Για τον αγώνα τον καλόν...

"Δεν είσαι βέβαιος αν είχες ακολουθήσει τις συμβουλές της Ρόζας, αλλά είσαι βέβαιος πως είχες ακολουθήσει τον κανόνα, που συ ο ίδιος είχες επιβάλει στον εαυτό σου, κάθε φορά δηλαδή που βρίσκεσαι σε δίλημμα περί του πρακτέου, να επιλέγεις ό,τι είναι δυσκολότερο". 

Χρίστος Ρουμελιωτάκης 

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΥΦΑΛΩΝ ΟΠΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

εκδόσεις Τυπωθήτω Αθήνα 2009 [σελ. 33]

"Αν ρωτήσεις, στην Ελλάδα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις, που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κ α ν ε ί ς".  Είναι χαρακτηριστική αυτή η φράση της κ. Αρβελέρ, για τον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουν την Ευρώπη και κατά απόλυτη συνέπεια  οι Ευρωπαίοι πολίτες κοιτάζουν την Ελλάδα. Μια στρεβλή σχέση, μια συμμαχία χωρίς αμοιβαιότητα, μια διαρκής προσπάθεια απομύζησης... 

Στο σαθρό αρχαιοελληνικό παρελθόν αναπτύχθηκε -"όλοι μας χρωστάνε"- έντεχνα καλλιεργήθηκε από τον λαϊκισμό των ελληνικών κυβερνήσεων.

Ο λόγος χάνεται στην επίκληση του...πολιτισμού, σε κάτι βελανίδια, πάντα οι άλλοι είναι κουτόφραγκοι. Εμείς ο λαός ο περιούσιος, Ακρόπολες και Παρθενώνες, χαμένες Καρυάτιδες. Χαμένες ευκαιρίες και κακομοίρηδες. "Κωλοέλληνες" -ας θυμηθούμε και τον ώριμο Σαββόπουλο, όσο κι αν ενοχλεί... Είναι μια αλήθεια. Χαμένα προγράμματα, καταδίκες και καταδίκες για το "όλα τα κιλά όλα τα λεφτά", για τα απορρίμματα, για το αντιρατσιστικό. Χρήματα που έκαναν φτερά, χρήματα που έγιναν κυβικά, έλεγχος ανύπαρκτος, κράτος ανυπόληπτο.

Σε αυτό το βούρκο ευδοκιμούν παπάδες, αετονύχιδες, μαυραγορίτες, ο κ. Νικολόπουλος, νταήδες του βουνού και του λόγγου. Ψεκασμένοι και ανθρωπάκια. "Αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά"... 

Μια ώθηση απαιτείται. Μια έμπνευση. Ένα καινούργιο όραμα. Πάνω από το διχασμό. Ένα μέτωπο λογικής. Με τα μάτια στραμένα στην Ευρώπη. Με τις πράξεις, τις καθημερινές, τις μικρές, να έχουν σαφή προσανατολισμό στην πολιτική της ενοποίηση. Μια μικρή μειοψηφία ας αναλάβει ξανά τις ευθύνες της. 

Με το ΝΑΙ προχωρά ο κόσμος. Ναι! για τον αγώνα τον καλόν...