Σαν σήμερα...

για την ανάγκη η μνήμη να παραμένει ζωντανή, ικανή να πυροδοτεί τις καθημερινές αντιστάσεις απέναντι στους "φασισμούς" που μας καταδυναστεύουν... για την ανάταση... για την ανάσταση...

[από το εξαιρετικό ιστολόγιο Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι, το διήγημα του Χρίστου Ρουμελιωτάκη]:

Σαν σήμερα

 

XΤΥΠΗΣΕ την πόρ­τα με τον πα­λιό συν­θη­μα­τι­κό τρό­πο. Η πόρ­τα άνοι­ξε.

Τί ήρ­θες ε­δώ, δεν ξέ­ρεις πως έχω παι­δί, εί­πε. Κοί­τα­ξε δε­ξιά και αρι­στε­ρά, ψυ­χή, κι έ­βα­λε τα κλά­μα­τα.

Το ρα­δι­ό­φω­νο μέ­σα με­τέ­δι­δε εμ­βα­τή­ρια.

Τη μέ­ρα ε­κεί­νη το η­με­ρο­λό­γιο στον τοί­χο, με την παλιά ξυ­λο­γρα­φί­α του Τά­σου, έ­γρα­φε: Πα­ρα­σκευ­ή, 21 Α­πρι­λί­ου 1967.