Τα "αγαπημένα" δεύτερα, δικά μου! [22.02.2015]

[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό άνθρωποι, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου. Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.  Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ... 

Σημειώσεις. Ένα χαρτάκι από τα τσιγάρα σου. Μια ματιά, ένα εισιτήριο...Βόλτα στην παλιά ζωή. Εκεί, και στο αύριο βρίσκονται όλα. Καταγεγραμμένα στο παρόν. Ανασύρω "αγαπημένα" δεύτερα. Άσκηση μνήμης. 

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

  

Α.ΣΤΕΓΟΣ [22.02.2015]

1. Μια μικρή μειοψηφία. "Αν ρωτήσεις, στην Ελλάδα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις, που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κ α ν ε ί ς." Είναι χαρακτηριστική αυτή η φράση της κ. Αρβελέρ, για τον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουν την Ευρώπη και κατά απόλυτη συνέπεια  οι Ευρωπαίοι πολίτες κοιτάζουν την Ελλάδα. Μια στρεβλή σχέση, μια συμμαχία χωρίς αμοιβαιότητα, μια διαρκής προσπάθεια απομύζησης... Στο σαθρό αρχαιοελληνικό παρελθόν αναπτύχθηκε -"όλοι μας χρωστάνε"- έντεχνα καλλιεργήθηκε από τον λαϊκισμό των ελληνικών κυβερνήσεων.

Ο λόγος χάνεται στην επίκληση του...πολιτισμού, σε κάτι βελανίδια, πάντα οι άλλοι είναι κουτόφραγκοι. Εμείς ο λαός ο περιούσιος, Ακρόπολες και Παρθενώνες, χαμένες Καρυάτιδες. Χαμένες ευκαιρίες και κακομοίρηδες. "Κωλοέλληνες" -ας θυμηθούμε και τον ώριμο Σαββόπουλο, όσο κι αν ενοχλεί... Είναι μια αλήθεια. Χαμένα προγράμματα, καταδίκες και καταδίκες για το "όλα τα κιλά όλα τα λεφτά", για τα απορρίμματα, για το αντιρατσιστικό. Χρήματα που έκαναν φτερά, χρήματα που έγιναν κυβικά, έλεγχος ανύπαρκτος, κράτος ανυπόληπτο.

Σε αυτό το βούρκο ευδοκιμούν παπάδες, αετονύχιδες, μαυραγορίτες, ο κ. Νικολόπουλος, νταήδες του βουνού και του λόγγου. Ψεκασμένοι και ανθρωπάκια. "Αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά"... 

Μια ώθηση απαιτείται. Μια έμπνευση. Ένα καινούργιο όραμα. Πάνω από το διχασμό. Ένα μέτωπο λογικής. Με τα μάτια στραμένα στην Ευρώπη. Με τις πράξεις, τις καθημερινές, τις μικρές, να έχουν σαφή προσανατολισμό στην πολιτική της ενοποίηση. Μια μικρή μειοψηφία ας αναλάβει ξανά τις ευθύνες της. Για τον αγώνα τον καλόν... [δημοσιεύτηκε στις 30.08.2014] 

2. Αυτήν την εποχή μου λείπουν Εσύ και οι λέξεις. Σε δρόμους γνωστούς και ξένους περπατάς, σε μυστικά περάσματα κρυφτήκανε Εκείνες. Αέρινη, παρά το φορτίο που κουβαλάς, την απόφαση μόνη να μείνεις, βαριές, δυσκίνητες χαθήκανε θαρρείς σε αρχινισμένα ποιήματα εντός μου. 

Κρυφοκοιτάζω το κοινό μας παρελθόν. Ένας ήλιος θαλασσινός στον ορεινό όγκο των συνηθειών μου. Οι λέξεις προσπερνούν τη μέρα μου, Εσύ αρνήθηκες και μέρα και νύχτα, τώρα σε μέρες ψίχουλα ζω.

Δεν έχω που αλλού να ακουμπήσω. Γυρνώ μέσα μου. Σε ένα παιδί που μεγαλώνει. Τα φύλλα του φθινοπώρου επουλώνουν τραύματα και μνήμες. Στην εσωτερική μου διαδρομή, αγύρευτες λέξεις αναζητώ κι ένα χαμόγελό σου. Για τα χρόνια που θα `ρθουν, τα φιλιά που θα δοθούν, το πρόσωπό σου.

Συλλέκτης στιγμών σε κιβώτια σχήματα απουσίας.  [δημοσιεύτηκε στις 27.09.2014]

3. Διασταυρώσεις 

Έχετε δει πως - τον τρόπο δηλαδή - που "περνάνε" οι Έλληνες τις διασταυρώσεις; [Είναι ακριβώς ο τρόπος - ο λόγος - που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.] Με την απόλυτη βεβαιότητα! Σίγουροι, ότι ο... Άλλος θα έχει πάντα την ετοιμότητα να αντιδράσει... "Έγινε και τούτη η διασταύρωση αδιάβατη...", είχα γράψει παλιότερα. [δημοσιεύτηκε στις 03.09.2103]

4. Σενάριο

Σκηνή πρώτη

Ο μικρός Θάνος βλέπει μια παράσταση Καραγκιόζη. Είναι το μόνο παιδάκι που δεν γελάει. Τα υπόλοιπα ξεκαρδίζονται και αδιαφορούν για τη συμπεριφορά του συμμαθητή τους. Η Άννα, στο τέλος της παράστασης, τα παιδιά αποχωρούν συνοδεία της δασκάλας τους, πλησιάζει τον Θάνο και του λέει: "Εσύ, πρέπει να είσαι πολύ άρρωστος!"

...................................................................................................................................................................

Σκηνή τελευταία

Η Άννα στην κηδεία χαμογελά, φιλά την Loka και αφήνει στο ανοικτό φέρετρο του Θάνου μια φιγούρα του Καραγκιόζη.  [δημοσιεύτηκε στις 31.05.2014]

5. Φθινοπωρινή βροχή

Οι πρώτες σταγόνες της βροχής 

πότισαν τα χαρτιά των ποιημάτων

Έτρεξε το μελάνι, άπλωσαν τα γράμματα.

Άλλαξαν την ημερομηνία. 

Ταξίδεψαν οι λέξεις ξανά στο παρελθόν

Έγινε ο ξένος εραστής

τα φιλιά πάθος

Έγινε η απουσία οδυνηρή

η σκέψη αγκαλιά

Έγινε η αγάπη έρωτας. [δημοσιεύτηκε στις 18.10.2014]

υγ. Αν τα γεγονότα αντιστέκoνται στη ρητορεία των ιδεολογημάτων και στις βεβαιότητες των ερμηνευτικών σχημάτων, η πολιτική μπορεί ακόμα να είναι ένα κλειδί μαγικό... 

[δημοσιεύτηκε στις 23.08.2014]