Δουλειά κομματική σε επαρχιακή πόλη...

" Σε εποχές σαν τη σημερινή σκεπτόμαστε πολύ. Περισυλλογή και υπεράσπιση του εαυτού μας και κάποιων πραγμάτων, γιατί η κατάσταση γύρω είναι τόσο άγρια και τόσο μπάχαλο που πρέπει να ελέγχεις την οργάνωση σου ως άτομο, πνευματικά, σωματικά, ώστε αν ξαναμπούν θέματα διεκδικήσεως, έστω κι αν είσαι 60-70 χρονών, έστω ουραγός στο τέλος, ξανά ...;" [1]

Με αφορμή το 2ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, φέρνω εδώ ένα κείμενο του 2008. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη εκείνου -η δολοφονία του μικρού μαθητή, αλλά και η καπήλευση της από μια "παλαβή" αριστερά- ενέτειναν τη προσπάθεια συγκρότησης ενός ρεύματος αξιών μέσα στο κόμμα του Συνασπισμού, το οποίο εκείνο την εποχή υπηρετούσαμε. Δουλειά κομματική σε επαρχιακή πόλη...  

Φίλοι και σύντροφοι -ενταγμένοι και ανένταχτοι- ανασυγκροτήσαμε την Ανανεωτική Πτέρυγα και ως τέτοια πορευτήκαμε για τα επόμενα χρόνια. Μέχρι και την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ. Σήμερα με τους/τις περισσότερους/ες συντρόφους/σσες βρισκόμαστε -με τις διαφορετικές προσεγγίσεις ή και τις διαφωνίες μας- στο ρεύμα της δημοκρατικής αριστεράς. 

Αν κάτι έχει προστεθεί -πέρα από τον αναπόφευκτο χρόνο- είναι βαρίδια βεβαιότητες που καθηλώνουν. Τότε μια διαρκή, επίπονη και ζωογόνα αναζήτηση χαρακτήριζε το χώρο μας. Είναι η επιλογή μας ένας μονόδρομος, ένα αδιέξοδο; Μπορεί να αλλάξει ρότα το μικρό μας καράβι; Μπορεί να χαθεί στην τρικυμία του καιρού; Το συνέδριο είναι μπροστά μας! 

Ας διαβάσουμε ξανά. Μια πορτοκαλί κλωστή μας περιμένει. Ο μίτος για την σπείρα της νέας περιπέτειας. 

Α.ΣΤΕΓΟΣ

Ηράκλειο, 11.12.2013

Συναντηθήκανε στο συλλαλητήριο. Με την πρώτη ματιά,  με την πρώτη κουβέντα, το έπιασε! Δεν "βολεύονταν" στο κομματικό τους μπλογκ. Μα "περπάτησαν" μαζί του. Που καιρός για νέες διαιρέσεις. Πρπάτησαν σιωπηλοί...

Το αποφάσισαν γρήγορα: στις επτά το απόγευμα θα αντάμωναν! Μοίρασαν τις χρεώσεις - για εκείνους τους συντρόφους που δεν ήρθαν - και αφού ήπιαν " μια ρακί στο πόδι", χώρισαν...

Στις "στενές" αυτές συσκέψεις- των πολύ κοντινών του συντρόφων - ήθελε να πηγαίνει πάντα προετοιμασμένος. Στο σημειωματάριο του σημείωσε τα γεγονότα, την οργή και τη θλίψη, την απόφαση του να είναι σκληρός απέναντι σε μια Αριστερά που αμπεμπολεί την ιστορική της καταγωγή. Θα ζητούσε από όλους να τοποθετηθούν αν πραγματικά αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο " σώμα " μιας μεταλλαγμένης αριστεράς. Θα πρότεινε η παρουσία τους - στα όρια του κόμματος και της μικρής τους πόλης - να καταστεί διακριτή...

Η σύσκεψη άρχισε ακριβώς στις επτά! Καλό σημάδι σκέφτηκε... χωρίς να αφήσει το μυαλό του να περιπλανηθεί σε χαμένα απογεύματα...σε ατελείωτες ώρες αναμονής "αργοπορημένων" συντρόφων του. Η ατμόσφαιρα θύμιζε πίνακα του Γκόγια.

Μίλησε πρώτος: η δολοφονία του Αλέξανδρου... η κρατική καταστολή... η ένταση και η διάρκεια των γεγονότων... η οργή και η θλίψη των νέων παιδιών ... η δράση των "κουκουλοφόρων". Η βία... τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας...  η σπέκουλα ελληνοορθόδοξων κύκλων... η απάθεια και η απουσία  της κυβέρνησης, η στάση των κομμάτων.  Η αμφίσημη στάση της δικής του Αριστεράς... Μιλούσε με τίτλους, αποσπασματικά μα με την άκρη του ματιού, τους έβλεπε να συμφωνούν και να αδημονούν για τη σειρά τους. Κράτησε για λίγο ακόμα το λόγο... η ιστορική μας καταγωγή, η ανάλυση μας... θεώρησε σκόπιμο να διαβάζει τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη  και να κλείσει λέγοντας ότι αν και μειοψηφική η άποψη τους - στα πλαίσια μιας αριστεριστικής  συμμαχίας- συμπυκνώνει την ανανεωτική τους διαδρομή με το  αίτημα για μια διαρκώς σύγχρονη αριστερά.

Οι επόμενες τοποθετήσεις ήταν καταλυτικές. Ο οικοδεσπότης [για... φράξια μιλάμε... δεν θα πηγαίναμε "στα γραφεία"...], παλιός Λαμπράκης στάθηκε στο ζήτημα της Δημοκρατίας. Επίμονα τόνισε, ως απόλυτη ανάγκη, να βρεθούμε μπροστά και να διατρανώσουμε την βαθιά μας πίστη στην αυταξία των δημοκρατικών θεσμών. Θυμήθηκε τον Ηλίου... Έκλεισε με τη φράση: " ο δικός μας σοσιαλισμός θα κτίσει πάνω στα επιτεύγματα αυτής της κοινωνίας. Όχι στα αποκαϊδια της.. "

Οι νεολαίοι, μαχητικοί μα ώριμοι. Όση ώρα μιλούσαν - για το κλίμα στα σχολεία, για τις αγωνίες των συμμαθητών τους, για την ανάγκη η αριστερά να απαντήσει σήμερα στο σήμερα- η ατμόσφαιρα βάραινε από τον καπνό, αλλά άρχιζε να φωτίζει. Η  καταληκτική φράση του μάθητή μας,  "σε ανοικτά σχολεία, σε ανοικτές σχολές, μπορώ να κουβεντιάσω με τον Άλλο. Έαν το κλείσω... Έκεινος πάλι θα χαθεί στο φροντιστήριο του"... , .έφερε πιότερο φως.

Κρατούσε σημειώσεις... Πάντα το έκανε! Είχε μια ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα έγραφε... Για την κοινή τους πορεία! Τον επανέφεραν οι πανεπιστημιακοί... η κρίση των ιδρυμάτων, η δική τους αδυναμία να απαντήσουν συλλογικά, πέρα από τον μικρόκοσμο του εργαστηρίου τους, η ανάγκη να παραμείνουν οι σχολές ανοικτές, η αξία της γνώσης... Θα έμενε ένα παράπονο στα λόγια τους... μα η κίνηση ενός παλιού μας συντρόφου, να γράψει και να δημοσιεύσει, έδινε πολλαπλές διεξόδους...  Σε όλους μας!

Φτάναμε στο τέλος...Μίλησαν όλοι. Μόνο ο Χ. παρέμεινε σιωπηλός. Σαν να ήθελε να μείνει στο αμφιθέατρο της Α.Σ.Ο.Ε.Ε... σαν να προσπαθούσε να δει και να ακούσει ξανά τα λόγια του καθοδηγητή του... του Σωτήρη Πέτρουλα...

Είχε το πλεονέκτημα να πει την τελευταία φράση... Άλλωστε εκείνος είχε ανοίξει τη συζήτηση. Ήταν αισιόδοξος, οι σύντροφοι ώριμοι και δεν δίστασε να παραφράσει ένα σύνθημα του Μάη: Ανάμεσα στο οδόφραγμα της αστυνομίας και των κουκουλοφόρων υπάρχει ένας χώρος που πρέπει να καλυφθεί... 

Χαμογέλασαν και ανανέωσαν το ραντεβού τους...

Στην επιστροφή για το σπίτι, έκανε μια πρώτη - θετική - αποτίμηση, σχεδίαζε την επόμενη του παρέμβαση... ήταν ήσυχος και ικανοποιημένος. Μόνο μια σκιά υπήρχε στην όλη ιστορία... Αν αυτή η συνάντηση έμενε στα φιλόξενα αλλά στενά όρια του σπιτιού του Μ. θα είχανε μια "δουλειά" αφήσει στην μέση. 

Με την πένα του Λ., τη φροντίδα όλων και την επιμέλεια του Κ., το κείμενο, το οποίο γνωστοποιούσε δημόσια της απόψεις τους, ήταν έτοιμο. Τις επόμενες μέρες το είδαν δημοσιευμένο στις εφημερίδες του τοπικού τύπου και στη σελίδα της Πτέρυγας. Δουλειά κομματική σε επαρχιακή πόλη, ικανή και άξια να συμπαρασύρει το κέντρο.

Ηράκλειο, Δεκέβριος 2008

[1] από συνέντευξη του Θωμά Γκόρπα, περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ, στις 16.04.95