Σελιδοδείκτης 58ος
Φίλιππος Φιλίππου
Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες
εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2009
γράφει ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Τέσσερις γυναίκες, δύο μαστροποί, τρεις
συγγραφείς και τρεις φόνοι. Ενα μυθιστόρημα που συνδέει ευρηματικά τα
ετερογενή υλικά του. Φίλιππος Φιλίππου, «Ο άντρας που αγαπούσαν οι
γυναίκες».
Στις άπειρες μεταμορφώσεις που έχει γνωρίσει το αστυνομικό
μυθιστόρημα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, πρέπει να
συνυπολογίσουμε και τη διάθεσή του να συμπράξει με την κωμωδία,
παρωδώντας τόσο την κοινωνική πραγματικότητα την οποία καλείται να
απεικονίσει όσο και τη λογοτεχνική παράδοση από την οποία προέρχεται. Το
καινούριο βιβλίο του Φίλιππου Φιλίππου, το οποίο κυκλοφορεί με τίτλο «Ο
άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες» από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι
αψευδής μάρτυρας μιας τέτοιας τάσης, καταφέρνοντας να συνδυάσει τα
ασυνδύαστα, σε ένα μωσαϊκό εξαιρετικά ετερογενών υλικών, που δένουν
αίφνης αναμεταξύ τους με τον πιο ευρηματικό τρόπο.
Η ιστορία την οποία ξεδιπλώνει ο Φιλίππου στο βιβλίο του
περιλαμβάνει τέσσερις γυναίκες, δύο μαστροπούς, τρεις συγγραφείς και
τρεις φόνους. Οι γυναίκες είναι σεξουαλικά ακόρεστες και ηθικά
αδίστακτες, οι μαστροποί έχουν μανία με την ιστορική έρευνα ή κοπιάρουν
διάσημους ποιητές, οι συγγραφείς τα δίνουν όλα για τις πωλήσεις και
κλέβουν ο ένας από τον άλλο ιδέες ή πηγές έμπνευσης και οι φόνοι
γίνονται χωρίς την παραμικρή αιτία. Τα πάντα υπάρχουν εδώ: από τον
παραλυτικό σαρκασμό και αυτοσαρκασμό του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο, που
γελοιοποιεί με ασυγκράτητη χαρά τους ήρωές του (πρωταγωνιστές και
κομπάρσους), μέχρι τη θεωρία του Τόμας ντε Κουίνσι περί εγκλήματος, που
κάνει λόγο για τους άρρηκτους δεσμούς μεταξύ δολοφονίας και τέχνης.
Εναλλάσσοντας το πομπώδες ύφος με χωρία σπαρακτικής αφέλειας ή
ασύδοτου μελοδραματισμού, ο Φιλίππου τινάζει στον αέρα όλες τις
συμβάσεις του αστυνομικού μυθιστορήματος: τον άτρωτο ντετέκτιβ-τιμωρό,
τον εντοπισμό του εγκληματία επί τη βάσει της λογικής συνεπαγωγής και
των κινήτρων του, τη μοιραία γυναίκα, που περιβάλλεται από μια
γοητευτική αχλύ μυστηρίου, τη μυθολογία της πόρνης, που καλύπτει το
αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου με έναν ιερό μανδύα, αλλά και την
καταιγιστική δράση, που βάζει στο παιχνίδι της όλο και πιο επικίνδυνες
παραμέτρους.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι η ίδια η λογοτεχνία. Ο Φιλίππου
επιστρατεύει πλήθος ονόματα και κείμενα σε ένα εκρηκτικό παλίμψηστο, που
περιλαμβάνει, εκτός από τη λογοτεχνία (Ναμπόκοφ, Κάφκα, λόρδος Βύρων,
αλλά και Τσάντλερ, Μορουά, Μοράβια, Τζόις ή Κωσταντίνος Χρηστομάνος),
μια σειρά από επίτομες ιστορίες: ιστορία της πορνείας, ιστορία του μηνός
Οκτωβρίου, ιστορία της Μαύρης Θάλασσας, ιστορία της Κέρκυρας, ιστορία
της ληστείας, ιστορία των νυμφιδίων, ιστορία του μελιού, ιστορία της
βιολογίας και ιστορία της εγκληματολογίας. Ενα βιβλίο με σπαρακτικό κέφι
και στυλ: μακάρι να συναντούσαμε το είδος του συχνότερα.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου