[...]Κούρασαν
το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος μια πόλη, δυό
άνθρωποι,
ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Τα μάτια σου.
Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.
Κράτησα βέβαια, και σημεία αναφοράς. Τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του
Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ...
Α.ΣΤΕΓΟΣ [08.03.2015]
1. Δυό φράσεις για 365 χαμένες μέρες. Αντιγράφω 18 χρόνια μετά, από ατομικό βιβλιάριο: 27.03.97: "Διαγράφεται της δυνάμεως των οπλιτών του 541 ΤΕ λόγω οριστικής απόλυσης δυνάμει της υπ`αριθ....." Τέλος! Μια "σειρά" μετά τα Ίμια βρέθηκα σε έναν τρόπο έτοιμο για πόλεμο.
365 μέρες χαμένη επιταγή... Κόρινθος στην αρχή, φύλλο πορείας για την
Ρόδο, η μοναδική συνέχεια. Δεν θέλησα να προσαρμοστώ και δεν το
έκανα. Μόνο που η αρχική μου συναίνεση είχε όλα τα στοιχεία μιας
παράστασης. Με εμένα κομπάρσο και με κείμενο κακό.
"Εκπαιδεύτηκα", έκανα βολές, με εξαιρετική επιτυχία για "γυαλάκια", επάνδρωσα αρκετές φορές τον χώρο ευθύνης
του Λόχου μου στις θαυμάσιες παραλίες του νησιού. Δέχθηκα μαθήματα
κολύμβησης, κατά διαταγή, από έναν συνομήλικό μου γιατρό. Παρηγοριά; Ήμασταν η "σειρά " των τριάντα και κάτι. Έτσι τουλάχιστον, όταν κουβεντιάζαμε υπάρχαν κοινά στοιχεία. Κάτι μας ένωνε και μας κρατούσε. Άσκησα δε, με "ιδιαίτερο ζήλο" τα καθήκοντα του
επιλοχία, είχα πάντοτε τακτικό το γραφείο του Λοχαγού και καθαρογραμμένα
τα βιβλία του Λόχου...
Έγραφα συχνά. Στην βιβλιοθήκη του Κέντρου, στο Τάγμα, στις ασκήσεις
μέσα στην σκηνή. Πολλά γράμματα στην Μ., στην μητέρα μου, δυό
γράμματα στον σύντροφό μου, που δεν τα απάντησε, ένα κειμενάκι για την
στήλη "Φαντάρε που πας" της "Ε". Έγραφα συνέχεια, μόλις
έκλεβα χρόνο από τον ύπνο μου. Ποτέ από την υπηρεσία!! Έγραφα.
ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ
Μικρά αποσπάσματα κρατώ
Μια ζωή πλανιέται γύρω
Ρυθμοί προκάτ, αδιάφορες πορείες πέρασαν.
Γυρνώ μέσα μου
Τώρα
Στην εσωτερική αναμέτρηση
Αναζητώ συνεχώς
Την αλήθεια και την απόρριψη.[Κόρινθος, 21.04.96]
ΘΗΤΕΙΑ
Ευθείες γραμμές
Αποκοτιά
Αποσπάσματα
Θρύψαλα
Περίπολα
Πρόστυχοι και μόνο « άντρες »
Η ζωή μες στο ψέμα .
Η ζωή δίχως το ψέμα . [Αφάντου Ρόδος, 07.02.97]
2. Ο δρόμος των λέξεων
Ο δρόμος,
η κίνηση, η πορεία, η αλληλουχία, η διαδοχή,
ο δρόμος των λέξεων,
των πρώτων, των εφηβικών, των ύστερων, των τελευταίων,
ο δρόμος των λέξεων
αναιρεί τον χρόνο.
Πλησιάζει,
αγκαλιάζει την μνήμη.
Ο δρόμος των λέξεων
αναμετριέται με τον Θάνατο
Σε αγώνα αμφίρροπο.
3. Τα χρώματα μου χυμένα έξω από την παλέτα διασκορπίζονται ανάκατα στο χείλος της ζωής. Παρασύρονται, συνωθούνται, εξαϋλώνονται. Καπνίζω. Στέλνω σήματα καπνού σε χαρτί περιτυλίγματος χρώματος μπλε. Μια ενυπόγραφη φωτογραφία, πάντα μιας άλλης παρελθούσης εποχής, κουνημένη από το χρόνο του πραγματικού, το βάθος της μνήμης, τέσσερις μετακομίσεις ονείρων. Συγκολλητική ύλη, να κολλήσεις το όνειρο σου και να το επιστρέψεις αυθημερόν στο παρόν. Φοβούνται τα όνειρα μόνα στο χάος του μέλλοντα σου. Στις μουντζούρες του χθες; Θέλησα ακόμα την απώλεια να στείλω, μα δεν μπόρεσα. Μάτωσα, προσπάθησα, βασανιστικά, επίπονα- μα δεν μπόρεσα. Κοινά δαιμόνια την κράτησαν έξω από το προτεινόμενο σχήμα της λύπης.
4.Αύριο θα κινήσουμε
Ετοιμάσου. Αύριο θα κινήσουμε. Μια χρόνια παράλυση μας κράτησε ακίνητους. Να φορέσεις ρούχα ελαφρά. Ευνοούν το πέταγμα. Η μυστική κρύπτη θα ανοίξει. Αύριο θα κινήσουμε. Ξεπερνάμε τα εμπόδια, την απώλεια, την νοσταλγία. Ξέρω τα σημάδια. Έχω τη δύναμη. Ξέρω που καθρεπτίζεται η αγάπη. Αύριο θα κινήσουμε.
5. Καθρέπτης
"Γέρασα απότομα", σκεφτόταν καθισμένος στην καρέκλα του κομμωτηρίου. Έβλεπε το πρόσωπό του στον καθρέπτη απέναντι. Είχε χρόνια να κόψει τα μαλλιά του. Το μαρτύριο θα έπαιρνε ώρα. Αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Μια παράμετρο που στην αλήθεια δεν την είχε σκεφτεί όταν αποφάσιζε να κουρευτεί.
υγ. Είναι νωρίς για πολλά πράγματα. Αλλά αργά για δάκρυα, Μυρτώ.
Μια ζωή πλανιέται γύρω
Ρυθμοί προκάτ, αδιάφορες πορείες πέρασαν.
Γυρνώ μέσα μου
Τώρα
Στην εσωτερική αναμέτρηση
Αναζητώ συνεχώς
Την αλήθεια και την απόρριψη.[Κόρινθος, 21.04.96]
ΘΗΤΕΙΑ
Ευθείες γραμμές
Αποκοτιά
Αποσπάσματα
Θρύψαλα
Περίπολα
Πρόστυχοι και μόνο « άντρες »
Η ζωή μες στο ψέμα .
Η ζωή δίχως το ψέμα . [Αφάντου Ρόδος, 07.02.97]
2. Ο δρόμος των λέξεων
Ο δρόμος,
η κίνηση, η πορεία, η αλληλουχία, η διαδοχή,
ο δρόμος των λέξεων,
των πρώτων, των εφηβικών, των ύστερων, των τελευταίων,
ο δρόμος των λέξεων
αναιρεί τον χρόνο.
Πλησιάζει,
αγκαλιάζει την μνήμη.
Ο δρόμος των λέξεων
αναμετριέται με τον Θάνατο
Σε αγώνα αμφίρροπο.
3. Τα χρώματα μου χυμένα έξω από την παλέτα διασκορπίζονται ανάκατα στο χείλος της ζωής. Παρασύρονται, συνωθούνται, εξαϋλώνονται. Καπνίζω. Στέλνω σήματα καπνού σε χαρτί περιτυλίγματος χρώματος μπλε. Μια ενυπόγραφη φωτογραφία, πάντα μιας άλλης παρελθούσης εποχής, κουνημένη από το χρόνο του πραγματικού, το βάθος της μνήμης, τέσσερις μετακομίσεις ονείρων. Συγκολλητική ύλη, να κολλήσεις το όνειρο σου και να το επιστρέψεις αυθημερόν στο παρόν. Φοβούνται τα όνειρα μόνα στο χάος του μέλλοντα σου. Στις μουντζούρες του χθες; Θέλησα ακόμα την απώλεια να στείλω, μα δεν μπόρεσα. Μάτωσα, προσπάθησα, βασανιστικά, επίπονα- μα δεν μπόρεσα. Κοινά δαιμόνια την κράτησαν έξω από το προτεινόμενο σχήμα της λύπης.
4.Αύριο θα κινήσουμε
Ετοιμάσου. Αύριο θα κινήσουμε. Μια χρόνια παράλυση μας κράτησε ακίνητους. Να φορέσεις ρούχα ελαφρά. Ευνοούν το πέταγμα. Η μυστική κρύπτη θα ανοίξει. Αύριο θα κινήσουμε. Ξεπερνάμε τα εμπόδια, την απώλεια, την νοσταλγία. Ξέρω τα σημάδια. Έχω τη δύναμη. Ξέρω που καθρεπτίζεται η αγάπη. Αύριο θα κινήσουμε.
5. Καθρέπτης
"Γέρασα απότομα", σκεφτόταν καθισμένος στην καρέκλα του κομμωτηρίου. Έβλεπε το πρόσωπό του στον καθρέπτη απέναντι. Είχε χρόνια να κόψει τα μαλλιά του. Το μαρτύριο θα έπαιρνε ώρα. Αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Μια παράμετρο που στην αλήθεια δεν την είχε σκεφτεί όταν αποφάσιζε να κουρευτεί.
υγ. Είναι νωρίς για πολλά πράγματα. Αλλά αργά για δάκρυα, Μυρτώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου