[...]Κούρασαν
το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό
άνθρωποι,
ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου.
Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.
Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του
Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ...
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
1. Αντέγραφε για να νοιώσει τη μαγεία της έκφρασης ή και από αφροσύνη του μεγέθους του ποιήματα σε λευκές σελίδες. Ενίοτε, αυτά τα σημειώματα των "ξένων", έπαιρναν και συναντούσαν το μοναχικό δρόμο των δικών του προσώπων. Ένοιωθε έτσι να σμίγει ξεχασμένα απογεύματα με το φως.
Α.ΣΤΕΓΟΣ [01.03.2015]
1. Αντέγραφε για να νοιώσει τη μαγεία της έκφρασης ή και από αφροσύνη του μεγέθους του ποιήματα σε λευκές σελίδες. Ενίοτε, αυτά τα σημειώματα των "ξένων", έπαιρναν και συναντούσαν το μοναχικό δρόμο των δικών του προσώπων. Ένοιωθε έτσι να σμίγει ξεχασμένα απογεύματα με το φως.
Έστελνε τα μικρά αυτά σημειώματα χωρίς να περιμένει
απάντησεις. Άλλοτε τις έγραφε ο ίδιος για να εξασκήσει τον εαυτό του
στην μοναξιά. Μα κάθε φορά που ο ταχυδρόμος τον επισκεφτόταν
στο δωμάτιο του ακουγόταν μουσικές:
Θα σε περιμένω
Θα σε περιμένω ως το τέλος του δρόμου
έστω, ως το τέλος του δικού μου δρόμου
θα σε περιμένω.
Οι υπερβολές δεν σου άρεσαν ποτέ. Δήμος Αργυράκης
2. Ήταν ακόμη καλοκαίρι, τα παράθυρα του σπιτιού ήταν όλα ανοικτά και εμείς καθόμασταν συνήθως στη βεράντα. Ο νυχτερινός επισκέπτης ήταν επίμονος. Γνώριζε την αντίδρασή μου, αλλά ερχόταν πάντοτε την ορισμένη ώρα. Με μιλιά ανθρώπου έλεγε τα μελλούμενα. Ζούσα τότε, έναν γήινο έρωτα και είχα ξεχάσει το αύριο. Έκανα φασαρία και με μια δυνατή φωνή έδιωχνα το πουλί.
Σε θυμάμαι να μένεις στη δική σου πλευρά. Αργότερα, μέσα στην νύχτα, κάτω από την αγάπη μας, ρωτούσες "μα δεν θέλεις να ξέρεις το αύριο...". Μονότονη η απάντησή μου "να το ζω μαζί σου".
Τώρα, τώρα που έφυγες, το πουλί δεν ήρθε ποτέ ξανά.
3. Στην μεγάλη πλατεία κατέβαινε κάθε απόγευμα στις έξι. Το μπαρ Journal άνοιγε και ο Π., θαμώνας από τις πρώτες μέρες, έπαιρνε τη θέση του μπροστά στα παράθυρα. Η ανάγνωση των απογευματινών εφημερίδων συνόδευε τα πρώτα του ποτά. Την Unita, συνδρομητής από χρόνια, την είχε διαβάσει με τους πρωινούς του espresso. Ο κόσμος λιγοστός. Οι επώνυμοι πελάτες του μπαρ ήταν ήδη στα γραφεία τους. Οι συντάκτες ύλης αλλά και οι αρθρογράφοι ετοίμαζαν τα θέματα της επόμενης έκδοσης. Ο ίδιος είχε την υποχρέωση δύο κείμενων το μήνα. Έγραφε από απόσταση. Η καθημερινότητα τον απασχολούσε αποσπασματικά. Ο έρωτας και ο θάνατος περνούσαν σε όλα του τα γραπτά.
Η Χ. ξόδευε τη ζωή της σε ταξίδια, διακοπές, εφήμερες σχέσεις, μνήμες και νοσταλγία. Ένας γάμος, μια κόρη και μια διαγραφή ήταν η συλλογή της την τελευταία δεκαετία. Ο γάμος διαλύθηκε, η μικρή μεγαλώνει χωρίς την φυσική παρουσία του πατέρα της, και η διαγραφή ήταν μια λύτρωση. Η αναζήτηση παλαιών σπιρτόκουτων πήρε κεντρική θέση στην καθημερινότητά της. Τακτοποίησε το γραφείο της, απέσυρε όλα τα όργανα γραφής, που είχαν στοιχειώσει το παρελθόν της, τα χαρτιά, τα λεξικά και τους φακέλους... Σε ξύλινες προθήκες τοποθετούσε κάθε νέο της απόκτημα. Κουτιά του "Ελληνικού Μονοπωλίου" φόρτωναν τώρα το μικρό της διαμέρισμα.
4. Ξύπνησε και σήμερα πολύ αργά. Κάθε βράδυ παλεύει με τον ύπνο του. Μπήκε στο μπάνιο. Άλλοι από την έλλειψη νικοτίνης ξυπνούν, εκείνος το ζεστό, το καυτό νερό αποζητά. Το κορμί του καθαρό.
Τότε, τι έξυνε πάλι όλη τη νύχτα;
5. Συμφωνία εραστών
Μικρή ιστορία έρωτα
χωρίς τέλος
ζεις με κάποιον που μου μοιάζει ελάχιστα
υγ. Δεν είχαν τίποτα άλλο να μοιραστούν παρά μόνο την νύχτα.
Σε θυμάμαι να μένεις στη δική σου πλευρά. Αργότερα, μέσα στην νύχτα, κάτω από την αγάπη μας, ρωτούσες "μα δεν θέλεις να ξέρεις το αύριο...". Μονότονη η απάντησή μου "να το ζω μαζί σου".
Τώρα, τώρα που έφυγες, το πουλί δεν ήρθε ποτέ ξανά.
3. Στην μεγάλη πλατεία κατέβαινε κάθε απόγευμα στις έξι. Το μπαρ Journal άνοιγε και ο Π., θαμώνας από τις πρώτες μέρες, έπαιρνε τη θέση του μπροστά στα παράθυρα. Η ανάγνωση των απογευματινών εφημερίδων συνόδευε τα πρώτα του ποτά. Την Unita, συνδρομητής από χρόνια, την είχε διαβάσει με τους πρωινούς του espresso. Ο κόσμος λιγοστός. Οι επώνυμοι πελάτες του μπαρ ήταν ήδη στα γραφεία τους. Οι συντάκτες ύλης αλλά και οι αρθρογράφοι ετοίμαζαν τα θέματα της επόμενης έκδοσης. Ο ίδιος είχε την υποχρέωση δύο κείμενων το μήνα. Έγραφε από απόσταση. Η καθημερινότητα τον απασχολούσε αποσπασματικά. Ο έρωτας και ο θάνατος περνούσαν σε όλα του τα γραπτά.
Η Χ. ξόδευε τη ζωή της σε ταξίδια, διακοπές, εφήμερες σχέσεις, μνήμες και νοσταλγία. Ένας γάμος, μια κόρη και μια διαγραφή ήταν η συλλογή της την τελευταία δεκαετία. Ο γάμος διαλύθηκε, η μικρή μεγαλώνει χωρίς την φυσική παρουσία του πατέρα της, και η διαγραφή ήταν μια λύτρωση. Η αναζήτηση παλαιών σπιρτόκουτων πήρε κεντρική θέση στην καθημερινότητά της. Τακτοποίησε το γραφείο της, απέσυρε όλα τα όργανα γραφής, που είχαν στοιχειώσει το παρελθόν της, τα χαρτιά, τα λεξικά και τους φακέλους... Σε ξύλινες προθήκες τοποθετούσε κάθε νέο της απόκτημα. Κουτιά του "Ελληνικού Μονοπωλίου" φόρτωναν τώρα το μικρό της διαμέρισμα.
4. Ξύπνησε και σήμερα πολύ αργά. Κάθε βράδυ παλεύει με τον ύπνο του. Μπήκε στο μπάνιο. Άλλοι από την έλλειψη νικοτίνης ξυπνούν, εκείνος το ζεστό, το καυτό νερό αποζητά. Το κορμί του καθαρό.
Τότε, τι έξυνε πάλι όλη τη νύχτα;
5. Συμφωνία εραστών
Μικρή ιστορία έρωτα
χωρίς τέλος
ζεις με κάποιον που μου μοιάζει ελάχιστα
υγ. Δεν είχαν τίποτα άλλο να μοιραστούν παρά μόνο την νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου