Τα δεύτερα, δικά μου! [02.01.2014]

Στο "Take Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 02.01.2014 ]

 

 

 

1. Ο δρόμος είναι πάντοτε μπροστά! Καλή δύναμη συνταξιδιώτες. Όσο στην επιφάνεια επιπλέουν φελλοί τόσο στο βάθος υπάρχουν φύτρες για το καινούργιο. Χρειάζεται κόπος και επιμονή. Σχέδιο και δουλειά. Σε δύσκολους καιρούς επιστρέφω στις ρίζες μου. Αντλώ μια αισιοδοξία, όπως το δέντρο αντλεί το νερό και την τροφή της ζωής του. Κ α λ ύ τ ε ρ η  χ ρ ο ν ι ά  τ ο  2 0 1 4 . 

 

 

 

2. Δημιουργοί στην πόλη. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να παρακολουθήσω όλη τη δραστηριότητα της πόλης αναζητώ ένα κομμάτι που με ενδιαφέρει. Νέοι και μεγαλύτεροι μουσικοί γράφουν και παίζουν εδώ στο Ηράκλειο. Βρίσκουν φιλόξενες μέρες σε μικρά, ζεστά και προσεγμένα μπαράκια. Ζωντανές εμφανίσεις, παρηγορητικές ώρες, νύχτες πολιτισμού. Οι μεγάλοι συνεχιστές της κρητικής παράδοσης ζουν και εργάζονται επίσης εδώ. Νέα σχήματα αξιοπρόσεχτα προβάλουν και καταξιώνονται. Μικρές θεατρικές ομάδες ανεβάζουν δύσκολα έργα. Μια κίνηση στο περιθώριο...

Ο δήμαρχος επέλεξε την...τραγουδίστρια Φουρέρια για τις φετεινές " εκδηλώσεις"  της πόλης. Αν είναι θέμα γούστου ας την ακούει στο σπίτι του ή έστω στο γραφείο του. Η κουλτούρα του σκυλάδικου κυριαρχεί ή καλύτερα επιβάλλεται στην πόλη. Στο Ηράκλειο, που πριν από πενήντα μέρες κήδεψε τον μεγάλο πνευματικό άνθρωπο Στυλιανό Αλεξίου. Είναι καιρός να αλλάξουν οι άρχοντες...

 

 

3.Θητεία ευδόκιμος. Για τον Ρούσο Κυπριωτάκη ο λόγος. Για την ακρίβεια για έναν εργάτη της τοπικής αυτοδιοίκησης, για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με πίστη, ευθύνη και συνέπεια, το θεσμό και τους συμπολίτες του. Από όποια θέση βρέθηκε μέχρι σήμερα. Με μια δήλωσή του - παραμονές του νέου χρόνου- ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές του Μαϊου, για τον δήμο Αρχανών Αστερουσίων.  

 

Προσωπική ή και πολιτική κούραση; Όταν αποφασίσει θα μιλήσει ο ίδιος. Το δεδομένο όμως είναι ότι ο θεσμός αδυνατίζει όταν -στους ζόρικους καιρούς μας- χάνει έμπειρα και ικανά στελέχη του.

 

Διεκδίκηση μιας άλλης θέσης; Ότα αποφασίσει θα μιλήσει ο ίδιος. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η " κομματική ελίτ " της πόλης υστερεί και αδυνατεί να κάνει την υπέρβασή της. 

 

 

4. Ποίηση στο δρόμο. Την ίδια εικόνα αντίκρισαν στις πόλεις που μένουν. Ο ίδιος δεν τα κατάφερα ακόμα να την "αιχμαλωτίσω". Ο καλός μου φίλος Θεμιστοκλής Σεβαστιάδης, όμως, το έκανε! Άρπαξα την ευκαιρία, του την έκλεψα, του το είπα και την φέρνω στο φως:

 

 

Ανατρεπτική... Μοναδική... Όμοια του Έρωτα π`αναταράζει τη ζωή μου.

[ο Θ.Σ. ζει στη Σαλονίκη. Την υπηρετεί με πολλούς τρόπους. Είναι δημοτικός σύμβουλος, εκλεγμένος με την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ του Γιάννη Μπουτάρη.]

 

 

5. Κενός ο χρόνος / γέμισε με την ώχρα των φυλλωμάτων. Έχει περάσει αρκετός καιρός να λάβω επιστολή. Θυμάσαι; Κάποτε ήταν απόλαυση. Πάντοτε έγραφα. Πυκνά γράμματα ''γράμματα ομπρελίτσες'' κατά τον ποιητή, να μας καλύψουν την απόσταση, να μας προστατεύσουν από τη λήθη. Σελίδες αλληλογραφίας, κάποτε με καρμπόν, τώρα διατρέχω τα αντίγραφα να βρω μια χαραμάδα νεότητας... ''Απόξενος από όνειρο και χάδι-αναζητώ - στην απόλυτη δύναμη της σκέψης μια χιονισμένη πολιτεία να ζεσταθώ.  Στην κυριαρχία του ατελεύτητου λευκού να χαθώ.'' είχα κάποτε γράψει. Τόσα γράμματα, η ίδια αγωνία. Ταξινομημένα όλα: το πρώτο, τα ύστερα , το τελευταίο και μετά πάλι η ζωή. Ο χρόνος που κυλάει, η βουή των πραγμάτων, οι ενοχλήσεις. Αστείρευτες εικόνες. 
Στα πρώιμα φοιτητικά χρόνια, στη Θεσσαλονίκη, έκαμα μια φίλη. Επέστρεψα στη γενέθλια πόλη, χωρίς τη διεύθυνση της. Πότε μέχρι τότε δεν μου είχε χρειαστεί. Γράφτηκαν επιστολές πυκνές σαν μια κλαδεμένη κάσσια, που χρόνο με το χρόνο πλέκει ολοένα τους νεαρούς βλαστούς με το παλιό της ξύλο. Ζήτησα τη διεύθυνση της την επόμενη άνοιξη και έλαβα απάντηση. Τώρα μιλάμε τηλεφωνικώς τρεις, πέντε ίσως και ένδεκα φορές το χρόνο, μεγάλης διάρκειας τηλεφωνήματα, να επιβεβαιώνουν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για σμίξιμο, ότι, '' κρατάει ακόμα τα όνειρα μας, από εκείνο το βραδινό του φθινοπώρου ... ''  


ΥΓ. Χάθηκες! Ακούμπησες ξανά στην καθημερινότητά σου... στις ασχολίες σου αναλώνεσαι, περνάει ο καιρός. Πολύ κρύο στην πόλη... Έχω κρατήσει τις θέσεις μας στο μπαρ.  Θα έρθεις;  [να πάψω με την καθημερινότητά μου να συνομιλώ, στις ασχολίες μου να αναλώνομαι...]