Τι να κάνουμε

Διάβασα και κοπιάρω τον σ. Γεράσιμο Γεωργάτο: 

"Η Μεταρρυθμιστική Τάση, αντί να βαλτώνει και να σαπίζει μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, θα πρέπει να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες: 

1. Άνοιγμα και υποδοχή φίλων που απομακρύνθηκαν ή βρίσκονται εκτός ΔΗΜΑΡ, αλλά κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος,

2. Δημόσιες παρεμβάσεις με ανακοινώσεις, δηλώσεις και εκδηλώσεις στα σημαντικά ζητήματα της πολιτικής καθημερινότητας για εκπομπή στίγματος και κυρίως 

3. Συγκρότησή της σε ενός τύπου Πολιτική Κίνηση που θα προχωρήσει άμεσα σε διάλογο με τους άλλους φορείς και τις κινήσεις του χώρου για κοινή κάθοδο με κοινό πρόγραμμα στις προσεχείς εθνικές εκλογές. 

Είναι επείγον. Διαφορετικά λιβανίζουμε και ευνοούμε την εδραίωση του νέου δικομματισμού που διαχρονικά υποτίθεται ότι αντιμάχεται η ανανεωτική αριστερά. Στημένα Συνέδρια, ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών και προσωπικές τακτοποιήσεις δεν αφορούν ούτε εμάς ούτε τους πολίτες". [από την προσωπική του σελίδα στο fb]

Πολύ περισσότερο τους πολίτες, το απέδειξαν οι εκλογές με τον πιο συντριπτικό τρόπο. Μόνο που η ηγεσία δεν άκουσε, δεν κατάλαβε σχεδόν τίποτα. Λέγαμε -με φίλους, η Οργάνωση δεν έχει ακόμα συνεδριάσει- ότι η διαχείρηση της ήττας είναι χειρότερη και από το ίδιο το αποτέλεσμα... Έτσι, στεκόμαστε στην πράξη της Μεταρρυθμιστικής τάσης, η οποία όσο αποφασίζει να οργανωθεί, τόσο θα αχνοφαίνεται μια χαραμάδα ελπίδας.  Στην πρόταση του σ. Γεωργάτου -μπορεί να αποτελέσει τη βάση συζήτησης: 

1. Με αυτοκριτική για τον τρόπο και τους λόγους για τους οποίους αυτοί οι φίλοι "απομακρύνθηκαν ή βρίσκονται εκτός ΔΗΜΑΡ". Οφείλουμε από τα πρώτα βήματα να είμαστε ειλικρινείς και ανεκτικοί σε κάθε άποψη,

2. Η πρώτη εκδήλωση με τον σ. Λυκούδη ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Θα μείνει λειψή εάν δεν αποτελέσει το εφαλτήριο για την ενίσχυση του επόμενου βήματος,

3. Η συγκρότηση "ενός νέου τύπου Πολιτικής Κίνησης". Τότε, ανοίγεται όλο το πεδίο πρωτοβουλιών και δράσεων. Τα συνέδρια των τριών κομμάτων του χώρου που μας αφορά θα είναι μπροστά μας. Με χρονολογική σειρά μπορούμε να καταθέσουμε την άποψή μας, στο συνέδριο του Ποταμιού, σε εκείνο της ΔΗΜΑΡ και τέλος αρχές Οκτωβρίου στο ιδρυτικό συνέδριο της Ελιάς. 

Η ιδέα που καταθέτει σήμερα ο φίλος Μίλτος Κύρκος μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη σκληρή και επικοδομητική δοκιμασία της πρότασης για κοινό πρόγραμμα και κατ` επέκταση εκλογική κάθοδο στις εθνικές εκλογές. Μέσα από θεματικές συμμαχίες θα κριθούν πολιτικές, επιδιώξεις, συναινέσεις, συμφωνίες και δράσεις.

Η υπόθεση του νέου φορέα δεν μπορεί να στηθεί στο κενό. Η πολιτική ήταν και παραμένει το πεδίο ύπαρξης του ρεύματος της δημοκρατικής αριστεράς. Ας το χαρτογραφήσουμε από την αρχή... 

ΥΓ1. Η πρόταση του Γεωργάτου έχει νόημα εάν αποτελέσει τη βάση για όλη την υπό διαμόρφωση Μεταρρυθμιστική τάση. Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Γνωριζόμαστε. όλες και όλοι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, εάν δηλαδή και πάλι, αρχίσει μια συζήτηση για "διαφορετικές ταχύτητες"... το όχημα θα στροβιλίζεται και ακίνητο θα παραμένει. 

ΥΓ2. Φιλιά σε όλες και όλους!