Γάγγραινες στο σώμα του νησιού...

Με μια πυκνή συννεφιά και έναν καυτό νοτιά ξυπνήσαμε σήμερα. Ένας συνδυασμός -συνήθης για το νησί- που σου κόβει την ανάσα... Σηκώθηκε η μέρα και ο ήλιος πήρε τη θέση του, λαμπρός, φωτεινός, γλυκός. Προμήνυμα ενός καλοκαιριού που γοργά φτάνει... Εδώ δεν έχει Άνοιξη... 

Φροντίζουν κι οι άνθρωποι γι` αυτό. Δεν θα γράψω για την κλιματική αλλαγή. Για πράξεις ανθρώπινες γράφω που πυκνώνουν τα σύννεφα, που απλώνουν το μαύρο.

Πάνω από το Βενιζέλειο νοσοκομείο της πόλης η ατμόσφαιρα είναι βαριά. Ήδη από την Κυριακή του Πάσχα [των ορθοδόξων, των καθολικών], δεν μπορεί να "ξημερώσει". Η Αμάντα με πολλαπλά τραύματα από έκρηξη αυτοσχέδιου βαρελότου δίνει μια άνιση μάχη με τη ζωή της. Τον χειμώνα που μας πέρασε σχεδίασε και οργάνωσε με τον σύζυγό της και την κόρη τους διακοπές στην μαγευτική Σαντορίνη. Κανείς τουριστικός πράκτορας δεν τους ενημέρωσε για την συμμορία που δρα στο νησί, κατασκευάσει εκρηκτικά, βρίζοντας όλη την Μεγάλη Εβδομάδα των Χριστιανών, καταστρέφει σχέδια ανθρώπων, ευτελίζει τον Θεό που... πιστεύει, κόβει την κλωστή της ζωής. Κανείς τουριστικός οδηγός δεν γράφει γι` αυτά. Τα είδε, τα ένοιωσε από πρώτο χέρι, το βράδυ της Ανάστασης. Είδε την στιγμή να χάνεται, την ζωή της να τελειώνει. Σήμερα δίνει μια δύσκολη μάχη. Στοιχεία βελτίωσης υπάρχουν λένε τώρα οι γιατροί, αλλά οι δικοί της μας ζητούν να προσευχηθούμε για τον άνθρωπό τους. 

Ενώνω κι εγώ μια προσευχή -στον άγνωστό μου θεό. Θέλω να τα καταφέρει. Να ζήσει. Να σταθεί στα πόδια της, να αγκαλιάσει τον σύντροφό της, να κάνουν έρωτα. Να χαρεί την αγκαλιά της κόρης της και των φίλων της. Να μιλήσει -και να μην σταματήσει μέχρι τον φυσικό της θάνατο στα βαθιά γεράματα- για την τραγωδία που έζησε στην Ελλάδα: του φωτός, της φιλοξενίας, των εκρηκτικών. Να πείσει όλους τους συμπατριώτες της -άντρες και γυναίκες- να μην διανοηθούν ποτέ να επισκεφτούν τη χώρα μου. Υπάρχουν εδώ δυσλειτουργικοί άνθρωποι που ματαιώνουν σχέδια, επιθυμίες, καταργούν την ηδονή...

Υπάρχουν εδώ άνθρωποι που αφαιρούν την ζωή. "Άντρες" που φέρουν όπλο, προέκταση του πέους τους. Στον οικισμό Μυριοκέφαλα, στο αρχοντικό Ρέθυμνο, ένας τέτοιος ψευτόμαγκας αφαίρεσε τη ζωή του φίλου του, κατά τη διάρκεια του πασχαλινού τραπεζιού. Το απόλυτο μαύρο κυριαρχεί πάνω από το μικρό χωριό και θα καταδυναστεύει το υπόλοιπο της ζωής όλων των συγγενών, του κοριτσιού, των φίλων του θύματος. 

Για αυτούς τους "άντρες" της Κρήτης δεν γράφουν οι οδηγοί, δεν μιλούν οι πράκτορες. Ταπεινά κίνητρα τους οδηγούν... Να ζήσει η Αμερικανίδα φίλης μας να μιλήσει και για αυτό το τραγικό τέλος της ζωής ενός εικοσιπεντάχρονου νέου. 

Η εκτεταμένη οπλοκατοχή και οπλοχρησία είναι η μεγάλη ντροπή του νησιού μας. Οι νταήδες με τα μαύρα πουκάμισα είναι γάγγραινες στο σώμα του. Οι οικογενειάρχες που φουσκώνουν υπερηφάνεια όταν ο μικρός τους γιος πιάσει για πρώτη φορά όπλο είναι η καταδίκη του μέλλοντος. Είναι η καταστροφή του κοινού μας σπιτιού. Του δικού μου αγοριού που στα επτά του χρόνια μαθαίνει σκάκι, καράτε και μουσική...

Η πολιτεία οφείλει να εφαρμόσει ένα σχέδιο απόλυτης καταστολής. Να σπάζουν τα στεγανά, οι κουμπαριές, οι λαμογιές, τα αλισβερίσια. Να τιμωρεί παραδειγματικά όποιον φέρει, κατέχει, και χρησιμοποιεί όπλο. Να αναλάβει τις ευθύνες της. 

Η κοινωνία οφείλει να εφαρμόσει ένα σχέδιο απόλυτης απομόνωσης. Καμιά σχέση με όποιον φέρει, κατέχει και χρησιμοποιεί όπλο. Να είναι πλέον ανεπιθύμητοι. Κατάπτυστοι. Στην αρχή όσοι επιδιώξουμε την καταδίκη θα είμαστε μειοψηφία. Θέλει  κότσια μια τέτοια πράξη. Ας αναλάβει και η κοινωνία την δικής της ευθύνη. Να τους κόψει την καλημέρα. Να τους φέρει στο φως.

Θα τολμήσουμε; Τώρα! Όχι πάνω στον θρήνο του επόμενου θύματος... 

ΥΓ1. Θυμάμαι πάντα ότι ο Νίκος Κοεμτζής είχε τη φαλτσέτα -εκείνου του φονικού στην "Νεράϊδα"- στο αυτοκίνητο. Όχι πάνω του... 

ΥΓ2. Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας που γράφαμε για το ίδιο θέμα...

σημειώσεις: 

Διάβασα με μεγάλη προσοχή το σημερινό κομμάτι του Κώστα Μπογδανίδη. Η συμβολή των ΜΜΕ είναι καθοριστική. 

Ευχαριστώ τον καλό μου φίλο Κωστή Λουλάκη. Η προσέγγισή του με οδήγησε στην ιδέα του "σχεδίου απόλυτης καταστολής".

Στον ιστότοπο cretalive.gr  μπορείτε να δείτε ολοκληρωμένα ρεπορτάζ και για τα δύο θέματα.

Διαβάστε: 

Δημήτρης Α. Ξυριτάκης   Λ ό γ ω  τ ι μ ή ς   Ιστορίες κρητικής βεντέτας, εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2011