Βλέπω στα δικά σου
Ψάχνω τα χέρια
Σε αγγίζω.
Εδώ μοιραζόμαστε χρώματα.
Τα μάτια μου, σύννεφα φορτωμένα.
Τα χέρια σου γεμάτα ουρανούς.
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ 13.03.2016
Έχει μια κάποια υγρασία
εδώ πάνω που βρίσκομαι
Ίσως πάλι να είναι κάτι
σάπιο μέσα μου
Μια βεβαιότητα, λόγου χάριν
που τείνει να γίνει εμμονή.
Σίγουρο είναι`
Μια βροχή δεν έκανε ακόμη.
2. Τα βήματά του ήταν λιγοστά. Μια χρόνια πάθηση τον ταλαιπωρούσε από έφηβο, φειδωλός ήταν στα λίγα και τις μετακινήσεις. Δεν έκανε πολλά ταξείδια, αλλά από το μικρό γραφείο του διαμερίσματος ως τη βεράντα κινούνταν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.
" Όλα είναι πιθανά ", σκέφτηκε. " Η φαντασία μου είναι μικρή ".
3. Ο κλοιός στενεύει απελπιστικά. Η τελευταία εξόρμηση της οργάνωσης κατέληξε σε ένα τραγικό φιάσκο. Οι φρουροί της μαύρης λιμουζίνας ήταν πάντοτε δύο, άλλαζαν γινόταν τέσσερις, και εκείνη ακριβώς την στιγμή άοπλοι τριγύριζαν με μια βόμβα ολπισμένοι.
Το γραφείο δεν χωρούσε πια τον Πέτρο. Εδώ που πάντα ηρεμούσε, ένοιωθε τώρα να πνίγεται, να τινάζεται έξω, να σκέφτεται συνέχεια με πόσο ανόητους είχε μπλέξει τόσο καιρό. Πόσο ανόητος ήταν ο ίδιος. "Μα την ώρα της αλλαγής, να βρεθούμε εκεί, σουλάτσο στην πλατεία και η μπέμπα οπλισμένη"... [απόσπασμα]
4. Ο έρωτας και τα δωμάτια με θέα τραίνα είναι. Σε ράγες σέρνονται, παλιές ή νέες, έναν προορισμό έχουν. Αυτόν που αρχικά επέλεξες.
5. Γυναίκα στα μαύρα. Θάνατος ή νέα ζωή.
υγ. Δεν θα ανταμώσουν ποτέ. Ο Ανδρέας θα την έχει όλο του τον κόσμο. Η Κατερίνα δεν θα το ξέρει, αλλά θα περιμένει πάντα τα γράμματά του. Μετά την κατάρρευση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου