Μη πετάξεις τίποτα... #20

 [...] Βιβλία, χαρτιά, στοίβες οι εφημερίδες, σκόρπια τα περιοδικά. Χάρτινοι φάκελοι και αποκόμματα. Η μυρωδιά του χαρτιού ανάμικτη με εκείνη ενός φτηνού ελληνικού καπνού για τσιμπούκι. Ένα μικρό γραφείο με παραλληλογράφο. Κάποια σχέδια που δεν τελείωσαν ποτέ. Δύο πολυθρόνες που έδιναν καθημερινά μάχη για να μην εκτοπιστούν στη μικρή βεράντα που ανοιγόταν έξω από το "σαλόνι". Βιβλία και χαρτιά[...]

Αν αποφάσιζε κάποτε να τακτοποιήσει το καθιστικό του, τούτα τα μικρά διαμαντάκια θα τα έβαζε σε φάκελο πορτοκαλί.  Μέχρι τότε θα τα παρουσιάζει εδώ.  Με μια σειρά που έχει στο κεφάλι του.

Α.ΣΤΕΓΟΣ

"Μη πετάξεις τίποτα..." Την τελευταία μέρα του μήνα στο "τετράδιο εξόδου".

Ο ταχυδρόμος

Ένα κείμενο του Αλέξη Σεβαστάκη [1]

Για τον πιο περίεργο έως ανεξήγητο λόγο συμπαθώ τον εθνικό γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος: έχει μονοσύλλαβο επίθετο! Αυτό το παχύ Υ αποπνέει, ως επώνυμο, άρωμα σεμνότητας και, σκέφτομαι, μπορεί να είναι το διασωθέν ακρο-κατάληξη εκείνων των μακρότατων και πομπωδών επωνύμων, που η γαλλική επανάσταση ψαλίδισε με άσπλαχνη δημοκρατικότητα, ισότητα και αδελφότητα, όταν, φυσικά, δεν αποφάσιζε να καρατομήσει τον ευγενή επιφέροντα. 

Το βραχύ επώνυμο εκφράσει εσωτερική δύναμη, ως μεταλλική θρυματογόνος σφαίρα και προδιαθέτει ευνοϊκά την αγαπητική μου στάση σ`αυτόν τον παλιό ταχυδρόμο.

Μάρκος Μέσκος Κόκκινο κρασί ανεξίθρησκο

  

ποιητικό ανθολόγιο 2016

Κόκκινο κρασί ανεξίθρησκο

Φλογισμένο κρασί κλήμα ζωής
χώμα και σύννεφο βροχής ψηλά
πανέτοιμη κόκκινη κλάρα για το μεθύσι
και το ταξίδι περίπου όνειρο πρίσμα
πολύπτυχο στην πολιτεία των ουρανών
και των ανέμων` ριπές μαχαίρια επί
δικαίων και αδικών κόκκινο κρασί`
και τα μαχαίρια της αγάπης - φυλάξου
αν γίνεται.


ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ  Α λ φ α  Β ή τ α  Ποιήματα εκδόσεις ΚΙΧΛΗ Αθήνα 2015

Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στην Έδεσσα της Μακεδονίας το 1935. Εκεί οι εγκύκλιες και οι γυμνασιακές του σπουδές. Κατ' αρχάς στο εμπορικό κατάστημα του πατρός του και κατόπιν, 1965-1980, στην Αθήνα. Απεφοίτησε από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών το 1968. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων εργασιών του ποδαριού, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία αλλά και επιμελητής εκδόσεων. Πολύ πριν, από το 1957, είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Μαρτυρίες". Γράφει ποιήματα από το 1952. Συνεργάστηκε με ποιήματα, μελέτες και πεζογραφήματα σε πολλά περιοδικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Από το 1981 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Φίλος και συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των "Χειρογράφων" ενώ από το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για τους "Χαιρετισμούς", 1995, και με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Διαβάστε ακόμα:

Καθημερινή οδική βιογραφία Θεσσαλονίκη, τέλη Αυγούστου 2007

Το κείμενο του Μάρκου Μέσκου 

δημοσιεύτηκε σε συλλεκτικό ένθετο 

στο τεύχος 8-9 του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ 

Μετρώ

"Δεν έχει άλλη Κυριακή αυτός ο Μάρτης", ακούστηκε να λέει με παράπονο. 

Επέστρεψε πάλι στις παλιές του συνήθειες. Μετρούσε τον χρόνο με χρόνο. Άδικα διαβάζει, λοιπόν; Άδικα προσπαθεί; 

Τουλάχιστον ο ίδιος ξέρει; Γνωρίζει κάτι παραπάνω; 

Εκείνος δεν είχε μιλήσει μέχρι τώρα. Γύρισε την καρέκλα, κράτησε τα μάτια χαμηλά και είπε: 

"Όταν ήμουν παιδί κατέβαινα στην κάβα της γειτονιάς για το κρασί του παππού".

«Επένδυση» στην Τοπλού: Μια γνώμη που δεν εισακούστηκε

Η παρακάτω επιστολή εστάλη στον υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη στις 30 Ιανουαρίου 2016, εξηγώντας τους λόγους προστασίας της περιοχής Τοπλού - Κάβο Σίδερο. Στις 11 Μαρτίου δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το Προεδρικό Διάταγμα που δίνει το πράσινο φως στην επένδυση της βρετανικής εταιρείας Minoan Group με τις υπογραφές των υπουργών Γιώργου Σταθάκη, Αριστείδη Μπαλτά, Πάνου Σκουρλέτη και Γιάννη Τσιρώνη.

 

 

γράφει ο Αντώνης Ανηψητάκης

 

Αγαπητέ υπουργέ, 

χαιρετίζω την ευαισθησία σου να ζητήσεις την άποψή μου για την περιοχή Τοπλού Κάβο Σίδερο. Δεν πρόκειται βέβαια για ατομική άποψη, αλλά για απόπειρα συμπύκνωσης ενός κινήματος που απλώθηκε σε όλο τον κόσμο για τη σωτηρία της περιοχής. 

Η επίμαχη περιοχή Τοπλού Κάβο Σίδερο θα μπορούσε να γίνει ένα παγκόσμιας ακτινοβολίας φυσιολατρικό και πολιτιστικό πάρκο με μόνιμα οφέλη για την τοπική και γενικότερα ελληνική οικονομία. Θα μπορούσε να γίνει η Ολυμπία της Κρήτης, οι Δελφοί της Κρήτης. Είναι μια περιοχή ξηροθερμική, σχετικά άθικτη, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει όχι μόνο την ίδια θάλασσα και τον ίδιο ουρανό αλλά εν πολλοίς και την ίδια γη που έθρεψε και ενέπνευσε τους Μινωίτες. Από αυτό το αρχαιοβριθές άκρο της Κρήτης ξεκινούσαν τα ταξίδια τους στην Ανατολική Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική. 

"Η Περιφρόνηση" του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Με μια υπόκλιση στον Ζαν-Λικ Γκοντάρ κυκλοφόρησε η αφίσα του 69ου Φεστιβάλ Καννών, που θα διεξαχθεί φέτος από τις 11 ώς τις 22 Μαΐου. Πρόκειται για αναφορά στην ταινία «Η περιφρόνηση», που ο σκηνοθέτης γύρισε στο Κάπρι το 1963.

Για "καθαρά συμβολική επιλογή " κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του το φεστιβάλ, καθώς αναφέρεται στη δημιουργία μιας ταινίας που για πολλούς θεωρείται η ωραιότερη στιγμή του σινεμασκόπ. Αποτίει με έναν τρόπο φόρο τιμής στην ιστορία του σινεμά, τέχνης ανοιχτής στους νέους τρόπους δημιουργίας και οπτικής. Τα σκαλιά της αφίσας, από την περίφημη Casa Μalaparte, όπου έγιναν τα περισσότερα γυρίσματα, αντιπροσωπεύουν, όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι, "την άνοδο προς τον άπειρο ορίζοντα της κινηματογραφικής οθόνης».

Σελιδοδείκτης [ 28.03.2016 ]

Σελιδοδείκτης 91ος

ΝΑΝΤΙΕΖΝΤΑ ΜΑΝΤΕΛΣΤΑΜ
Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας 
πρόλογος: Αναστάσης Βιστωνίτης
μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου
εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα, 2011

Ενα ποίημα για τον Στάλιν τον οδήγησε στον θάνατο

γράφει ο Κώστας Καρακώτιας

«Ζούμε δίχως να νιώθουμε κάτω απ' τα πόδια μας τη χώρα, / τα λόγια μας στα δέκα βήματα ψυχή δεν τα ακούει τώρα, / κι όπου κουβέντα αρχινούν, / για του Κρεμλίνου τον βουνίσιο κάτι θα πουν. / Χοντρά τα δάχτυλά του, με σκουλήκια μοιάζουν παχιά, / σαν βαρίδια οι κουβέντες του ηχούν με σιγουριά. / Κατσαριδίσια τα μουστάκια του γελούν, / και από τις μπότες του οι λαιμοί λαμποκοπούν».

Αυτοί είναι μερικοί από τους στίχους του μοιραίου ποιήματος του Οσιπ Μαντελστάμ για τον Στάλιν που τον οδήγησε στη σύλληψη, στην εξορία και στον θάνατο. Ο Μαντελστάμ, από τους σημαντικότερους ποιητές της Ρωσίας, συνελήφθη πρώτη φορά το 1934 και εξορίστηκε στο Βορονέζ, 400 χιλιόμετρα νότια της Μόσχας. Το 1937 επέστρεψε, με απαγορευμένη όμως την επάνοδό του στη Μόσχα. Το 1938 συνελήφθη ξανά και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα στην Κολιμά της Σιβηρίας. Κατά τη μεταφορά του όμως εκεί, ενώ βρισκόταν σε σταθμό μεταγωγών κρατουμένων κοντά στο Βλαδιβοστόκ, πέθανε μάλλον τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Η τραγική οδοιπορία του Μαντελστάμ αποτυπώθηκε με εξαιρετική ενάργεια από τη σύζυγό του Ναντιέζντα, στο χρονικό της «Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας», το οποίο κυκλοφόρησε στη Δύση το 1970 και προκάλεσε έντονους κλυδωνισμούς στον χώρο των αριστερών διανοουμένων.

Ευρωφοβικά, ακροδεξιά σύνδρομα στην Ευρώπη

Την περασμένη Τετάρτη, δύο Σλοβάκοι βουλευτές ορκίστηκαν με ένα κίτρινο αστέρι στο πέτο, συμβολίζοντας τον στιγματισμό των Εβραίων στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Στόχος τους ήταν να αντιδράσουν με αυτόν τον τρόπο στην είσοδο ενός ακροδεξιού κόμματος με το όνομα «Σλοβακία μας» στο νέο Κοινοβούλιο της χώρας. Το κόμμα απέσπασε 14 έδρες μετά την αναμέτρηση της 5ης Μαρτίου. Πάντως, ο νεοεκλεγείς βουλευτής του, Μίλαν Ουρικ, αρνήθηκε πως το κόμμα του είναι φασιστικό και χαρακτήρισε την κίνηση «τσίρκο, που δεν αρμόζει στον χώρο του Κοινοβουλίου». «Τι σχέση έχουμε εμείς; Δεν θεωρούμε εαυτούς φασίστες», είπε στο τοπικό πρακτορείο ειδήσεων TASR.

γράφει η Ξένια Κουναλάκη 

Αυτή είναι άλλωστε η συνήθης επωδός όλων των λαϊκίστικων σχηματισμών, οι οποίοι ενισχύονται συστηματικά στην Ευρώπη, είτε λόγω του διογκούμενου ευρωσκεπτικισμού είτε εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης. Η γκάμα είναι μεγάλη και θα ήταν απλουστευτικό πράγματι να χαρακτηριστούν όλα ακροδεξιά, αφού κυμαίνονται από ευρωφοβικά και αντιμεταναστευτικά μέχρι φιλοναζιστικά, όπως το ουγγρικό Τζόμπικ και η «ημετέρα» Χρυσή Αυγή.

Η «ορμπανοποίηση» της Κεντρικής Ευρώπης, με την οικοδόμηση νέων φραχτών και συνόρων προκειμένου να εμποδιστεί η έλευση προσφύγων, τείνει να δηλητηριάσει όλες τις χώρες στην περιοχή. Αν την αρχή έκανε ο Ούγγρος πρωθυπουργός, ο οποίος καταγγέλλεται επειδή έχει μετατρέψει τους πρόσφυγες σε κρατούμενους, τη σκυτάλη πήρε το άρτι εκλεγέν στην κυβέρνηση Κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης στην Πολωνία, το οποίο αρνείται να φιλοξενήσει άλλους μετανάστες. «Επειτα από όλα όσα συνέβησαν στις Βρυξέλλες την Τρίτη, δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε οποιονδήποτε αριθμό μεταναστών», διευκρίνισε η πρωθυπουργός της χώρας, Μπεάτα Σίντλο, εξαιρώντας εαυτήν από το πρόγραμμα επανεγκατάστασης της Ε.Ε., στο πλαίσιο του οποίου η Βαρσοβία είχε συμφωνήσει να φιλοξενήσει 7.000 πρόσφυγες.

Τα δεύτερα, δικά μου! [27.03.2016]

Έγινε η γραφή πιο αποσπασματική τώρα. 

Κι οι λέξεις ούτε έναν ήχο δεν κάνουνε.

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ 27. 03.2016

1.Να κλαδέψουμε, Γιώργο! Να χαμηλώσουμε τα δέντρα, όλα τα λουλούδια στο μέτρο του ανθρώπου. Μετά, στην ησυχασμένη βεράντα, θα φυτέψουμε. Θέλω μια λεμονιά για όλο τον χρόνο και μια κουμαριά για την Άνοιξη που έρχεται. Ξέρεις, έφτιάξα προχθές τα συρτάρια μου... Μα φέτος, θα χρειαστώ βοήθεια για τον μικρό μου κήπο. 

Θέατρο ΙΥΤΤΟΣ Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου

Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου 
του Edward Albee
 

Στην Ιστορία του ζωολογικού κήπου το θέμα του έργου είναι η ανάγκη για επικοινωνία που νιώθουμε οι άνθρωποι και το αφόρητο βάρος της μοναξιάς που αισθάνεται όποιος αναγκάζεται να μείνει μόνος. 

Παρακουλουθούμε τη συνάντηση δύο αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων. Ο Πήτερ είναι ο αστός, ο άνθρωπος που έχει ταχτοποιήσει τη ζωή του σε κουτάκια όπου μέσα σ’ αυτά μπορεί και τη διαχειρίζεται. Ο Τζέρυ είναι μόνος έχοντας τη ζωή του όλη σε εκκρεμότητα. Ο Τζέρυ εισβάλει στη ζωή ενός αγνώστου με σκοπό να δηλώσει την ύπαρξη του κάπου. Να επικοινωνήσει.

Στο τέλος ο εισβολέας καταστρέφεται και αυτός που δέχεται την εισβολή αμφιβάλει για όλα όσα θεώρει δεδομένα και τσαλακώνεται ανεπανόρθωτα. 

Κατοικούσα τότε... XI

Κατοικούσα τότε, εκεί, στη σκιά του γέρικου πλάτανου. Δεν ήταν, βέβαια, δική μου επιλογή, αλλά ο θείος Ντίνος είχε χάσει στα χαρτιά όλη του την περιουσία. Είχε μανία από νεαρός, όσο τον θυμάμαι δηλαδή, Εκείνος με μεγάλωσε μετά τον απρόσμενο θάνατο των δικών μου. Ήταν ακόμα καλοκαίρι και η νέα μου κρυψώνα, κανείς δεν θα μπορούσε να πει σπίτι την κουφάλα ενός δέντρου, προσέφερε δροσιά, άπλα και μια περίεργη χαρά να παρατηρώ τους άλλους χωρίς καν να φαντάζονται την παρουσία μου. Ο θείος έτρεχε μέρα και νύχτα να καλμάρει τους δανειστές του, είχα πάντα παγωμένο νερό από την διπλανή πηγή, λίγο ψωμί για κολατσιό και μια απέραντη θέα. Την πλατεία, τους ανθρώπους, τις συνήθειές τους. 

Μα, μήπως ήμουν εγώ το αξιοθέατο; 

Το ημερολόγιο έγραφε 16 Μαρτίου 2016

Σχόλιο [πολιτικό]

Ι. 

Μαθητικές και άλλες παρελάσεις συνεχίζονται. Υπερήφανοι όλοι: σημαιοφόρος, παραστάτες, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, βαθμοφόροι, αξιωματούχοι. Γεμάτοι αισθημάτων εθνικής ανάτασης. Παρατεταγμένοι σε κιγκλιδώματα -πραγματικά και φανταστικά. Εκεί, στα όρια μιας κατεστράμενης χώρας. Πρώτη φορά αριστερά. 

ΙΙ. 

Η διπλή εορτή προσφέρεται. Θρησκευτική και εθνική. Μια περιέργεια κυριαρχεί. Όχι τόσο για ποια πολιτική ιδιοτροπία θα εμφανίσει ο κ. Υπουργός Αμύνης -γιατί θα εμφανίσει- αλλά για την κάλυψή της από του Μαξίμου. 

7 Νοέμβρη 1941. Επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης. Πριν φύγει ο Κόκκινος Στρατός για το μέτωπο παρελαύνει στην Κόκκινη Πλατεία

Τάκης Σινόπουλος Τ` αγρίμια

ποιητικό ανθολόγιο 2016

Τ`αγρίμια 

Υπάρχει πάντα ένα βαθύ νερό μες στη σιωπή σου κι έρχον-

ται κρυφά τ`αγρίμια για να ξεδιψάσουνε και να πλυθούνε.

Υπάρχει απόψε μια χαραματιά.

Κι αν τύχει και γυρίσεις άξαφνα, πέφτει μακρυά μια ντου-

φεκιά και σου φωτίζει όλο το πρόσωπο.

Ακούγεται η φωνή του κυνηγού.

Τ`αγρίμια από τη νύχτα φεύγουν.

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ  Π Ε Τ Ρ Ε Σ  [τέταρτη έκδοση] Αθήνα 1990, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 

Ο Τάκης Σινόπουλος γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα Ηλείας, στις 17 Μαρτίου 1917, πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας - Βενέτας το γένος Αργυροπούλου και βαφτίστηκε Πάικος. Το 1920 η οικογένεια Σινόπουλου εγκαταστάθηκε στον Πύργο Ηλείας. Εκεί γεννήθηκαν ο αδερφός του ποιητή Νούλης (Αθανάσιος) και οι δίδυμοι Παύλος και Μαρία. Στον Πύργο ο Σινόπουλος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και το 1934 έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει ιατρική. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του δημοσίευσε ποιήματα, πεζά, κριτικά σημειώματα και μεταφράσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της επαρχίας. Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, συνέχισε να γράφει και να δημοσιεύει μεταφράσεις και ποιήματα, φυλακίστηκε από τους ιταλούς ως αντιστασιακός (1942) και πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική Σχολή (1944). Στον Εμφύλιο πήρε μέρος ως γιατρός του πεζικού και παρέμεινε για δυο χρόνια (1946-1947) με το τάγμα του σ’ ένα χωριό έξω από την Καλαμπάκα. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1948 και από το 1949 άσκησε για πολλά χρόνια το ιατρικό επάγγελμα. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1934 με τη δημοσίευση του ποιήματος "Προδοσία" και του διηγήματος "Η εκδίκηση ενός ταπεινού" στην εφημερίδα του Πύργου "Νέα Ημέρα" με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή είχε τίτλο "Μεταίχμιο" και εκδόθηκε το 1951. Η ποιητική πορεία του Τάκη Σινόπουλου χωρίζεται από τη λογοτεχνική κριτική σε δύο φάσεις. Στην πρώτη (1940-1965) κυριαρχούν το περιγραφικό και λυρικό στοιχείο και η στοχαστική γραφή, καθώς επίσης οι επιρροές από τους Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ, στα πλαίσια της προσπάθειας για μια οριοθέτηση του ποιητικού σύμπαντος σ’ έναν αντιποιητικό και απογοητευτικό κόσμο. Η δεύτερη (γύρω στα 1965 και ως το τέλος της ποιητικής του παραγωγής) κινείται στα ίδια θεματολογικά πλαίσια της φθοράς και του θανάτου, παρουσιάζει όμως μια μεταστροφή στη χρήση του γλωσσικού υλικού προς έναν αντιποιητικό, επιθετικό και συχνά ειρωνικό λόγο. Από το 1963 ως το 1967 συνεργάστηκε με το περιοδικό "Εποχές", όπου δημοσίευσε κείμενα βιβλιοκρισίας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου πήρε μέρος στις αντιδικτατορικές εκδόσεις "18 Κείμενα" και Κείμενα 1 και 2, ενώ υπήρξε συνιδρυτής της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων και συνεργάτης του περιοδικού "Συνέχεια". Πέθανε στο Πύργο Ηλείας, στις 25 Απριλίου 1981, παραμονή του Πάσχα της χρονιάς εκείνης.

Σπύρος Λυκούδης: για τη διακυβέρνηση της χώρας και το σεβασμό στους θεσμούς

 

Ομιλία στην κ.ο. του Ποταμιού για τη διακυβέρνηση της χώρας και το σεβασμό στους θεσμούς 

 

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,

Η δική μου παρέμβαση στη σημερινή μας συνάντηση θα επικεντρωθεί στο θεμελιώδες ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας και του σεβασμού των θεσμών της. Διότι, το πώς κυβερνάται μια χώρα δείχνει πάντοτε ανάγλυφα το επίπεδο της πολιτικής, θεσμικής και πολιτισμικής της ωριμότητας. Δείχνει πάνω από όλα την ποιότητα των σύγχρονων κοινοβουλευτικών και δημοκρατικών πολιτευμάτων, όπως αναπτύχθηκαν στις προηγμένες δυτικές και ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων οι συνταγματικοί νομοθέτες και η πολιτική μας διαδρομή στη μεταπολίτευση φιλοδόξησαν να κατατάξουν και τη δική μας χώρα. 

Όμως, πέρα από τα κείμενα, καθοριστικό ρόλο για την ποιότητα του πολιτεύματος και των θεσμών του, διαδραματίζει το κυβερνάν, το πώς δηλαδή κυβερνάς, διότι συν τοις άλλοις, δημιουργεί πρότυπα πολιτικής πράξης, ήθους, αρετής και συμπεριφοράς για τους ίδιους τους πολίτες. Το κυβερνάν στις δημοκρατίες εμπεριέχει και μια καθοριστική διάσταση πολιτικής παιδείας και εκ-παίδευσης των πολιτών στα κοινά με τη συμμετοχή τους στο πλαίσιο των νόμων.

Επιστήμη και Θρησκεία

Η Ένωση Αθέων μας προσκαλεί στην συν-διάλεξη με θέμα: “Επιστήμη και Θρησκεία” στον Πολυχώρο «Αίτιον», Τζιραίων 8-10, metro Ακρόπολης, την Παρασκευή 25-03-2016 & ώρα 19:00 – 21:30.

Θα μιλήσουν οι: 

Γιώργος Παξινός, Καθηγητής Ιατρικών Επιστημών στο Neuroscience Research Australia & στο Παν/μιο Νέας Νότιας Ουαλίας, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, με θέμα: «Νευροεπιστήμη & Θρησκεία»


Δημήτρης Πλατής, Βιοχημικός, MSc, Ph.D Παν/μίου Imperial College of Science, Technology and Medicine,  «Η καταγωγή των ειδών: Η μεγαλύτερη αμαρτία του Δαρβίνου» και


Σπύρος Σφενδουράκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Οικολογίας και Βιοποικιλότητας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου [ Τμήμα Βιολογικών Επιστημών], «Είναι η επιστήμη και η θρησκεία μη επικαλυπτόμενες επικράτειες;»



Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Αθήνα: ο πρώτος αντιδήμαρχος Μεταναστών και Προσφύγων

Στη σύσταση Αντιδημαρχίας Μεταναστών και Προσφύγων προχώρησε ο Δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα όχι μόνο της διαχείρισης αλλά και της ένταξης των προσφύγων στην πρωτεύουσα. Στο πλαίσιο αυτό, Αντιδήμαρχος Μεταναστών και Προσφύγων ορίστηκε, ο Δημοτικός Σύμβουλος και πρόεδρος του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών, Λευτέρης Παπαγιαννάκης.

Ο δήμος της Αθήνας είναι ο πρώτος δήμος της χώρας που υλοποιεί μία τέτοια πρωτοβουλία, τόνισε μιλώντας στον Αθήνα 9.84 ο κ. Παπαγιαννάκης. Όπως εξήγησε, η πρωτοβουλία αυτή δεν διαφοροποιεί το σχεδιασμό του δήμου Αθηναίων γύρω από τη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος, αλλά προσδίδει έναν θεσμικό χαρακτήρα που θα βοηθήσει στον καλύτερο συντονισμό και τη διαχείριση του θέματος. Εξήγησε επιπλέον, ότι το νέο οργανόγραμμα του Δήμου προβλέπει την σύσταση σχετικού τομέα και κάλεσε τους υπόλοιπους δήμους της χώρας να λάβουν ανάλογες πρωτοβουλίες.

Το ρεπορτάζ από τον Αθήνα 9.84 υπογράφει η κ. Φωτεινή Κοκκινάκη

Διαβάστε ακόμα: 

Συνέντευξη | Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Πρόεδρος Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων

Το όνομα της Μακεδονίας

Με τον ατυχή κ. Μουζάλα, που εν τη ρύμη του λόγου αποκάλεσε τη γείτονα χώρα «Μακεδονία», ήρθε για μία ακόμη φορά στο προσκήνιο το περίφημο Μακεδονικό, ένα ακόμη «εθνικό θέμα» που ταλανίζει τη χώρα (μαζί με το Κυπριακό, το Αιγαίο και ορισμένα άλλα) από το 1991, δηλαδή ένα τέταρτο του αιώνα.

γράφει ο Αλέξης Ηρακλείδης

Σημειώνω ότι η ονομασία της γειτονικής χώρας ως σκέτο «Μακεδονία» αναφέρεται παντού διεθνώς (στα διεθνή ΜΜΕ, από ξένους πολιτικούς και διπλωμάτες, σε επιστημονικά έργα, σε χάρτες, κ.λπ.) και με το συνταγματικό όνομά της («Δημοκρατία της Μακεδονίας») έχει αναγνωριστεί από 140 κράτη, πλην της Ελλάδας και της Βουλγαρίας (που δεν αναγνωρίζει, για δικούς της λόγους, την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους»). Η ονομασία ΠΓΔΜ είναι η προσωρινή ονομασία με την οποία η γείτων χώρα έγινε το 1992 κράτος-μέλος του ΟΗΕ.

Το understanding τότε ήταν ότι το θέμα της προσωρινής ονομασίας θα επιλυόταν εντός ευλόγου χρόνου. Δεν έχει επιλυθεί όμως και μετά τόσα χρόνια τίθεται από τη διεθνή κοινωνία το διττό ερώτημα:

(1) Είναι δυνατόν ένα ανεξάρτητο κράτος να συνεχίζει να ονομάζεται «πρώην» και έως πότε; 

(2) Μπορεί ένα άλλο ανεξάρτητο κράτος να του στερεί, και μάλιστα επ’ αόριστον, το κυρίαρχο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού (που σε ατομικό επίπεδο, αυτό των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων, θεωρείται αυτονόητο);

Στην Κούβα ο πρόεδρος Ομπάμα

Στην Κούβα ο πρόεδρος Ομπάμα- Σήμερα η συνάντηση με Ραούλ Κάστρο

Ο Aμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έφτασε στην Κούβα για μία ιστορική επίσκεψη που ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την κομμουνιστική κυβέρνηση του νησιού μετά από δεκαετίες αντιπαλότητας μεταξύ των δύο πρώην ψυχροπολεμικών εχθρών.

ρεπορτάζ από τον Αθήνα 9.84

Στο αεροδρόμιο υποδέχθηκαν τον Ομπάμα και την οικογένειά του λίγοι αλλά ενθουσιώδεις κάτοικοι, ενώ άλλοι παρακολούθησαν την αυτοκινητοπομπή από μπαλκόνια και αυλές. Στην Αβάνα, μια μικρή ομάδα Κουβανών που περίμενε παρά την τροπική βροχή και αυστηρά μέτρα ασφάλειας φώναζαν «Βίβα Ομπάμα, Βίβα Φιντέλ», καθώς ο πρόεδρος και οι οικογένειά του έφευγαν μετά από το γεύμα σε εστιατόριο μια φτωχογειτονιά.

Η τριήμερη επίσκεψη, η πρώτη από αμερικανό πρόεδρο στην Κούβα σε 88 χρόνια, είναι το επιστέγασμα ενός διπλωματικού ανοίγματος που ανακοινώθηκε από τον Ομπάμα και τον πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο τον Δεκέμβριο του 2014, θέτοντας τέλος σε μια αποξένωση που ξεκίνησε όταν η κουβανική επανάσταση έδιωξε μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση το 1959.

«Είναι μια ιστορική ευκαιρία να έρθω άμεσα σε επαφή με τον λαό της Κούβας, είπε ο Ομπάμα στο προσωπικό της πρεσβείας των ΗΠΑ που άνοιξε ξανά πρόσφατα, ενώ είχαν συγκεντρωθεί σε ξενοδοχείο, στην πρώτη στάση του προέδρου από την άφιξή του το απόγευμα της τοπικής ώρας.

Ο Ομπάμα, που εγκατέλειψε μια μακροχρόνια αμερικανική πολιτική προσπάθειας απομόνωσης της Κούβας, θέλει να καταστήσει την αλλαγή της πολιτικής του μη αναστρέψιμη ακόμα και αν κερδίσει τον Λευκό Οίκο ένας ρεπουμπλικάνος στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου.

Ωστόσο παραμένουν σημαντικά εμπόδια στην πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων, και οι κριτικοί του προέδρου στο ίδιο κόμμα των δημοκρατικών θεωρούν την επίσκεψη πρόωρη. Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι η επίσκεψη μπορεί να μη φέρει άμεσες παραχωρήσεις από την Κούβα όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικονομική απελευθέρωση.

Χθες ένας θεατής φώναξε, «Κάτω ο αποκλεισμός», αναφερόμενος στο αμερικανικό εμπάργκο που ισχύει τα τελευταία 54 χρόνια και είναι η κυριότερη πηγή εκνευρισμού για τους Κουβανούς. Ο Ομπάμα, που απάντησε στην κραυγή σηκώνοντας το δεξί του χέρι, έχει ζητήσει από το κογκρέσο την άρση του αλλά αυτό έχει εμποδιστεί από υψηλά ιστάμενους ρεπουμπλικάνους.

Τονίζοντας το ιδεολογικό χάσμα που συνεχίζει να υπάρχει μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Αβάνας, η αστυνομία της Κούβας, με την υποστήριξη εκατοντάδων διαδηλωτών υπέρ της κυβέρνησης, διέλυσαν την πορεία μιας σημαντικής ομάδας διαφωνούντων, τις Γυναίκες στα Λευκά, συλλαμβάνοντας 50 άτομα λίγες ώρες πριν την άφιξη του αμερικανού προέδρου.

Ο Ομπάμα έφτασε το Διεθνές Αεροδρόμιο Χοζέ Μαρτί της Αβάνας στο προεδρικό αεροπλάνο, το Air Force One, με την σφραγίδα του αμερικανού προέδρου να διακοσμεί το κυρίως μέρος του σκάφους, μια εικόνα που θα φάνταζε απίστευτη ακόμα και μέχρι πρόσφατα στο νησί, που βρίσκεται μόνο 145 χιλιόμετρα από τις ακτές της Φλόριντα.

Τον υποδέχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Μπρούνο Ροντρίγκεζ, ενώ η επίσημη τελετή υποδοχής του θα γίνει σήμερα όταν ο Ομπάμα συναντήσει τον Κουβανό πρόεδρο στο προεδρικό μέγαρο.

Οι αμερικανοί αξιωματούχοι δεν φάνηκαν να εκπλήσσονται από την απουσία του Κάστρο από την υποδοχή στο αεροδρόμιο, παρότι είχε προσωπικά υποδεχθεί τον Πάπα Φραγκίσκο τον Σεπτέμβριο. Ο Ομπάμα θα έχει συνομιλίες με τον Κάστρο, αλλά όχι τον αδερφό του Φιντέλ, και θα μιλήσει σε επιχειρηματίες σήμερα. Θα συναντηθεί ιδιωτικά με διαφωνούντες, θα απευθυνθεί στον κουβανικό λαό ζωντανά από τα κρατικά μέσα και θα παραστεί σε φιλικό παιχνίδι μπέιζμπολ αύριο.

Μαζί με την σύζυγό του Μισέλ, τη μητέρα της και τις δύο κόρες του Μαλία και Σάσα, ο Ομπάμα περιόδευσε στη γειτονιά της εποχής της αποικιοκρατίας και ξεναγήθηκε στον καθεδρικό ναό του 18ου αιώνα από τον καρδινάλιο Χάϊμε Ορτέγκα, ο οποίος έπαιξε ένα ρόλο σε κρυφές συνομιλίες που οδήγησαν στην προσέγγιση πριν από 15 μήνες.

Η οικογένεια Ομπάμα γευμάτισε στο εστιατόριο Σαν Κριστομπάλ, ιδιοκτησίας ενός Αφρο-Κουβανού που ανήκει σε σχέδιο επιφυλακτικού ανοίγματος προς την ιδιωτική πρωτοβουλία από τότε που ο Φιντέλ Κάστρο παρέδωσε την ηγεσία στον αδερφό του το 2008.

Η τελευταία φορά που πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εν ενεργεία πάτησε στο έδαφος της Κούβας ήταν το 1928, όταν ο Κάλβιν Κούλιτζ έφτασε με πολεμικό πλοίο. Από την προσέγγισή τους, οι δύο χώρες έχουν συνάψει συμφωνίες σε τηλεπικοινωνίες και σε αεροπορικά δρομολόγια. Ο Ομπάμα έχει χρησιμοποιήσει τις εκτελεστικές εξουσίες της προεδρίας για να χαλαρώσει τους περιορισμούς σε εμπόριο και ταξίδια για να προωθήσει τις σχέσεις με την Κούβα, που αποτελεί μια από τις προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής του μαζί με την συμφωνία πυρηνικών με το Ιράν.

Η Κούβα εξακολουθεί να διαμαρτύρεται για τον αμερικανικό έλεγχο της ναυτικής βάσης του όρμου Γκουαντάναμο, ο οποίος ξεκίνησε με συμφωνία μίσθωσης το 1934. Η Κούβα αμφισβητεί την σημερινή ισχύ της σύμβασης ενώ ο Ομπάμα έχει δηλώσει ότι δεν σκοπεύει να συζητήσει το θέμα. Η Αβάνα διαφωνεί επίσης με την υποστήριξη των ΗΠΑ στους διαφωνούντες και με την εκπομπή σημάτων αντικομμουνιστικών εκπομπών ραδιοφώνου και τηλεόρασης στην Κούβα.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους, ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου και Επενδύσεων Ροντρίγκο Μαλμιέρκα Ντιάζ είπε πριν την άφιξη του αμερικανού προέδρου ότι οι κινήσεις του Ομπάμα «είναι στη σωστή κατεύθυνση» αλλά πρόσθεσε ότι «δεν μπορούμε να φτάσουμε το επίπεδο κανονικών σχέσεων ενώ εξακολουθεί να ισχύει ο αποκλεισμός» του νησιού.

Δεν αναμένεται πρόοδος σε βασικά θέματα στην συνάντηση του Ομπάμα με τον Κάστρο σήμερα, ή στο επίσημο δείπνο το βράδυ. Αντίθετα, το σημαντικότερο σημείο αναμένεται να είναι η ομιλία του Ομπάμα στους Κουβανούς σε ζωντανή μετάδοση από την κουβανική τηλεόραση αύριο.

Διαβάστε ακόμα: 

Η ιστορική επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα βασικό θέμα στον Διεθνή Τύπο 

Επί του πιεστηρίου[ανανέωση 22.03.2016]: Αριστερά είναι ο Ομπάμα, του Γ.Μεϊμάρογλου

σημείωση: 

Το σκίτσο του Ανδ.Πετρουλάκη από το μακρινό 2008 και το αρχείο του "τετραδίου ",  η φωτογραφία του προεδρικού ζεύγους από το διαδίκτυο.

Σελιδοδείκτης 21.03.2016

Σελιδοδείκτης 90ος

Αντρέας Φραγκιάς

Λοιμός

εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Αθήνα 1998

γράφει ο Δημήτρης Παλάζης

Ο Λοιμός του Αντρέα Φραγκιά (1921-2002) αρχίζει και τελειώνει στο ζόφο, στην έλλειψη διεξόδου, στην απίστευτη παράνοια ενός σωφρονιστικού συστήματος. Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει περάσει από την Ικαρία και τη Μακρόνησο πληρώνοντας φόρο για τα πολιτικά του φρονήματα και την αντιστασιακή του δράση. Η αναφορά όμως στο ιστορικό και βιωματικό υλικό αποτελεί μόνο το πλαίσιο και την αφορμή για τη μυθοπλασία του Λοιμού.

Ο συγγραφέας ταχυδρομεί την αφήγησή του απ’ την κόλαση. Η λογική έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Όλος ο πληθυσμός των κρατουμένων σαν ένα σώμα αισθάνεται τις πληγές του που είναι και πληγές του καθενός. Οι καταστάσεις είναι στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Όμως: «Η αντοχή δεν έχει μέτρο για να ξέρεις κάθε φορά πόση διαθέτεις και πώς να την ξοδέψεις». Η εξουθένωση είναι ψυχοσωματική. Βασανιστήρια στο σώμα, βασανιστήρια στην ψυχή. Διπλή εξουθένωση. Άλλοι τραυματίζονται βαριά, άλλοι πεθαίνουν, τρελαίνονται, αυτοκτονούν. Ο ένας υποπτεύεται τον άλλο για καρφί: «εδώ υπάρχουν χιλιάδες μάτια που παρακολουθούν και εποπτεύουν. Κεντρικοί, συμπληρωματικοί, βοηθητικοί, εφεδρικοί, πλάγιοι, φανεροί και αόρατοι οφθαλμοί, με οπτική ειδίκευση και ορισμένο έργο». «Ποινές, χρέη, επειδή δεν χειροκρότησες, τόσα γιατί παρακολούθησες αδιάφορα την ομιλία, διπλάσια γιατί δεν προσήλθες αυθορμήτως στην εργασία σου, τριπλάσια γιατί στο βλέμμα σου υπήρχε η ύβρις…».  Η προστατευτική μοναχικότητα συγκρούεται με την ανάγκη για κοινωνικότητα.

Τα δεύτερα, δικά μου! 20.03.2016

Έγινε η γραφή πιο αποσπασματική τώρα. 

Κι οι λέξεις ούτε έναν ήχο δεν κάνουνε.

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ 20.03.2016

1. Παλιά ταχυδρομικά δελτάρια

[καρτ ποστάλ]

Ποιος τα θυμάται;

Στέλνει άραγε κανείς; 

Σε ποιον; 

Δελτίον Ταυτότητος

Leonard Cohen

Ιουστίνη

Το τραπέζι και το αμίλητο μπαρ

Τετάρτη απόγευμα

Άγνωστα μέρη, μονοπάτια, πλατείες

Οδηγός τουριστικού λεωφορείου

Ο κανόνας της σιωπής

''Μα πως μπορείς να φτιάξεις τον κόσμο -έστω τον δικό σου κόσμο- με δυό χέρια;"

Ένα κι ένα κάνουν δυό. Απλά και πρακτικά. Μα δεν φτάνει. Είναι και ένα φίδι ανάμεσα

Ήταν τότε

Φοβάμαι. Τα όνειρά σου [Σινόπουλο δεν έχω "ανεβάσει" ακόμα]

Ένα γελαστό απόγευμα

Αν είμασταν παιδιά θα μέναμε ήδη μαζύ

Πέτρα

Ανοικτά σύνορα

Ταξείδι

Μείγμα, κράμα, δίνη, σπείρα

Ποτέ δεν έτρεξες

Άψογοι σχηματισμοί

Η γειτονιά μας σταματά εκεί που αρχίζουν τα χέρια σου

Ήταν λίγο πριν το σεισμό. Τότε, που άνοιξες εσύ στα δυό, Γυναίκα της γης/

Υπομονή [ Portulacaria Afra ]

 

στην καλή φίλη Στου Κλόσερ

Δεν έχω μυρίσει τα άνθη τoυς ακόμα. Αλλά μικρές είναι...

Πορτουλακάρια, Υπομονή

Δημοφιλές παχύφυτο η Πορτουλακάρια,  μέτριας ανάπτυξης, ανθίζει σε μεγάλη ηλικία μικρά ροζ άνθη σε βούρτσες τα οποία διαρκούν μία εβδομάδα. Είναι ιδανικό για φυτεύσεις βραχόκηπων, καθώς και για γλάστρες.

Δύσκολο να καλλιεγήσεις την Υπομονή σε ανθρώπινο επίπεδο. Ειδικά τον καιρό της κατανάλωσης. Ιδιαίτερα σήμερα, που η φράση "λιτός βός", έχει ακουστεί από πολλά στόματα. Κάποιοι προσπαθούν. Λίγοι τα καταφέρνουν.

Αντίθετα η καλλιέργεια του φυτού υπομονή είναι πολύ εύκολη. Το χειμώνα όταν το θερμόμετρο πέφτει κάτω από τους 5-6 ℃ χρειάζεται προστασία. Αν χρειαστεί να τη βάλουμε μέσα στο σπίτι θα την τοποθετήσουμε σε θέση που θα δέχεται έμμεσα το φως του ήλιου. Μία καλή θέση σε εξωτερικό χώρο είναι αυτή που σκιάζεται τις μεσημεριανές ώρες. Αλλά και ο χώρος κάτω από την ελαφριά σκιά ενός δέντρου με αραιή κόμη ή μια καλαμωτής είναι επίσης καλή θέση. Ποτίζουμε μόνον όταν το χώμα είναι καλά στεγνό γιατί η υπομονή αντέχει πολύ στην ξηρασία και απεχθάνεται το λιμνάζον νερό. Το βασικό είναι να αποφύγουμε σχεδόν ολοκληρωτικά το πότισμα μέσα στο χειμώνα γιατί τότε το φυτό είναι σε λήθαργο. Μία-δύο δόσεις από κάποιο ελαφρύ λίπασμα το χρόνο (περίπου στα μέσα της άνοιξης) είναι αρκετές. Τη φυτεύουμε σε χώμα με πολύ καλή στράγγιση. Δηλαδή, ακόμη κι αν πάρουμε χώμα για κάκτους θα το βελτιώσουμε με λίγη ελαφρόπετρα. Οι δικές μου υπομονές είναι φυτεμένες σε ένα μείγμα από κοινό χώμα του κήπου.

Αντέχουν αρκετά καλά. Δεν κάνει παγωνιές εδώ στο νησί. Δεν έχω δει ακόμα τα άνθη τους, αλλά μικρές είναι. Θα μεγαλώσουν μαζύ μας. 

Επιστροφή

Μπήκαμε πάλι στο γνωστό λούκι της πόλης. Τι ψάχνω;  Αναζητώ το κόκκινο πενάκι μου με άγχος. Θέλω να γράψω και  γράφω σε σένα. Δεν ξέρω τι έχω, μου φταίνε όλοι, ενώ ίσως να υπάρχουν ακόμα κάποιοι που να με νοιάζονται. Κάθομαι ώρα τώρα και κοιτάζω το ταβάνι.

Πίνω μπύρες.  Κοντεύω να τελειώσω το δεύτερο πακέτο, το φλέμα κάθεται στο λαιμό, σαν το καβούκι στις χελώνες και επιμένω. Απαντοχή στη βραδινή συναυλία. Η αγωνία -ο αγώνας ξεχάστηκε- για την επιβίωση. Θα μπορούσαν να είναι όμορφα τα πράγματα. Όρεξη για τίποτα. Εύχομαι το οτιδήποτε. Η προσαρμογή δύσκολη έννοια και πράξη. Η πραγματικότητα δύσκολη και οι καιροί μας χαλεποί.

Γράφω σε σένα, καλέ μου φίλε,  χωρίς ντροπή, χωρίς να κρύβομαι ή να φοβάμαι. Δεν νοιώθω κενός μα ζω με πολλά άδεια πράγματα. Οι λευκές σελίδες μου τρυπάνε το στομάχι, όχι οι μπύρες.  Η σχολή μου θυμίζει Βατερλό και Άγια Ελένη ταυτόχρονα. Η σκέψη παίζει διάφορα παιγνίδια.  Εξισώσεις νιοστού βαθμού, 3πλά ολοκληρώματα, ανολοκλήρωτες σχέσεις. Επαναφέρει ξανά και ξανά πρόσωπα που έχουν φύγει, τη φρίκη ενός κόσμου κατακερματισμένου.  Παλιές αγάπες σκληρά όμορφες και βασανιστικές. Ανθρώπους ξένους με θυμό για τον Άλλον. Η σκέψη στον παρελθόντα χρόνο σε ισορροπία με την μοναξιά του παρόντος. Η σκέψη, η μοναξιά, απέναντι μου.  Απέναντι στο λειψό σώμα μου. Αναρωτιέμαι τι είναι το σύνολο; Ζω στη μερικότητα της προσωπικής μου οπτικής. Με τα λάθη μου αναμετριέμαι.  

Σοσιαλδημοκρατία: Η αριστερή απάντηση στον παρακμιακό μεταμαρξισμό.

γράφει ο Παύλος Τζιάς

Στην εποχή της κρίσης, της σήψης, της παρακμής και της αποϊδεολογικοποιημένης, οπαδικής, πολιτικής παραφροσύνης, ο καθένας δηλώνει πως είναι, ό,τι θέλει. Μάλλον, ό,τι θα ήθελε να είναι. Ενίοτε, για να δικαιολογήσει την αποτυχία των επιλογών του, ή να αποφύγει τις ερινύες, που στοιχειώνουν την ψήφο του στις εκλογές. Έτσι, επιχειρείται να χαρακτηρισθεί ως ο κύριος φορέας έκφρασης της Σοσιαλδημοκρατίας το υβριδικό πολιτικό νεφέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ύβρις! Πολιτική, ιδεολογική, ιστορική.

Η αντιμετώπιση του ιδιότυπου φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει τον προσδιορισμό των ιδεολογικών, πολιτικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών του. Δύσκολη η προσπάθεια ένταξης στον ιδεολογικό χάρτη του πολιτικά καινοφανούς και ιδεολογικά ανάδελφου μορφώματος. Ο πλησιέστερος προς την πραγματικότητα όρος, που θα μπορούσε να αποδώσει το φαινόμενο, είναι «παρακμιακός μεταμαρξισμός».

Δημήτρης Κανελλόπουλος ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ

ποιητικό ανθολόγιο 2016

ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ

Φορούν το βλέμμα της συμπόνοιας οι φίλοι
με τα κοστουμάκια τους τ' ανοιχτόχρωμα
απόγιομα του Αγίου Πνεύματος
στην πλατεία
παίρνουν τον καφέ τους.

Όλοι τους με το πουλί, το σαρκοβόρο.
Κανένας με τον Προμηθέα.

Δημήτρης Κανελλόπουλος ΣΙΓΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ εκδόσεις ΚΟΛΩΝΟΣ Αθήνα 2005

Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος γεννήθηκε το 1954 στη Νεμούτα Φολόης, στο νομό Ηλείας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας) και ιστορία-φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Babes-Bolyai, της πόλεως Cluj Napoca, της Ρουμανίας. Στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία παρουσιάζοντας στο ελληνικό κοινό ένα αφιέρωμα για τη ρουμανική λογοτεχνία, μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Πολιορκία" (τεύχος 14, Άνοιξη 1981), σε συνεργασία με το ρουμανικό λογοτεχνικό περιοδικό "Steaua". Ως θέμα της πτυχιακής του εργασίας διαπραγματεύτηκε την παρουσία των ελληνικών κοινοτήτων στην Τρανσυλβανία, με τίτλο: "Το Ελληνικό εμπόριο και η Δίαιτα της Τρανσυλβανίας από το 1550 έως το 1650". Το 1984, οργάνωσε και παρουσίασε στο ρουμανικό αναγνωστικό κοινό, μια ανθολογία νεοελληνικής ποίησης με το τίτλο "42 Poeti grecii contemporani" ("42 σύγχρονοι έλληνες ποιητές"), έκδοση που έγινε από τον εκδοτικό οίκο "Dacia". Το 1986 εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Ομίχλη πέτρινη", εκδ. Ηριδανός, Αθήνα. Το 1996 τη συλλογή "Σκυθικές ερημίες", εκδ. Κολωνός, Αθήνα. Παρουσίασε ένα εκτενές αφιέρωμα στον ρουμάνο ποιητή Anatol E. Baconsky, στο περιοδικό "Πλανόδιον", τεύχος 24, Αθήνα, 1996. Το 2005 εξέδωσε την τρίτη ποιητική του συλλογή, "Σιγή ασυρμάτου", εκδ. Κολωνός, Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα, άρθρα ιστορικού, λογοτεχνικού και πολιτικού περιεχομένου σε διάφορα περιοδικά ("Εμβόλιμον", "Λέξη", "Παρέμβαση (της Κοζάνης)", "Πλανόδιον", "Πολιορκία", "Πόρφυρας", "Τετράδια", "Σχεδία", "Οροπέδιο", κ.α.). Τελευταία ασχολείται με το φαινόμενο του ρουμανικού σουρεαλισμού και την παρουσία σ΄ αυτό ποιητών και πεζογράφων ελληνικής καταγωγής. Επίσης ετοιμάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα, στον ελληνικής καταγωγής, ρουμάνο συγγραφέα Ion Vinea, που υπήρξε στενός φίλος του Tristan Tzara, και εκδότης πολλών περιοδικών της ρουμανικής avantgarde. Από το καλοκαίρι του 2006, εκδίδει το περιοδικό "Οροπέδιο", στη Νεμούτα Φολόης Ηλείας.

Ηράκλειο: οικία Γιάννη Χρονάκη

Στο πλάνο της δημοτικής αρχής μπαίνει η διεκδίκηση της οικίας Χρονάκη, την αξιοποίηση της οποίας συνδέει με την υποστηρικτική λειτουργία της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης και την ανάπτυξη πολιτιστικών δράσεων.

γράφει η Λίλιαν Δαφερμάκη

Από τη μία το τεράστιο έλλειμα του Δήμου Ηρακλείου σε χώρους για να καλύψει στεγαστικές του ανάγκες, και από την άλλη η πλειάδα των σπουδαίων αρχιτεκτονικά αλλά και σημαντικών ιστορικά κτιρίων, της πόλης δημιουργούν συνθήκες για να αξιοποιηθούν συνδυαστικά σημαντικά κτίσματα της πόλης τονίζει με δηλώσεις της στην “Π” η εντεταλμένη σύμβουλος Δημοτικής Περιουσίας κ. Στέλα Αρχοντάκη Καλογεράκη. Όπως λέει η ίδια “πρόκειται για ένα πραγματικά αξιόλογο κτίριο, το οποίο εξακολουθεί να προσελκύει το ενδιαφέρον των πολιτών και αυτό από μόνο του είναι ένα ισχυρό κίνητρο για το Δήμο Ηρακλείου προκειμένου να διεκδικήσει τη χρήση του από το υπουργείο Πολιτισμού. Η βασική δραστηριότητα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο μεγαλύτερο μέρος της οικίας Χρονάκη είναι να φιλοξενηθούν λειτουργίες της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Το ποιες θα είναι όμως αυτές θα προσδιοριστεί μετά την επιστροφή της Βικελαίας στο ανακαινισμένο κτίριο Αχτάρικα, όταν θα φανεί στην πράξη ποιές είναι οι λειτουργικές ανάγκες που δεν καλύπτονται και θα μπορούσαν να μεταφερθούν στην οικία Χρονάκη η οποία μπορεί θαυμάσια να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο αυτό”.

Η δημοσιογραφία του γλειψίματος...

Η δημοσιογραφία του γλειψίματος, των εξυπηρετήσεων και των εκβιασμών. 

Δυο – Τρία πράγματα που έμαθα γι΄αυτήν …

γράφει ο Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Η μέθοδος είναι παλιά, γνωστή και σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη. Πετάς λάσπη, αφήνεις υπονοούμενα και περιμένεις τον χρόνο να δουλέψει για εσένα. Το θήραμα συμπάει οπότε σου δίνει τα ανταλλάγματα που ουσιαστικά και πραγματικά θέλεις ή αντιδρά και σε φτύνει –κυριολεκτικά - οπότε εσύ κατακεραυνώνεις την φίμωση της δημοσιογραφίας. Τόσο απλά …

Μέθοδος άσκησης της δημοσιογραφίας η όποια ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ανθρωποφάγου εποχής μας βρίσκει πολλούς πομπούς όσο και δέκτες. Κάπου εδώ είναι ουσιαστικά και το κλειδί κατά την γνώμη μας, στους δέκτες. Σε αυτούς που τσιμπάνε σε αυτού του είδους την δημοσιογραφία και είναι δυο οι κατηγορίες τους. Από την μία αυτοί που με τα ανθρωποφάγα αισθήματα τους αυτοϊκανοποιούνται με τις κάθε είδους κίτρινες αναφορές απ΄ όπου και αν προέρχονται ασχέτως αν είναι καταφανώς ψεύτικες. Αρκεί που υπάρχουν και κάποιον κρεμάνε στα μανταλάκια. Από την άλλη οι «πονηροί», αυτοί που νομίζουν ότι μπορεί να παίξουν το παιγνίδι των εκβιαστών ταΐζοντας τους είτε με «πληροφορίες», είτε με χρήματα. Συχνά και με τα δυο. Μοναδικός στόχος να πλήξουν τον αντίπαλο και να μην θιγούν οι ίδιοι… Αυτοί οι δεύτεροι είναι και οι ποιο θλιβεροί… Φαίνεται δεν ξέρουν ότι το φίδι απλά το ταΐζεις μέχρι να έρθει η σειρά σου…

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

γράφει η Γεωργία Καρβουνάκη

Υπάρχει ένας αστικός μύθος, στα όρια του θρύλου, που θέλει τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ  να εμπνέεται τον τίτλο ενός από τα πιο γνωστά έργα του, από την ελληνική πραγματικότητα. Το βιβλίο του Για ποιον χτυπά η καμπάνα έγινε μάλιστα και ταινία, στην οποία έπαιξε και η Κατίνα Παξινού, ύστερα από δική του επιθυμία να παίξει μια Ελληνίδα, που πήρε και το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου το 1943.

Ο θρύλος λέει ότι ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, πηγαίνοντας στην Ισπανία το 1937 για να καλύψει δημοσιογραφικά τον ισπανικό εμφύλιο, πέρασε πρώτα από την Ελλάδα, για να γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό που τόσο θαύμαζε και ύστερα να βρει μέσον να διασχίσει τη Μεσόγειο προς τα δυτικά.

Δεν κατάφερε να μείνει για πολύ στην πατρίδα μας γιατί όπου κι αν πήγαινε δεν τον άφηναν οι καμπάνες όχι μόνο να συγκεντρωθεί για να γράψει αλλά ούτε καν να κοιμηθεί τα βράδια. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός τον τραβούσε και ο νέος τον έδιωχνε.

Σελιδοδείκτης 14.03.2016

Σελιδοδείκτης 89ος

Νίκος Καχτίτσης

Ο ΕΞΩΣΤΗΣ

επιμέλεια Γιώτα Κριτσέλη, Βίκτωρ Καχμής

εικονογράφηση Εύη Τσακνιά

εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, Αθήνα 2012

γράφει η Κατερίνα Σχινά 

Σπουδή στην ενοχή και την αμφιβολία

Ξαναδιαβάζοντας τον «Εξώστη» του Νίκου Καχτίτση, στην εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση της «Κίχλης» -κομψότατα σχέδια από την Εύη Τσακνιά, ένα δοκίμιο για τον «Αναξιόπιστο Εξομολογούμενο» ήρωα από τον Γιάννη Δημητρακάκη, μια λεπτομερής εξιστόρηση της περιπέτειας της έκδοσης από τη Γιώτα Κριτσέλη και ένα συναρπαστικό χρονολόγιο που ενέχει θέση συνοπτικής βιογραφίας του συγγραφέα από τον Βίκτωρα Καμχή- αναρωτιέμαι τι καταδίκασε ένα τόσο προσωπικό και ιδιόρρυθμο έργο σε, δυσανάλογη προς την πρωτοτυπία του, αφάνεια. Ο σύντομος βίος του συγγραφέα; Η αποδημία στην ξένη; Η μικρή σε όγκο λογοτεχνική του παραγωγή; Ή μήπως η αποκοπή του από την ελληνική παράδοση, ο ιδιότυπος (κυρίως πνευματικός) κοσμοπολιτισμός του και η προσήλωσή του σε εσωτερικά τοπία όπου καραδοκούν το παράδοξο, το αλλόκοτο, το αναπάντεχο και το φανταστικό;

Τα δεύτερα, δικά μου! [13.03.2016]

Κλείνω τα μάτια
Βλέπω στα δικά σου
Ψάχνω τα χέρια
Σε αγγίζω.

Εδώ μοιραζόμαστε χρώματα.

Τα μάτια μου, σύννεφα φορτωμένα.

Τα χέρια σου γεμάτα ουρανούς.

  

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ 13.03.2016

 

Μουσείο Τυπογραφίας

Μία από τις σημαντικότερες διακρίσεις για τα μουσεία της Ευρώπης διεκδικεί το Μουσείο Τυπογραφίας που βρίσκεται στο Βιοτεχνικό Πάρκο στα Χανιά. Πρόκειται για τον τίτλο «Ευρωπαϊκό Μουσείο της Χρονιάς 2016», European Museum of the Year Award (EMYA) που απονέμεται από το Φόρουμ των Ευρωπαϊκών Μουσείων (European Museum Forum - EMF) και τελεί υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η ίδια η υποψηφιότητα συνιστά μία μεγάλη διάκριση και τιμή τόσο για το ίδιο το Μουσείο Τυπογραφίας αλλά και για τα Χανιά, καθώς τον τίτλο διεκδικούν μουσεία από όλη την Ευρώπη που συμμετείχαν στο διαγωνισμό και τα οποία πληρούν τα υψηλά και αυστηρά πρότυπα της κριτικής επιτροπής.
 

Η διαδικασία ξεκινάει με την συγκρότηση του φακέλου της υποψηφιότητας και την αποστολή του στο EMF. Στη συνέχεια κριτής του φόρουμ επισκέπτεται το μουσείο, ξεναγείται στους χώρους του και έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει κατά πόσο πληρούνται οι αυστηρές προδιαγραφές της υποψηφιότητας. Εφόσον ένα μουσείο προταθεί από τον κριτή του για το μεγάλο βραβείο, ένας ακόμα κριτής επισκέπτεται ανώνυμα το μουσείο για να βιώσει την εμπειρία του απλού επισκέπτη.

Κάτι κινείται...

Αυτά τα βήματα που οδηγούν με μεγαλύτερη ταχύτητα και μεγαλύτερη ευκρίνεια προς την ανάγκη ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, εγώ τα υποστηρίζω, δήλωσε ο Σπ. Λυκούδης, σε συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ FM», σχετικά με τις διεργασίες στο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.

Πρόσθεσε ακόμη πως είναι υπέρ του συντονισμού της δράσης των κοινοβουλευτικών ομάδων, του Ποταμιού και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. « Κατά τη γνώμη μου είναι θετικό βήμα- είπε. Μακάρι να γίνει. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει απέναντι σε αυτό, το Ποτάμι ως πολιτικός οργανισμός, γιατί έχει πάρα πολλές επιφυλάξεις, πολλές εκ των οποίων είναι ορθές. Δεν θέλω να κάνω κριτική στη Συμπαράταξη και στον τρόπο που χειρίστηκε μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ το ζήτημα, δεν είναι αυτή η ώρα για τέτοια. Μπορεί να υπάρχουν επιφυλάξεις. Εγώ προσωπικά που με ρωτάτε θεωρώ ότι οποιοδήποτε βήμα οδηγεί με μεγαλύτερη ασφάλεια και μεγαλύτερη ταχύτητα στη συγκρότηση του χώρου, το στηρίζω. Και ο συντονισμός των κοινοβουλευτικών ομάδων εμένα μου φαίνεται θετικό βήμα. Άλλωστε στο πλαίσιο του Ποταμιού και στον ίδιο το Σταύρο το έχω πει εδώ και καιρό, πολύ πριν το πει η κ. Γεννηματά».

Σε παρατήρηση ότι είναι σε «σε ελαφρώς διαφορετική κατεύθυνση από τον κ. Θεοδωράκη», ο κ. Λυκούδης απάντησε: Σε διαφορετική κατεύθυνση δεν είμαι, σε ταχύτητα μπορεί να είμαι. Υπάρχει μια πολιτική ομιλία δική μου ως βουλευτής του κόμματος στο συνέδριο του Ποταμιού. Αν την διαβάσετε θα δείτε ότι ήμουν πάρα πολύ σαφής στο τι έπρεπε να γίνει. Θεωρώ ότι ήταν θετικό το βήμα που έκανε το Ποτάμι και ο Σταύρος στην εισήγηση του, όπου για πρώτη φορά αναφέρθηκε -και έκανε μια τομή και στη δική του πολιτική σκέψη- στην ανάγκη να συγκροτηθεί ο χώρος. Εγώ επειδή το παλεύω πολύ αυτό το πράγμα και πολύ καιρό και έχω συγκρουστεί και με φίλους μου, έχω οπωσδήποτε μια μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτό το καταλαβαίνω. Άλλη κατεύθυνση όμως δεν έχω διότι το Ποτάμι είναι θετικό απέναντι στην ανασυγκρότηση του χώρου. Απλώς με τις δικές του ταχύτητες. Σας το είπα από την αρχή και με ειλικρίνεια ότι επ’ αυτού του θέματος έχω μια απόχρωση και προσωπική, δεν μπορώ να την κρύψω».

Απέκλεισε, τέλος, οποιαδήποτε συνεργασία ΄συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. «Εγώ πιστεύω, – τόνισε- το έχω πει κι άλλες φορές, έτσι όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, με τις πολιτικές που διαμορφώνει και την κατεύθυνση που έχει κτλ, δεν έχει προφανώς καμία σχέση. Απλώς πιστεύω, γιατί ξέρω το χώρο, ότι και σοβαρές και ενδιαφέρουσες και θετικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση μιας ευρωπαϊκής σύγχρονης πολιτικής, υπάρχουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι είναι εγκλωβισμένες σήμερα σε μια απολύτως αδιέξοδη και ανεπαρκή πολιτική, στηριγμένη σε μικρά ή μεγάλα ψεύδη σε σχέση με την πορεία των πραγμάτων κλ, αυτό είναι δική τους ευθύνη και φταίνε. Κακώς. Αλλά ότι υπάρχουν δυνάμεις ενδιαφέρουσες και θετικές και στον ΣΥΡΙΖΑ για μια άλλη πορεία, υπάρχουν, τον ξέρω το χώρο, ξέρω και τους ανθρώπους».

Πηγή: Μεταρρύθμιση

Διαβάστε επίσης 

Μίλτος Κύρκος: Συμφωνία των κομμάτων πάνω στα δέκα βασικότερα προβλήματα της χώρας

[απόσπασμα]  
«Να βάλουμε κάτω πέντε - δέκα συγκεκριμένα προβλήματα, όπως το ασφαλιστικό, το θέμα των επενδύσεων και να μπορούμε εκεί να κάνουμε μια συζήτηση. Μέσα σ΄ ένα τετράμηνο, όχι σε τρία χρόνια, αν σ΄ αυτά τα δέκα βρούμε κοινές απαντήσεις είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε», υπογράμμισε ο κ. Μ.Κύρκος και πρόσθεσε: «Ο χώρος του κέντρου ζητάει μια έκφραση, αλλά αυτή η έκφραση μπορεί να υπάρξει μόνο αν μπορέσουμε να βάλουμε τα προβλήματα κάτω και να δώσουμε τις υπαρκτές λύσεις».

Πηγή: Ημερησία

Τίτος Πατρίκιος Ομολογία

ποιητικό ανθολόγιο 2016

Ομολογία

Μιλήσαμε πολύ για τις γυναίκες
πάντα δειλοί για να παραδεχτούμε
την ομορφιά που μαστιγώνει τη ζωή μας.

Παρίσι, Φλεβάρης 1961

Τίτος Πατρίκιος Θάλασσα Επαγγελίας δεύτερη έκδοση Θεμέλιο 1985

Μια άνυδρη Κασσάνδρα

γράφει ο Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Ανυδρος πέρασε ο Φλεβάρης, σ’ ολάκερη σχεδόν την Κρήτη. Ζήτημα να 'ριξε δυο–τρεις μπόρες κατά τόπους, κι αυτές αμέσως τις εξάτμισε ο παράταιρος λίβας του χειμώνα, που λυσσομανούσε όλο τον μήνα και ξέραινε την πλάση. Κι ούτε προβλέπεται να βρέξει άμεσα νερό της προκοπής, σύμφωνα με το δελτίο.

Θέαμα θλιβερό οι κορυφές του Ψηλορείτη, που στέκουνε μες στο καταχείμωνο ολόγυμνες από χιόνι, με λίγα άσπρα μπαλώματα δεξιά κι αριστερά. Τέτοια εικόνα, άλλες χρονιές, δεν είχανε τα όρη ούτε αρχές Ιούνη· σε κάποιους λάκκους, μάλιστα, τόσο πολύ στοιβαζότανε το χιόνι, που άντεχε ολοχρονίς δίχως να λιώσει.

Πατέρας μας είναι ο Ψηλορείτης, χωρίς καμιάν υπερβολή. Αυτός μας δίνει το νερό, που είναι το σπέρμα της ζωής. Μαζεύει γύρω του τα σύννεφα και πνίγεται στην αγκαλιά τους απ’ τον Σεπτέμβρη ώς τον Μάη. Κι αυτά του υφαίνουνε τ’ ολόλευκό του πέπλο, που τον σκεπάζει μέχρι να σφίξουνε γερά οι ζέστες.

Κώστας Κοβάνης Ερωτικός ύπνος

ποιητικό ανθολόγιο 2016

Ερωτικός ύπνος

Πλοία χάθηκαν με ωραία ονόματα
εξουσίες πέρασαν στα χέρια των αντιπάλων
λιμοί αγγέλονται απ` τα πέρατα.
Διωγμοί κουράσανε τους βασανισμένους ανθρώπους.
Κι όμως εμείς οι δυό υπάρχουμε.

Νηοπομπές πάνε φαντάρους στον πόλεμο
παντού φυγάδες σπάνε τα οπλισμένα σύνορα
πεινασμένες φάλαγγες οδηγούνται σε στρατόπεδα
ρίχτηκαν γέφυρες και χάθηκαν όχθες
για να μην περάσουν όσοι αγαπιούνται.
Κι όμως εμείς οι δυό υπάρχουμε
πιασμένα τα χέρια μας
μοιάζουν σαν ένα λουλουδιασμένο στεφάνι
γύρω από τις πληγές του κόσμου.

Κώστας Κοβάνης  Ζήτημα ζωής ή θανάτου, 1962 

Ο Κώστας Κοβάνης γεννήθηκε στη Θήβα το 1930. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Χαλκίδα. Από το 1943 στην Αθήνα.  Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών εργάστηκε  ως λογιστής-φοροτεχνικός.
Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύθηκαν στον αριστερό τύπο της Αθήνας στα 1950-53. Από το 1960 μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 1979 γίνεται τακτικός συνεργάτης σε θέματα λογοτεχνίας στην εβδομαδιαία επιθεώρηση “Πολιτικά Θέματα”. Πέθανε στην Αθήνα το 2015.

Σημείωση:

Δυστυχώς η μικρή μου βιβλιοθήκη δεν περιλαμβάνει βιβλία του Κώστα Κοβάνη. Το σημερινό  ποίημα το διάβασα στο ποιητικό ανθολόγιο της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ, με ανθολόγο εκείνου του Σεπτεμβρίου τον ποιητή Θανάση Κωσταβάρα.

τετράδιο εξόδου

Ονόματα κοινά

Ο ίδιος είναι χασάπης στην κεντρική αγορά της πόλης. Ευκατάστατος, αχόρταγος, λαμόγιο. 

Πιθανόν να οφείλει πολλά στον πατέρα του, που τον έμπασε στην αγορά, του έμαθε τα κόλπα της δουλειάς, να κλέβει στο ζύγι, να πουλάει τα σάπια. 

Όμως, όλα τα κουσούρια, τα πάσα και τα γνωρίσματα τα πήρε από την μάνα του. Συνήθειες πια χαραγμένες πάνω του, τον ξεχωρίζουν όλοι και εκείνος καμαρώνει σαν υψωμένος μπαλτάς πάνω στο άψυχο χοιρινό.

Στο τζόγο η μάνα στο τζόγο κι ο γιός. Μα, όχι στο χαρτί ή στο κουμάρι, που ήταν τότε άξιο λόγου και πολλών οικονομικών καταστροφών, αλλά με ανθρώπους. Με άντρες η κα Φρόσω, δεν έκανε διακρίσεις ο Ντίνος.

Ο πατέρας είχε, ευτυχώς, χρόνια πεθάνει. Ο κος Αυγουστής κηδεύτηκε με τιμές από όλη την πόλη. 

Σε άκουσα

"Φοβάμαι", έλεγες ψιθυριστά στον σύντροφο Σ.  

"Φοβάμαι για πολλά". 

Ο φόβος έκλεινε σαν καβούκι.

Μα τα δύσκολα είναι μπροστά, σκέφτηκα. Όπως και ο δρόμος. 

Επέλεξες να τον προχωρήσουμε χωριστά.  Σεβαστό.  

Μα, άφησέ τον καθαρό. 

Τα έχουμε ξαναπεί. 

"...στους χωρισμούς και στις μετακομίσεις 

πάντα οι χώροι μένουν  καθαροί. 

Εκείνοι που αφήνεις και εκείνοι που πηγαίνεις...".  

Μη το ξεχνάς.

 

Ο φόβος έγινε οργή. 

Οι Άλλοι είναι πάλι -είναι ξανά και ξανά- οι εχθροί. 

Γυρνάς στο παρελθόν σου. 

Καλό λογαριασμό να κρατάς. 

Να γράφεις με μολύβι τα νέα σου λάθη.