Οι εντιμότατοι φίλοι μου... Λευτέρης Γιαννακουδάκης

Στην νέα αυτή στήλη το λόγο θα έχουν… «οι εντιμότατοι φίλοι μου...». Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες  θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.

Κρατάμε για εμάς την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...[Α.ΣΤΕΓΟΣ]

Γεννήθηκα μου είπαν στο Ηράκλειο, στο κέντρο, ξημερώματα Κυριακής.  

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι ο ήρεμος χαρακτήρας μου.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημά μου είναι η ατολμία κι η αδυναμία να εμπλακώ σε συγκρούσεις.

Η αγαπημένη μου απασχόληση είναι να έχω αγκαλιά τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Η  αρετή που θαυμάζω περισσότερο σε έναν άνθρωπο είναι η υπεράσπιση των αξιών του με οποιονδήποτε κόστος.

Θεωρώ σημαντικό στους φίλους μου να είμαι εκεί γι’ αυτούς.

Θα ήθελα να γίνω σκηνοθέτης κινηματογράφου ή παραμυθάς σ’ ένα χιονισμένο χωριό του βορά.

Θα ήθελα να ζήσω έναν παγωμένο χειμώνα στη Νέα Υόρκη κι ένα καυτό καλοκαίρι στη Χιλή.

Το χρώμα μου είναι το γκρι.

Συχνά αναρωτιέμαι πόσο μπορούμε πραγματικά να επηρεάζουμε τα πράγματα ή αν η ζωή έχει ήδη πάρει το δρόμο της.

Θεωρώ ενδιαφέρον να παρατηρώ πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι όταν είναι μόνοι τους και νομίζουν ότι κανείς δεν τους βλέπει.

Αγαπώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου, το ξημέρωμα, τη Ροκ μουσική.

Διάβασα πολλά βιβλία και θα συνεχίσω να το κάνω. Τελευταία ξαναδιάβασα την «Τριλογία της Νέας Υόρκης» του Πολ Όστερ.

Ταξιδεύω με το μυαλό πολύ συχνά, με το αεροπλάνο πιο σπάνια απ’ ότι θα ήθελα.

Μου αρέσει ο ήχος της βροχής, η ηρεμία, το ξεραμένα λιβάδια κι η σιωπή.

Δεν μου αρέσει ο θυμός κι η αδιαφορία.

Οι άνθρωποι γύρω μου κινούνται περιμετρικά, άλλοτε μ’ αγγίζουν κι άλλοτε το χέρι τους μένει μετέωρο σαν κάτι να περιμένουν.

Θα ήθελα να συναντήσω τον Ζαν Κλωντ Ιζζό στο Les Goundes και να μοιραστούμε ένα ποτήρι παστίς ατενίζοντας τη Μασσαλία.

Ήρωας μου είναι ο κάθε άνθρωπος που παλεύει να κάνει τα όνειρά του πράξη.

Φαντάζομαι έναν άδειο δρόμο, καταμεσήμερο, τον αέρα να φυσάει από ανατολικά κι ένα αμάξι να χάνεται στον ορίζοντα.

Ανησυχώ για το πόσο περισσότερο μπορεί ο άνθρωπος να αποκτηνωθεί πια.

Μισώ να μισώ κι έτσι το αποφεύγω.

Θαυμάζω όσους παλεύουν για ένα σκοπό αγόγγυστα και ακούραστα, έχοντας ως μοναδικό μέλημά τους να φτάσουν στην Ιθάκη τους.

Θέλω να πάω στη Λατινική Αμερική, Μπουένος Άιρες.

Από την Ιστορία με συγκινεί να διακρίνω όλους αυτούς που άξιζαν να παραμείνουν στη μνήμη μας αλλά διαγράφτηκαν.

Θα άλλαζα στην πόλη μου την έλλειψη πρασίνου, τους στενούς δρόμους, τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια. 

Θα άλλαζα στον κόσμο την κατανομή του πλούτου. Ή μάλλον θα καταργούσα τον πλούτο.

Εύχομαι να αντιληφθούμε όλοι κάποτε τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ζωής και να εστιάσουμε στο συνάνθρωπο, να απομακρυνθούμε από τον homo homini lupus.

Πολιτική ενασχόληση για κατανόηση των κοινωνικών δομών και καλύτερο μέλλον με ισότητα και αδελφοσύνη.

Πολιτικοί καριερίστες και ανεύθυνοι με μοναδικό στόχο την προσωπική προβολή, ελάχιστες δυστυχώς οι εξαιρέσεις.

Μου ταιριάζει η φράση «παντού  υπάρχει μια ιστορία, αρκεί κάποιος να τη διηγηθεί.»

Θα ήθελα να ρωτήσω από πού πάνε για τον παράδεισο, χωρίς όμως να είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσω τον δρόμο εκείνο…

ΥΓ.  Αν επιχειρούσαμε να φτιάξουμε το βιογραφικό του Λευτέρη θα ξεκινούσαμε: "Γεννήθηκε το 1972 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε συνεκδότης των τετραδίων τέχνης "Αποστακτήρες" (1993-1996) και ιδρυτικό μέλος του εργαστηρίου θεατρικής έκφρασης Βιολογικού-ΒΙΟΘΕΑ. Διακρίθηκε τρεις φορές σε Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό - Ποίησης. Έχει εκδόσει..." Δεν αρκεί.  Είναι ένας δημιουργικός άνθρωπος. Το βιογραφικό του συμπλήρωνεται μέρα τη μέρα ή καλύτερα ανατροφοδοτείται από την καθημερινότητα. Η παρατήρηση, η καταγραφή, η γραφή και οι λέξεις. Στοιχεία αναπόσπαστα της δικής του ζωής. Τον γνώρισα ως δάσκαλο - στο εργαστήρι της δημιουργικής γραφής- και ανακάλυψα τον συγγραφέα στο μυθιστόρημά του "Τα φαντάσματα του Δεκέμβρη". Σήμερα, περιμένουμε τη δεύτερη εβδομάδα του Γενάρη να ξαναρχίσουμε τα μαθήματα και το δεύτερο του βιβλίο. Εκείνος περιμένει τον δεύτερο γυιό του.