Τελευταίο τσιγάρο...

Τον γνώρισα - τέτοιον  καιρό - πριν χρόνια στη Σαλονίκη. Σε συνεδρίαση κομματική. Διατηρούσε τότε το βιβλιοπωλείο ΘΥΜΕΛΗ. Επί πτυχίω φοιτητής στο πανεπιστήμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Σε κάθε μας συνάντηση με κυρίευε ένα "λαμπερό φως" [1]. Το δικό του! Με συγκινεί κάθε ανάμνηση από εκείνη την περίοδο της καθημερινής επαφής. Άπλωνε πάνω στο μικρό τραπέζι του βιβλιοπωλείου του,  ιδέες και αισθήματα, την αισιοδοξία  της καθαρής ματιάς του, έναν κόσμο "μύρια πλάσματα χρωματιστά". [2]

Θεωρώ εκείνα τα χρόνια πλούσια. Το πιο αληθινό πετράδι είναι η φιλία που μου προσέφερε ο Γιώργος. Σκέφτομαι -διαρκώς- εάν οι σημερινοί 25άρηδες θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τέτοιους ανθρώπους και να γευτούν στιγμές, τσίπουρο, ζωή. Η γνωριμία μαζί του σε καλεί στην προσπάθεια της συνέχειας. 

Το καλοκαίρι του `95 έγραψα [το]:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΓΑΡΟ

Στον Γ. Μήλια , που χειμωνιάτικα

βράδια μας διάβαζε Σαπφώ από το

αρχαίο κείμενο

Η ζωή του κύλησε, τον έκανε μούσκεμα.

Τελευταίο τσιγάρο ή πρώτο μετά από χρόνια και δύο λέξεις.

Κάλεσε

 -με γνώση των συνεπειών-

εκείνους που τον σκότωσαν, να αυτοκτονήσουν.

Εκείνος είχε επιλέξει έναν αργό θάνατο.

Έμαθα πολλά μαζί του. Όσο συνδέθηκα μαζί του, με τον τρόπο δύο φίλων, στην ίδια πόλη. Τις φορές που του έγραψα -δυό γράμματα- και δεν απάντησε. Διατηρούμε μια επαφή. Οι συναντήσεις μας αραιές ή σπάνιες. Όμως ο Γιώργος είναι παρών πάντοτε. Είναι εδώ. Το πρόσωπο της Αριστεράς, της Ποίησης, του Άλλου.  Συμπυκνώνει σε κάθε στιγμή απουσίας , την μέγιστη απώλεια.

Γράφει έτσι:

ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΙΧΟ

Με τον πρώτο στίχο του ποιήματος μου

Με την απλότητα εξ άλλου

Των τρόπων του θανάτου

Αφήρεσα ένα βράδυ

Την κεφαλήν του προσφιλούς πλησίον μου.

Το υπόλοιπον του σώματος

Το άφησα στην μπυραρία

Ποιητική αδεία.

Επιχειρώ δημόσια και διστακτικά να μιλήσω. Για πρόσωπα πολύ δικά μου, για τη φιλία που έχει πρόσωπο, για τον Γιώργο.  Για τον Γιώργο που μας χάρισε την ουσία λέξεων, χρωμάτων, επαφής.

Τον γνώρισα Μάη μήνα. Και έχουμε διαφορά είκοσι χρόνια.

Υ.Γ1 Ο Γ. Μήλιας γεννήθηκε στη Ραψάνη της Λάρισας το 1947. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος.

Υ.Γ2 Το ποίημα "ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΣΤΙΧΟ" από το περιοδικό νέα πορεία τ.54

 [1] & [2] στίχοι από ποιήματα του Γιώργου, περιοδικό το δέντρο τ.77-78 και τ.88

 

πίνακας του ποιητή Θεοτόκη Ζερβού


σημείωση:  
πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΠΥΞΙΔΑ, τχ.25,  Μάιος 2004