Τα δεύτερα, δικά μου! [22.03.2015]

[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό άνθρωποι, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου. Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.  Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ... 

 

ΥΓ1. Με υπότιτλο "Βόλτες στην πόλη" 

ΥΓ2. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

  

Α.ΣΤΕΓΟΣ [22.03.2015]

1. Το χρώμα της πόλης: ροζ – μωβ «Το Ηράκλειο είναι μια άσχημη πόλη ». « Αυτή η πόλη δεν θα φτιάξει ποτέ…». Δύο φράσεις που ακούγονται συχνά. Δύο φράσεις που ίσως κάποτε  τις έχομε και οι ίδιοι γράψει. Δύο φράσεις που είναι η μισή αλήθεια. Έχει ασχήμιες η πόλη, μα δεν είναι άσχημη. Έχει ελλείψεις, ίσως και ελλείμματα μα είναι μια πόλη ζωντανή. Μια βόλτα στα στενά της θα φανερώσει ταυτόχρονα την εγκατάλειψη μα και τις δυνατότητες.   Οι παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων  άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την επιφάνειά της. Με αδυναμίες και αβλεψίες. Ίσως, και αυτό είναι το κυριότερο, χωρίς να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο σχεδιασμό που να αποδώσει ταυτότητα. Ίσως πάλι, κάποιες από τις παρεμβάσεις να καταστρέφουν κομμάτια της ιστορικότητας της πόλης, υπερασπιζόμενες νέα συμφέροντα…

Η σημερινή δημοτική αρχή, απαλλαγμένη από κομματικές ή άλλες δεσμεύσεις επιχειρεί να αποδώσει ήθος. Να αγγίξει το βάθος των προβλημάτων, να καθαρίζει την πληγή, να επουλώσει χρόνια τραύματα. 

 

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά περπατώντας στην "νέα" Λ. Πλαστήρα. Οι κουτσουπιές άνθισαν και φέτος. Έτσι θα έγραφε ο ποιητής τον στ ίχο του, αν τύχαινε να περπατήσει αυτόν τον δρόμο. Τα δέντρα, τα περισσότερα δέντρα, άντεξαν στην καταπόνηση των έργων και χαρίζουν στον κάθε διαβάτη, το μοναδικό τους χρώμα. Η καθημερινή μου βόλτα με γαληνεύει.  Παίρνω μαζί μου το ροζ- μωβ των ανθισμένων κουτσουπιών και κάθως κουβεντιάζω με τον εαυτό μου, γράφω  «Το Ηράκλειο είναι μια πόλη με όμορφες γωνιές».

ΥΓ. για τα δέντρα εκείνα που πέθαναν κάτω από το βάρος ανθρώπινων παρεμβάσεων πιστεύω να φροντίσει η άξια υπηρεσία πρασίνου του Δήμου. 

2. Μια βόλτα στην πόλη… [στα μεγάλα παιδιά που χάνονται στ` ασήμαντα… Επιμένω να σκέφτομαι και να αναζητώ απαντήσεις στα δικά μου ερωτήματα. Αλήθεια τι θα κάνατε αν είχατε…να ξοδέψετε 53 λεπτά; Πριν απαντήσετε… «ακούστε» τον Μικρό Πρίγκιπα ]:

Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Καλημέρα, είπε ο έμπορος.
Πουλούσε κάτι τελειοποιημένα χάπια που καταπραΰνουν  τη δίψα. Παίρνεις ένα τη βδομάδα και δεν αισθάνεσαι  πια την ανάγκη να πιείς νερό.
- Γιατί τα πουλάς αυτά ; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
- Κάνουν μεγάλη οικονομία χρόνου, είπε ο έμπορος. Έγιναν υπολογισμοί από τους ειδικούς. Γλιτώνεις πενήντα τρία λεπτά τη βδομάδα.
- Και τι τα κάνουν αυτά τα πενήντα τρία λεπτά:
- Τα κάνεις ό,τι θες...
"Εγώ", είπε μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, "αν είχα πενήντα τρία λεπτά να ξοδέψω, θα πήγαινα με το πάσο μου περπατηχτός σε μια δροσερή βρύση..."

Antoine de Saint-Exupery "Ο Μικρός Πρίγκιπας", εκδόσεις Ηριδανός, μετάφραση Στρατής Τσίρκας.

3. Γράφω κάτι, σκέφτομαι κάτι άλλο. Θέλω να γράψω, ψάχνω τις λέξεις, μαγεμένος δυό αμμόλοφους κοιτώ. Έχω βέβαι και τις μοναδικέςμου στιγμές. Στιγμές που διαφέρουν σημαντικά από τις συνηθισμένες. Βγαίνουν οι στίχοι όπως ζω. Είσαι η κοιλάδα μου, μα αγαπώ τα δύσβατα μονοπάτια. Ούτε βουνό, ούτε θάλασσα. 
Όταν λείπεις...
Πρώτη συνάντηση. 
Τελευταίος χαιρετισμός. Τα δυό πεζοδρόμια της ζωής ή τέλος πάντων αυτής της κοινής μας ζωής. 
Θυμάμαι πάντα το χαμόγελό σου. Μέσα του χωράει και το δικό μου γέλιο. Το πικρό των χρόνων μου. Οι διαφορές μας. Όλοι ξέρουν τι κάνω. Διαβάζω, γράφω, πίνω. Προσπαθώ, με δυσκολία και επίγνωση, να κρατώ αυτή τη σειρά. Το δωμάτιο μου μυρίζει καπνό. Τα χείλη σου νοσταλγία.
Εσύ! 
Στην απουσία. 
Θα επιστρέψεις. Θα είναι χειμώνας. Μικρές ιστορίες έρωτα έζησες  με  κάποιους που μου μοιάζουν ελάχιστα.

4. Μα να ξεχάσω να πάρω καπνό. Την πάτησα. Αυτή η καπνοσακούλα φταίει. Μοιάζει γεμάτη μα δεν είναι. Αυτή φταίει, όχι το άδειο μου κεφάλι. Να ντυθώ ή να στρίψω τσουκνίδα που έχω για βραστάρι;  Βγαίνω από το σπίτι και πέφτω πάνω του. Όλοι οι χαφιέδες την ίδια φάτσα έχουν. Δεν του δίνω καμιά σημασία, τον προσπερνώ και τραβώ για το περίπτερο. 
"Καπνό και εφημερίδα, κυρ Θανάση! Και γρήγορα σε παρακαλώ. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου!" Το σκέφτηκα στη στιγμή και θα το κάνω. Θα του βγάλω το λάδι σήμερα. "Θα σε πάω μια βόλτα όλη δική σου. Σε όλη την πόλη, μαλάκα, να δω τι θα γράψεις στην αναφορά σου".
Ξεκινώ από μέρη γνωστά. Καμιά κουβέντα με κανέναν. Γρήγορος και σταθερός βηματισμός. "Αυτόν να ξεκάνω, όχι εμένα". Φεύγω από τα μαρκαρισμένα σημεία. Φίλοι με βλέπουν, δεν μιλούν, καταλαβαίνουν. Σταματώ απότομα. Στρίβω ένα τσιγάρο. "Τρίφυλλο θα το κάνω και θα του το δείξω...". Ας γράψει ότι θέλει. Σταματά κι αυτός. Απροετοίμαστος σήμερα. Ούτε εφημερίδα δεν κρατά.
Το παράθυρο της Μαρίας είναι ανοικτό. Όσες φορές κιαν την δεις η ομορφιά σε συνεπαίρνει. Χάρμα! Η ομορφιά σε ταξιδεύει. "Έλα, άμα σου βαστάει!". Τι να σημειώσει άραγε;  Φεύγω! Να μην την μαρκάρει κι αυτήν. Να μην την μπλέξω στην ιστορία. Μα άξιζε η στάση. 
Δυό βήματα κάνω κι ακούω το όνομά μου. Γυρνώ τα πίσω.  "Για σένα", μου λέει και μια γαρδένια πέφτει στα πόδια μου. 
Με την νυχτικιά είναι ακόμα. 
Κι ο χαφιές αποσβολωμένος. 

5. ΚΑΤΑΘΕΣΗ

Ο έρωτας έλαμπε στο πρόσωπο της

Φώτιζε  κάθε στιγμή

Το πρόσωπο της έλαμπε πιο δυνατά από τον έρωτα

Φώτιζε τη στιγμή της απόλυτης ηδονής

την αέναη στιγμή της κορύφωσης

Βυθισμένος 

στη σχισμή του στήθους της  

απόδιωχνα τη λάμψη· 

φοβισμένος επέστρεφα σε ανήλια δωμάτια …

Χρόνια είχαν μείνει τα παράθυρα κλειστά και η παλιά πόρτα είχε βαρύνει από την ακινησία της. Τα αρώματα του κήπου έχουν χαθεί,  ο κηπουρός πέθανε πριν δέκα χρόνια και κανείς δεν νοιάστηκε για το λευκό γιασεμί της αυλής …

Μέσα στην αδυναμία μου να επιδιορθώσω το παρελθόν  

Θέλησα να ανοίξω το ερειπωμένο σπίτι   

Να δεξιωθώ τους νέους μου φίλους για τελευταία φορά

Θέλησα,  μέσα στην αμηχανία του παρόντος,   

Να ανοίξω...

Έφυγα χωρίς αποσκευές
Ταξίδι στα μάτια της.

Τώρα!  Χωρίς γυρισμό

Στα υγρά της μάτια μαζεύω δροσιές για την έρημο της μοναξιάς...

υγ. Είναι όλοι αθώοι. Νόμιμοι. Ακέραιοι. Τόσο προκλητικοί...


σημείωση
Φωτογραφία της Jordan Tiberio