Άλλος κόσμος δεν υπάρχει -με αυτή την πεποίθηση- "αποχαιρετούμε" τους νεκρούς μας. Με μια και μόνο δέσμευση. Να θυμόμαστε τη ζωή τους.
Η Νόρα Αναγνωστάκη πέθανε εχθές- τελευταία μέρα του 2013- και κηδεύεται την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου, στις 2:30 μ.μ., στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.
Συλλυπητήρια στον γιό της Ανέστη και στους οικείους της.
Από τη συμμετοχή της στην αντιστασιακή έκδοση Δεκαοχτώ κείμενα, κατά τη διάρκεια της Χούντας [εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα, 1970], με τίτλο ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, απομονώνω δύο φράσεις:
..."Μέσα στα πολλά και περισπούδαστα βρήκα τούτη την παράδοξη σημείωση: "Στη χώρα των άλαλων θα άνθιζε η ποίηση των χειρονομιών κι η κριτική της θα ήταν κριτική παντομίμας". Τρία χρόνια δε είχα γράψει ούτε γραμμή κι είπα να κάνω τώρα μιαν απόπειρα. Είχα αποξενωθεί από χαρτιά, μολύβια, τυραννίες και απολαυές της εκφραστικής. Αισθανόμουν, ίσως απλοϊκά, ότι όλα αυτά ήταν άχρηστα, ασεβή και ανεπίτρεπτα, αφού δεν είχαμε ούτε το δικαίωμα της απλής ομιλίας.
...
"Σκέφτομαι πως τα έργα του χρέους, όπως και τα έργα φθοράς, ωριμάζουν αργά και είναι έργα ολόκληρης ζωής. Θέλησα να δείξω πως προσπάθησα. Έγραψα όσα έγραψα σαν μια απλή μαρτυρία αυτοκριτικής. Αυτή την ηττημένη χειρονομία του λόγου καταθέτω σήμερα, Γι` αύριο βλέπουμε".
ΥΓ. Χθες κηδέψαμε τον καλό μας σύντροφο, από τα χρόνια του ΚΚΕ Εσωτερικού, Χάρη Κομπολίτη.
Ανανέωση[02.01.2014] από το εξαιρετικό ιστολόγιο ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, το παρακάτω κείμενο: Νόρα Αναγνωστάκη: Ο ποιητής μου φορούσε κίτρινα πάνινα παπούτσια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου