Μένουμε ή εμμένουμε;

γράφει η Γεωργία Καρβουνάκη

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να μη μου φαίνεται αλλά πολύ τό ’χω κουράσει (το μυαλό μου, βεβαίως) από τότε που κάνω μικρές προσπάθειες να επανενταχθώ στο κοινωνικό μου δίκτυο, από το οποίο απείχα λόγω άλλων υποχρεώσεων. Προσπαθώ, δηλαδή, να καταλάβω ποιοι ακριβώς συσχετισμοί άλλαξαν όσο έλειπα ή όσο ήμουν περιστασιακός χρήστης. Η αποσπασματική αντίληψη για τις τάσεις στην κοινωνία και την πολιτική δεν μου επιτρέπουν ούτε καν να ασκήσω το κοινωνικό μου δικαίωμα, αυτό του like, αφού δεν ξέρω αν είναι καλό τώρα αυτό που βλέπω ή κακό. Διότι την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας κανένα σοβαρό κόμμα δεν την απέρριπτε, απ’ όσο θυμάμαι κι αυτό είναι που με μπερδεύει.

Γενικώς, πέραν κάποιων ήσσονος σημασίας “υποτάσεων”, κυριαρχούν δυο τάσεις: “Μένουμε Ευρώπη” είναι η μια αλλά για την άλλη δεν έχω καταλάβει ακριβώς αν είναι “Δεν μένουμε Ευρώπη” ή αν, απλά, θέλει να πάει κόντρα  στη “Μένουμε”. Υπάρχουν και οι “Πηγαινοερχόμαστε όποτε μας βολεύει”, “Φεύγουμε για να μάθετε”, “Μένουμε θέλετε δε θέλετε”, “Δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω”, “Εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση είναι εκεί”.

Λοιδορούν οι μεν, χλευάζουν οι  δε, βρίζουν όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά και θεωρούν ότι κατέχουν τη Θεία γνώση που προσπαθούν να την περάσουν στους άλλους με τη μέθοδο της μεταμόσχευσης, της καταβολάδας, της εμφύτευσης, όπως, τέλος πάντων δύναται ο πάσα εις. Γενικώς οι συνδυασμοί άπειροι κι εγώ στη μέση να μην ξέρω τι να κάνω για να είμαι ένα μέλος της διαδικτυακής κοινωνίας που θα χαίρω εκτιμήσεως από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων με τους οποίους καθημερινά αλληλεπιδρώ και κάποιοι είναι και πραγματικά καλοί φίλοι.

Βάζεις like στον “Μένουμε” σου κρατά μούτρα ο “Δεν μένουμε” και το αντίθετο. Έτσι ,θα κυκλοφορώ στους τοίχους και στις ρούγες; Φτάνει που κάποια φίλη μου έκοψε την καλημέρα γιατί εγώ εξακολουθώ να λέω καλημέρα στον φίλο που εκφέρει διαφορετική πολιτική άποψη από τη δική της. Ναι, ναι! Ο φασισμός έχει πολλά δημοκρατικά πρόσωπα, μεμονωμένα θέλω να πιστεύω.

Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μας ακριβώς αλλά το αν τόσο οι μεν όσο και οι δε συνειδητοποιούν, συνειδητοποιούμε καλύτερα, μαζί κι εγώ, το ότι η όποια απόφαση τραβάει μαζί της σοβαρά παρελκόμενα. Διότι, μάγκες μου, αν «Μείνουμε Ευρώπη» πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη σκέψη μας και να ευθυγραμμιστούμε με πολιτικές που πλέον δεν θα κάνουν τα στραβά μάτια στα ελληνικά ήθη και έθιμα που μας οδήγησαν σ’ αυτό το χάλι. Κι αν φύγουμε πάλι θα πάμε έναν αιώνα πίσω, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και την κοινωνία μας.

Κι όσο συνεχίζουμε έτσι, το “Μένουμε Ευρώπη” θα το πουν οριστικά και κυριολεκτικά τα παιδιά μας, ενώ εμείς, μερικά εκατομμύρια γέροι, θα “Μένουμε Μόνοι” να αναμασάμε τις εμμονές μας στα κοινωνικά δίκτυα.

Πρώτη δημοσίευση cretalive.gr  Αναδημοσιεύεται εδώ με την άδεια της αρθρογράφου.