γονείς, εκπαιδευτικοί και πολιτικοί είναι πρόθυμοι να αναλάβουν μια τέτοια προσπάθεια όταν οι ίδιοι είναι, έστω ασυνείδητα, φορείς τέτοιων αντιλήψεων;