Τα δεύτερα, δικά μου! [21.06.2015]

Σπείρα

Αποσυνάγωγοι και μόνοι
 
εγκαταλείψαμε το δρόμο
εγκαταλείψαμε το σώμα
γίναμε ξένοι όλο και πιο ξένοι
ώσπου 

στα ίδια λάθη πέφτοντας ξανά
εκφυλίσαμε σε κουκίδα
 

τη σπείρα 

που ζηλεύαμε μια ολόκληρη ζωή.

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ [21.06.2015]

1. Μια ατάκα έριξε στην πιάτσα για αυτό το Σαββατοκύριακο. Ο Υπουργός Πολιτισμού, γύρισε πίσω του και είδε το φως από την Μεγάλη Ιδέα.  "Η Ελλάδα ήταν 200 χρόνια με δραχμή και μεγαλούργησε",  δήλωσε σε συνέντευξή του στην "εφημερίδα των συνακτών"...  

Ας θυμηθούμε τι συνέβαινε 120 πριν χρόνια στον ίδιο τούτο τόπο με την ίδρυση της Εθνικής Εταιρείας.... "To 1893 σαν συνέπεια του συνεχόμενου δανεισμού, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Τα επόμενα χρόνια με την πολιτική αστάθεια που ακολούθησε, επήλθε μία εθνική κατάθλιψη. Αυτό είχε σαν συνέπεια στο εσωτερικό τόσο στην πολιτική όσο και στον δημόσιο λόγο να επικρατήσουν οι δυνάμεις του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Αυτοί υπόσχονταν επίλυση όλων των εθνικών προβλημάτων και ανόρθωση της οικονομίας. Χωρίς κανένα όμως σχέδιο.

Έτσι το 1895 δημιουργείται η Εθνική Εταιρεία η οποία αποτελείται από Έλληνες αξιωματικούς. Εξερχόμενη των ορίων της λογικής και της πραγματικότητας, έπαιξε τελικά ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο και χαρακτηρίζεται πολιτική εκτροπή για τον τόπο".

2. Ανορθόγραφος υπάνθρωπος. Βουλευτής των ΑΝΕΛ - απλή συνωνυμία με τον πρόεδρο Καμμένο, μην πάει το μυαλό σας σε οικογενειοκρατία. Βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Την ίδια στιγμή κάποιοι αριστεροί διανοούμενοι -κοιτούν πάντα προς την άλλη μεριά και γράφουν τους φόβους τους για εθνικό διχασμό. 

3. "Αριστερή Καρφίτσα".  Αντισυγκέντρωση τη Δευτέρα στο Σύνταγμα προτείνουν κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω να επικρατήσουν οι όποιες λογικές φωνές και να μη βρεθούμε μπροστά σε σκηνές του παρελθόντος. Δεν είμαι αισιόδοξος, το σύνθημα "ή εμείς ή οι άλλοι" δεν είναι δικό μου. Αν τελικά επιλέξουν να κατέβουν τότε η πλατεία κάτι θα θυμίζει από τις συγκεντρώσεις "αγανακτισμένων πολιτών" -παρακρατικών στη Θεσσαλονίκη πριν τη δολοφονία του Λαμπράκη.

4. Ψάχνω τις απαντήσεις μέσα στις πράξεις μου. Θα τις βρω. Δικαιούμαι άλλωστε κι εγώ μια βεβαιότητα. Εσύ, μιλάς πάλι πολύ. Φοβάμαι πως ξεχνάς, αν κάτι έμαθες ποτέ. Θα την βρω την απάντηση. Με νέους φίλους θα την μοιραστώ. Εσύ, τώρα, δεν μπορείς να  ακούσεις. Αν το θελήσεις, ξέρεις. Τέλος, τις ερωτήσεις θα κρατήσω κι αυτή τη φορά. Πάντα τις κρατώ. 

5. Είναι όλοι τους αθώοι. Νόμιμοι.  Ακέραιοι. Τόσο προκλητικοί...

ΥΓ.  

Πρόσωπο

λαμπερό βέλος

σκίζει την πραγματικότητα