Μπροστά
σε κάθε νέο κίνδυνο στεκόμαστε με αμηχανία. Ο κίνδυνος προχωρεί,
εξαπλώνεται, αναπαράγεται, εδραιώνεται. Οι κινήσεις προστασίας είναι
κινήσεις πανικού... τα μέτρα προστασίας όταν εφαρμόζονται είναι αργά και
τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν ακυρώνουν τον αρχικό εισβολέα αλλά
πλήττουν...τις μέλισσες...
Για το σκαθάρι του φοίνικα γράφω και όχι για
την οικονομική...κρίση. Αν γυρίσουμε στο 2009 - να πιάσουμε το νήμα μιας
θλιβερής ιστορίας - και για τα όρια της Κρήτης τα πράγματα είχαν ήδη
εξελιχθεί στραβά... Σε σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα FREEVOX,
είχα σταθεί στην...ατιμωρησία των " υπευθύνων ". Ας το θυμηθούμε μαζί:
Εισαγόμενοι εχθροί - Έλληνες "υπεύθυνοι" ...
Το χθεσινό ενδεχόμενο είναι σήμερα πραγματικότητα.
Η έντονη ανησυχία είναι πια φόβος! Το κόκκινο σκαθάρι ( rhynochophous
ferrugineus) απειλεί το φοινικόδασος στο Βάϊ. Απειλεί να καταστρέψει
αυτό το μοναδικό σε ομορφιά τοπίο, τοπίο συνώνυμο με την Κρήτη ...
Η
αρχή του κακού έγινε το 2004, με την αθρόα εισαγωγή φοινίκων. Χιλιάδες
φοίνικες έφθασαν στην Ελλάδα από χώρες της Ε.Ε., αλλά και από την
Αίγυπτο, χωρίς όμως να συνοδεύονται από τα απαραίτητα φυτο-υγειονομικά
διαβατήρια ή να έχουν ελεγχθεί επιστάμενα από τις αρμόδιες Υγειονομικές
Υπηρεσίες.
Στα
πέντε χρόνια που έχουν ήδη παρέλθει από την εμφάνιση αυτού του
εισαγόμενου εχθρού όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι... Το κόστος για την κοπή,
το «πακετάρισμα» και την ταφή καθενός προσβεβλημένου δέντρου ανέρχεται
από 350 έως 800 ευρώ, μπορεί όμως να αποτρέψει κατά 90% την εξάπλωση του
φαινομένου.
Στις
τόσες ανακοινώσεις επιστημονικών φορέων, υγειονομικών υπηρεσιών,
επιστημόνων αλλά και στις επίσημες τοποθετήσεις του Κράτους... κανείς
δεν βρέθηκε να αποδώσει ευθύνες: Για την ανεύθυνη τότε, καταστροφική σήμερα εισαγωγή χιλιάδων φοινίκων. Ελπίζουμε
να το κάνει η Ε.Ε. - ο πρώτος έλεγχος έχει ήδη πραγματοποιηθεί - και
πέρα από τη σύσταση για την αμέλεια που ως χώρα έχομε επιδείξει, να
προχωρήσει και σε καταλογισμό ευθυνών ..." [FREEVOX τ.19 16-31.12.2009]
Σήμερα κάθε νέο στοιχείο ενισχύει τον αρχικό ισχυρισμό. Τα μέτρα αντιμετώπισης
-τοξικά εντομοκτόνα- εφαρμόζονται τόσο με καθυστέρηση όσο και με
τρόπο λαθεμένο και καταλήγουν σε ανεπανόρθωτη ζημιά εναντίον τεράστιων
πληθυσμών μελισσών. Η μελισσοκομία στην Ελλάδα κινδυνεύει από το
σκαθάρι του φοίνικα, για να θυμηθώ την πιο κοινή φράση περί της
πεταλούδας που...
"Ανεξέλεγκτοι ψεκασμοί με επικίνδυνα εντομοκτόνα διέλυσαν τη μελισσοκομία της Αττικής:
Περνά, περνά η μέλισσα; Στην Αττική το τελευταίο διάστημα δεν περνούν
δυστυχώς ούτε η μέλισσα ούτε τα μελισσόπουλα. Και αυτό λόγω της
«επέλασης» γεωργικών φαρμάκων που ψεκάζονται... αφειδώς και με
λανθασμένο τρόπο μέσα σε αστικές περιοχές για την αντιμετώπιση ενός
σκαθαριού που αποδεκατίζει τους φοίνικες, όπως καταγγέλλουν μελισσοκόμοι αλλά και επιστήμονες..." Ήδη από το 2011 ο καθηγητής Δημήτρης Μπριασούλης, σε άρθρο του, προειδοποιούσε για το πραγματικό "τίμημα της αίγλης"
Ας μου
επιτραπούν δυό προσωπικές αναφορές. Ως..."μαχόμενος" κηποτέχνης και
κατά την δεκαετία που άσκησα το επάγγελμα βρέθηκα παρά πολλές φορές
αντιμέτωπος με την επιθυμία πολλών να έχουν έναν κήπο με χλοοτάπητα και
φοίνικες. Όταν τους μιλούσα για την ανάγκη να στραφούμε " στα θαυμάσια είδη που μας προσφέρει η πλουσιότατη ελληνική χλωρίδα "
οι περισσότεροι με αντιμετώπισαν ως γραφικό. Εκείνοι που δέχτηκαν τις
συμβουλές μου, σήμερα πιστεύω ότι χαίρονται έναν κήπο ώριμο και
ενταγμένο στο φυσικό περιβάλλον.
Τέλος, όσο και αν η αυριανή εποχή - η
κάθε αυριανή εποχή - θα γεννά καλλιτέχνες και τεχνίτες, όπως η
προηγούμενη τους άξιους συντελεστές αυτού του τραγουδιού:
νέο τραγούδι δεν θα ακούσουμε. Η πράξη μας θα έχει αφανίσει τις μέλισσες.
Διαβάστε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου