Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα... Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων
φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με
την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια". Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού
και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...
"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 12.12.2013 ]
1. Ημέρα μνήμης, τιμής και συνέχειας
Η Κρήτη θρηνούσε δυό τραγικούς θανάτους. Έχασε δύο μοναδικούς ανθρώπους. Ο Δημήτρης Βουρβαχάκης και ο Βαγγέλης Κελαράκης άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα σε ένα φλεγόμενο όχημα του ΕΚΑΒ. Ήταν 12.12ου.του`12
Για τη ζωή και το έργο τους έχουν γραφτεί πολλά. Πολλά ήταν και εκείνα που οι ίδιοι προσέφεραν
Ετήσιο μνημόσυνο σήμερα. Το ΕΚΑΒ Κρήτης διοργάνωσε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο ανοικτό για το κοινό στην Βασιλική του Αγ.Μάρκου. Στην καρδιά της πόλης. Μάτια δακρυσμένα μα τόσο φωτεινά. Ένας υπέροχος κόσμος προσφοράς και αλληλεγγύης.
Μνήμη, τιμή μα και συνέχεια. Κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ θα προσφέρουν τις γνώσεις του στους πολίτες του Ηρακλείου. Μια έμπρακτη απόδοση σεβασμού στον Δημήτρη και τον Βαγγέλη, μια πράξη κοινωνίας για όλους μας.
2. Δημοκρατική Αριστερά: συνέδριο 2ο
Αρχίσει σήμερα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή το 2ο συνέδριο του Κόμματος στην Αθήνα. Με εκλογή προέδρου και Κ.Ε. Πρόεδρο είχαμε και έχουμε, το αυτό συμβαίνει και με την ΚΕ -παρόλο τις κατά καιρούς αποχωρήσεις, παραιτήσεις μελών...
Την Κυριακή το βράδυ περιμένω να αποκτήσουμε σ χ έ δ ι ο. Μηχανοδηγό ικανό και ταιριαστό με το σχέδιο αυτό, πλήρωμα που θα το υπηρετούν. Έτσι, και με τα μάτια στην κοινωνία, θα επιδιώξουμε να προσελκύσουμε επιβάτες στο δρομολόγιο και στο ταξίδι μας. Ακριβώς γιατί, η μοναξιά στην πολιτική -σε αντίθεση με τη ζωή- είναι σκληρό και ξεπερασμένο πράγμα.
Θα το γράψω και με άλλα λόγια. Παρακολούθησα την προσυνεδριακή διαδικασία - στην Οργάνωσή μου συμμετείχα, ψήφισα λευκό στις Θέσεις και "στάυρωσα" υποψήφιο σύνεδρο από την μειοψηφία- και είδα ένα καθαρό σχέδιο που με μια φράση λέει ναι στην κίνηση των 58, ναι στην συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στον διάλογο που τώρα ανοίγει [αλλά μέχρι τον Απρίλη πρέπει και να κλείσει], ναι στο κοινό ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές. Ένα σχέδιο, το οποίο είναι μειοψηφικό, αλλά με αρχή, μέση και τέλος υπηρετεί, μαζί με άλλες υπαρκτές πολιτκές δυνάμεις, κινήσεις και ανέστιους πολίτες μια φόρμα ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς.
Το σχέδιο αυτό θα καταψηφιστεί από το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Αυταπάτη καμιά δεν έχω. Περιμένω όμως - και από αυτό θα εξαρτηθεί και η στάση μου - το σχέδιο που θα λάβει την έγκριση του συνεδρίου να διαθέτει "ονόματα και διευθύνσεις".
Ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς με συμφωνίες κορυφής, επικοινωνιακές συναντήσεις, προσωπικές προσκλήσεις και φόντο 1058 συνέδρους, δεν πείθει κανέναν, έχει χάσει στη γέννηση της κάθε ηθικό πλεονέκτημα.
Ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς με ανώνυμες δυνάμεις δεν μπορεί να υπάρξει.
Καλό συνέδριο, αγαπητές συντρόφισες και σύντροφοι!
3.Φως...ανορθόγραφο
"Αφαιρέσατε το –βο από τη λέξη φ ό β ο ς για να είναι πάντα φ ω ς ".
[ Η απάντηση του Μιχάλη Κατσαρού στην ερώτηση του περιοδικού “01” το 1994: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; ]
Ευχαριστώ την καλή μου φίλη Σοφία Λιλιμπάκη
4. Οι παλιοί του φίλοι...
...Έτρεχε
στις περασμένες αναρτήσεις, όπως παλιότερα αναζητούσε το παρελθόν στα
ημερολόγια του. Ή και στις φωτογραφίες -αποτύπωση παροδικών στιγμών ενός
τετελεσμένου ενεστώτα. [ένα απρόσμενο δώρο έφερε μπροστά του πολλές τέτοιες στιγμές...χρόνια φοιτητικά.]
Τώρα στο διαδίκτυο... όλα συγκεντρωμένα και χαμένα μαζί. Χωρίς να το καταλάβει... [ή μήπως το προσπάθησε...]
επισκέφτηκε την πρώτη σελίδα... από καιρό τώρα κλειστή. Μα και η
δεύτερη -κλειστή επίσης. Φίλοι -συναντήθηκαν σε άλλες διαδρομές. Κρατάνε
ακόμα ένα σημείο... Σταθερό σημείο αναφοράς -στον ορυμαγδό της
πληροφορίας είναι μια όαση γνώσης, γνώμης και πνευματικής ευχαρίστησης.
Αλλάξε ο τρόπος. Η θέαση των γεγονότων... Η απόσταση από τα πράγματα.
Άλλαξε και ο ίδιος. Περισσότερο προσωπικός ο λόγος του. Εσωστρεφής...
Προτιμούσε τη σιωπή -χωρίς κατ` ανάγκη να σημαίνει ότι επιδιώκει την
απομόνωση.
Τα
ημερολόγια του είναι πάντα τακτοποιημένα -τα παλιότερα στο κομοδίνο,
που κληρονόμησε από τους δικούς του, τα νεώτερα, κοντά στο γραφείο του.
Μικρές ιστορίες...αποσπάσματα. Μικρά αγκάθια -μένουν έτσι χρόνια τώρα.
Δεν έχει τον χρόνο; Λείπει το ερέθισμα του τότε... Η έμπνευση; Γυρνά
εκεί και δίνει υποσχέσεις -μόνο στον εαυτό του τώρα πια... Θα γράψει ΤΟ
ΠΑΛΤΟ και θα ολοκληρώσει την ΜΩΒ ΙΣΤΟΡΙΑ...
Οι
παλιοί του φίλοι... Είναι αλήθεια: ένας ολόκληρος κόσμος άνοιξε μπροστά
του. Οι συναντήσεις αυτές είχαν ένα άρωμα ανάτασης [την ηρεμία μιας
λεβάντας, τη σπιρτάδα ενός νυχτολούλουδου, την κομψότητα μιας
γαζίας...].
Θέλουν νερό και φροντίδα να ανθίσουν -είναι μάτια γόνιμα...
5. Τα χρόνια κυλούν. Μόνο το κορμί της μένει ηδονικά ανέγγιχτο.
Γυρνάω στο παρελθόν,
σημαίνει χάνω τη ζωή; Χάνω τη βροχή που πέφτει εάν αναπολώ - χωρίς
ιδιαίτερο λόγο - ένα καλοκαιρινό απόγευμα; Κάθε που σκέπτομαι την
καθηγήτρια Κ., ανασύρω τη φράση ''Στην αρχή του φθινοπώρου απομονώνω το θήτα''.
Κάθε Κυριακή - εδώ και λίγο καιρό μια ακόμη συνήθεια προστέθηκε - οδηγώ
τα τροχοφόρα βήματα μου στη γενέθλια γειτονιά. Πόσο έχει αλλάξει... Τίποτα δεν κινείται από Κυριακή σε Κυριακή!
Ένα ημίγυμνο κορμί
ταλανίζει τη σκέψη μου. Η ανάγκη να το δω ξανά εισβάλλει στο μυαλό μου,
ορμητικό κύμα. Πάντα βρίσκομαι στη γενέθλια γειτονιά. Κατεβαίνω νωρίς -
έτσι άρχιζαν τα ιδιαίτερα τότε - να συλλάβω το χρόνο, αιχμάλωτο στο
πρωινό της ξύπνημα. Η καθηγήτρια Κ., μια στιγμή δεν πρόσεξε, μια
ασήμαντη λεπτομέρεια παρέλειψε, μια πόρτα δεν έκλεισε, ένας καθρέπτης
υπήρξε εκεί, είκοσι πέντε(;) χρόνια πέρασαν ήδη, βλέπω το σπίτι, κλέβω
τον ενεστώτα χρόνο μου, βλέπω ξανά και ξανά το είδωλο της σε
αντικριστούς καθρέπτες.
ΥΓ. Ζεστό και φιλόξενο... Αλκοόλ και παρέα. Αρκούν μαζί με ένα βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου