[...]Πήραμε το τραίνο εκείνη τη
φορά. Είχαμε χρόνο, μια εξεταστική, η διαδρομή ήταν πανέμορφη και είμασταν
μαζί. Θεσσαλονίκη - Φλώρινα με μιαν αγάπη γυάλινη[...] Θα την θυμάμαι
πάντοτε. Ήταν Εκείνη που με ρώτησε αν ήθελα να ξέρω, βρισκόμαστε ήδη στο δρόμο
της επιστροφής, και στο δικό μου "ναι", μου απάντησε: "πέθανε
ο κυρ-Νίκος"...
Μόνο η παρουσία της, τα χείλη της, μπόρεσαν να μετριάσουν
τον πόνο που ένοιωσα... Η αγκαλιά της μέχρι τη Σαλονίκη.
Μα, όταν έφτασα στην
Αθήνα κατάλαβα πόσο μόνος είσαι απέναντι στον θάνατο.
Φλώρινα 1988-Ηράκλειο 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου