Τα δεύτερα, δικά μου! [19.12.2013]

Στο " Τake Five " γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη...Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

Α.ΣΤΕΓΟΣ [19.12.2013]

1.Το χειμερινό εξάμηνο έχει χαθεί οριστικά...  Σκληρή, δίκαιη και ρεαλιστική η απόφαση της γ.σ. της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποδίδει την πραγματικότητα. Κάθε πράξη έχει το τίμημά της. Το κάθε εξάμηνο 13 εβδομάδες. Η γνώση την αυταξία της. Οι εξετάσεις το σκοπό τους. Οι μειοψηφίες τάγματα ξυπόλητα κατά τον Σαββόπουλο. Οι δυναμικές πρωτοπορίες μια θέση στην Ιστορία. Ο πρύτανης την σκηνή του. Ο υπουργός τα παρασκήνια. Η μεταρρύθμιση την αντιμεταρρύθμισή της. Η αριστερά τις ευθύνες της.

Με μια λιτή ανακοίνωση, όπου "διαπίστωσε με λύπη ότι το χειμερινό εξάμηνο έχει πλέον οριστικά χαθεί", η γενική συνέλευση έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και έστειλε πολλαπλά μηνύματα. Η ανάγνωσή τους βαραίνει τους παραλήπτες. Η χθεσινή απόφαση αφορά όλους μας. Ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να γίνουμε μια χώρα κανονική. 

2.Το 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ ολοκλήρωσε χωρίς εκπλήξεις τις εργασίες του. Το παρακολουθήσαμε -μέσω διαδικτύου- με την απαιτούμενη προσοχή. Καταθέσαμε -πριν τις αποφάσεις- δημόσια τη γνώμη μας. Διατυπώσαμε με σαφήνεια -στο κλείσιμο των εργασιών- τη στάση μας.  

Ο δρόμος είναι πάντοτε μπροστά. Ερχόμαστε από πολύ παλιά. Έτσι, μαζί με τον μικρό Νικόλα-Κάρολο θα δούμε την παράσταση της ομάδας ΚΛΩΣΤΗΔΟΝ. Η ιστορία της  Μιράντας Τσοκοσλούρπ  θα γίνει η γέφυρα με το μέλλον...

" Στην παραμυθένια Μαγισσοχώρα επικρατεί πανικός. Ο απαισιότατος και ξινισμένος όσο ο χυμός 111 λεμονιών μάγος Αλμυρός Πικράκης που μισεί το γέλιο, τη χαρά και τα ζαχαρωτά κατέλαβε την εξουσία. Και ενώ τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες κηρύσσονται εκτός νόμου, ο Άγιος Βασίλης απαγορεύεται να εισέλθει στον εναέριο χώρο και οι μοχθηροί  πιγκουΐνοι του Πικράκη καίνε όλα τα ζαχαροπλαστεία. Όλα μοιάζουν πικρά, ξινά και αλμυρά. Όμως μια μικρή μαγισσούλα, η Μιράντα Τσοκοσλούρπ, αρνείται να υποταχθεί στους πικρούς νόμους και θα κάνει τα πάντα ώστε να τερματιστεί η δικτατορία των πικροαστών. Άραγε θα τα καταφέρει; " 

Φιλιά, πουλάκια μου! Να προσέχετε και καλή αντάμωση! 

 

3. "Θα σε περιμένω όσο καιρό χρειαστεί". Φράση δάνεια από ερωτική επιστολή της Εντίτ Πιάφ προς τον Δημήτρη Χορν. Εκείνη ήταν 31 ετών και εκείνος 25 όταν συναντήθηκαν στην Αθήνα το 1946. Για την Εντίτ Πιάφ το 1946 ήταν μια καθοριστική χρονιά: το τραγούδι "La vie en rose", που η ίδια είχε γράψει έναν χρόνο νωρίτερα, είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Ζει με πάθος τον έρωτα με τον Απόλλωνα που ανακαλύπτει στην Ελλάδα και τον καλεί να τη συναντήσει στο Παρίσι, λέγοντάς του ότι "θα σε περιμένω όσο καιρό χρειαστεί", μια που, όπως η ίδια έγραφε, "δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο όσο εσένα. Σ΄ αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά!".

Κρατώ το πάθος. Άλλωστε, ο ίδιος Χορν αν και δεν μίλησε ποτέ για τη γνωριμία του με την Πιάφ φαίνεται ότι πολύ αργότερα συζητώντας με φίλους αναφέρθηκε χαμογελώντας στο περιστατικό. Θυμήθηκε ότι είχε δεχθεί ένα τηλεφώνημα από τον Υβ Μοντάν, ο οποίος και τον προειδοποιούσε να μην κάνει σχέση με την Πιάφ "για να μη σε βρουν σε κανέναν υπόνομο...".

Την φλογερή εξομολόγηση της Πιάφ. Την άρνηση του Χορν; Κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τα πραγματικά γεγονότα. Ίσως μόνο τα γράμματα της...

Η ιστορία αυτή, με άρωμα σελίδων αλληλογραφίας, το άρωμα του έρωτα, του πάθους, του πόθου του ανεκπλήρωτου, μπορεί να οδηγεί... στα κομμάτια που λείπουν... Στην δύσβατη αυτή διαδρομή... ανιχνεύσεις και απόπειρες... να πιάσω ένα όνειρο. Να ξυπνήσω μαζί της. Να ακουμπήσω στον ώμο της... Εκεί στον μυστικό της κρυψώνα να χαθώ.

Στέλνω δελτάρια όνειρων.Πληγώνουν οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Σκοτώνουν οι ανεπίδοτες επιστολές. 

4.Σε μυστικό τοπίο να χαθούν. Ο ρυθμός της θα σε αγγίξει. Ο ήχος της θα σε γυρίσει στο παρελθόν. Σίγουρα θα προκαλέσει απορίες στα παιδιά, ερωτήσεις στους νεώτερους. Ο ήχος της σιμώνει. Αμέσως μετά θα εμφανιστεί και ο συνοδός της. Με το ίδιο κουστούμι, το καπέλο του και το βλέμμα να χάνεται. Το ίδιο βλέμμα να ταξιδεύει μακριά. Τέτοιες μέρες κάνει την εμφάνισή του. Μέρες γιορτών. Άφαντος τον υπόλοιπο χρόνο. Οι μελωδίες του ίδιες [πως άραγε να ανανεώσει το ρεπορτόριο του...]. 

Πως να ζει τον καιρό του; Που; Μόνος; Το σκέφτηκα, με απασχόλησε μα δεν τον ρώτησα... Είχα βρει την απάντηση. Για την αλήθεια την είχα δει στα χέρια του. Μαζί της ζει! Το γνωρίζει καλά: Μια τέτοια κυρία είναι ακριβοθώρητη. Η ίδια δεν επιτρέπει πολλές εξόδους, δεν αντέχει τις συναναστροφές. Ένα ολόκληρο χρόνο την κανακεύει. Τη χαϊδεύει, την περιποιείται. [του χαρίζει τον ήχο της σε στιγμές ιδιωτικές]. Μα, ντύνεται τα πλουμιστά της ρούχα το χρόνο μια φορά για τη μεγάλη έξοδο. Την εντυπωσιακή επανεμφάνιση. Εκείνος, τυχερός και περήφανος, τη συνοδεύει. Να μαγέψει την πόλη. Να της δώσει ήχο! Ανοίγει η πόλη την αγκαλιά της... Κρατά τις αποστάσεις εκείνη, αληθινή κυρία, αφήνει τις νότες να ξεχυθούν, κλείνει τις γιορτές και αποσύρεται. 

Σε μυστικό τοπίο να χαθούν. 

5. Σε άκουσα να γκρινιάζεις. "Φοβάμαι" έλεγες στον σύντροφο Δ. "Φοβάμαι για πολλά"... Ο φόβος σε έκλεισε στο καβούκι σου. Μα τα δύσκολα είναι μπροστά, σκέφτηκα. Όπως και ο δρόμος. Επέλεξες να τον προχωρήσουμε χωριστά.  Σεβαστό.  Μα, άφησέ τον καθαρό... Τα έχουμε ξαναπεί: "...στους χωρισμούς και στις μετακομίσεις πάντα οι χώροι μένουν  καθαροί: Εκείνοι που αφήνεις και εκείνοι που πηγαίνεις...".  Μη το ξεχνάς.  

Ο φόβος σου έγινε οργή. Οι... Άλλοι είναι πάλι -είναι ξανά και ξανά- οι εχθροί. Γυρνάς στο παρελθόν σου. Καλό λογαριασμό να κρατάς. Να γράφεις με μολύβι τα νέα σου λάθη.

ΥΓ. Ο Γιώργος παίζει Εντίτ Πιαφ.