Τα λουλούδια πρέπει να χαρίζονται το πρωί. Διατηρούν τη δροσιά τους, προσφέρονται φρέσκα. Ο νεαρός ανθοπώλης δεν κοπιάζει πολύ με τη συντήρησή τους, ο μεσήλικας πελάτης του με την αναπόληση της χθεσινής νύχτας.
Το πρωί λοιπόν, όταν η αυγή χαράζει, το φως διαχέεται πάνω στα λάθη. Η ωραία κοιμωμένη αφήνεται στο όνειρο της, ξυπνάει δίπλα σε ένα μπουκέτο.
Γράφω τώρα για την άδεια πόλη κάτω από τα θερμοκήπια. Ξένοι εργάτες δουλεύουν νυχθημερόν. Έχουν ζωή;
Ο μεσήλικας έχει ήδη πάρει το μπάνιο του και ετοιμάζεται να ντυθεί. Περιμένει πάντα το μικρό λουλούδι της γαζίας -δώρο του ανθοπώλη- για την μπουτονιέρα του.
Το ξενοδοχείο δεν είναι μακριά. Τα λουλούδια διατηρούν τη δροσιά τους. Κανείς δεν περιμένει τίποτα πια. Ούτε οι ξένοι ούτε η ερωμένη του.
Χάθηκαν όλα κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού. Στην ανυπαρξία αισθημάτων. Χάθηκαν κάτω από το βάρος ενός πλαδαρού σώματος.
Τα λουλούδια να χαρίζονται πάντα το πρωί από νεαρούς σε νεαρές. Μια αυστηρή πρόσκληση έρωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου